Search results

Hér er fjallað um nokkrar nýlegar rannsóknir á nýju kvennahreyfingunni í Svíþjóð, Noregi og Danmörku á áttunda áratug 20. aldar. Byggist greinin einkum á rannsóknum sænsku sagnfræðinganna Elisabeth Elgán og Emma Isaksson, norsku sagnfræðinganna Trine Rogg Korsvik og Gro Hagemann og danska stjórnmálafræðingsins Drude Dahlerup. Allar hafa þessar fræðikonur verið framarlega í þessum rannsóknum á undanförnum árum eða skrifað mikilvægar greinar. Í þeim fjalla þær um "tilurðarsögu" hreyfinganna í viðkomandi löndum, baráttuaðferðir þeirra, hugmyndafræði og tengsl hreyfinganna við jafnréttisbaráttuna í öðrum löndum, sérstaklega í Bandaríkjunum. Er sú "tilurðarsaga" jafnframt tekin til endurskoðunar. Áhugaverðar eru lýsingar á því hvernig hinar ýmsu opinberu "aðgerðir" sem gripið var til í baráttunni endurspegluðu afstöðu kvennanna til málefnisins. Baráttan beindist að auknu jafnrétti í samfélaginu og hafði þess vegna sterka pólitíska skírskotun sem aftur á móti gat orsakað klofning þegar sósíalísk hugmyndafræði og róttækur femínismi tókust á. Markmiðið með greininni er fyrst og fremst það að draga fram ákveðna þætti sem mótuðu baráttuaðferðirnar, rýna í hugmyndafræðina sem byggt var á og skoða þróunina sem varð í löndunum þremur. Tekin eru dæmi af baráttu íslensku Rauðsokkahreyfingarinnar þar sem við á. Í lokin er varpað fram nokkrum spurningum um hvort Rauðsokkahreyfingin á Íslandi hafi byggst upp á sömu þáttum eða þróast með svipuðum hætti og í þessum norrænu systurlöndum. Þeim spurningum verður að vísu ekki svarað nema til komi verulega auknar rannsóknir á þessu sviði hér á landi.

Bidraget er ikke tilgængeligt elektronisk.

The student revolts of 1968 in the Nordic countries were peaceful in comparison with what happened in places like Berlin, Par is or Rome. Students in the Nordic countries also protested and revolted against the authoritarian traditions of higher education, but only rarely did they take to the streets like their German and French counterparts. As this chapter argues, the relative peacefulness of the Nordic 1968 must be understood within a wider political context. The growth within higher education went hand in hand with the development of the welfare state. Students' demands for reform converged with university policy development, especially in terms of democratization in higher education. Still, by drawing on examples from Copenhagen, Oslo, Reykjavik and Trondheim, the chapter shows that there were many tensions and paradoxes related to the various ways these peaceful revolts were played out in the Nordic countries. A long - term effect of the student movement of the 1960s was, ironically, that it helped pave the way for the 'freedom revolution' of the 1980s and 1990s. ; acceptedVersion