Über politische Lyrik
In: Neue Gesellschaft, Frankfurter Hefte: NG, FH. [Deutsche Ausgabe], Volume 44, Issue 1, p. 71-74
ISSN: 0177-6738
247 results
Sort by:
In: Neue Gesellschaft, Frankfurter Hefte: NG, FH. [Deutsche Ausgabe], Volume 44, Issue 1, p. 71-74
ISSN: 0177-6738
In: Arbeiten + lernen: a + l ; Unterricht im Lernfeld Arbeitslehre. Wirtschaft, Volume 6, Issue 25
ISSN: 0941-5351
Hans Magnus Enzensberger steht mit seiner politischen Lyrik stellvertretend für die ersten Jahrzehnte der Bundesrepublik Deutschland. Sein erster Gedichtband ?verteidigung der wölfe? strahlt Wut, Verzweiflung und Radikalismus aus, ist aggressiv, provoziert. Trotzdem sinkt Enzensberger nie auf das Niveau der Agitprop, sondern seine Empörung über die Verkommenheit der Gesellschaft weckt in ihm kreatives Potenzial. Er fordert nicht nur die Massen auf, aus der Enge der Konsumgesellschaft mit ihren Almosen der Reichen an die Arbeiterschaft auszubrechen. Der Dichter sprengt auch selbst die Grenzen des Üblichen, indem er traditionelle Versstrukturen missachtet, das Mittel der Entstellung zur Schöpfung einer neuen Sprache gebraucht und eine Bildersprache verwendet, die das Erwartete und Gewohnte hinter sich lässt. Doch auch sein jugendlicher Elan, seine aufgestaute Wut nehmen im Laufe der Jahre ab. Die in dieser Arbeit analysierten Texte stammen aus drei Gedichtsammlungen und illustrieren, wie sich Enzensberger vom empörten Radikalen, vom angry young man langsam zu einem reflektierenderen Mahner entwickelt, wenn sein aggressiver Grundton auch nicht verschwindet, sondern sich nur etwas mäßigt. ?verteidigung der wölfe? ist ein poetischer Wutschrei, ?blindenschrift? dagegen eine vorsichtigere Warnung an seine Leser vor dem, was über die scheinbare Idylle des Wirtschaftswunders hereinbrechen kann, wenn die Menschen nicht wachsam sind. Ein nuklearer Krieg scheint heute nur noch eine entfernte Gefahr, die heutige Jugend lernt über den Ost-West-Konflikt nur noch aus Geschichtsbüchern und auch das nachlassende Interesse für Politik im allgemeinen macht es jungen Menschen von heute schwer, sich in die Texte Enzensbergers hineinzuversetzen. Was bleibt, ist einerseits die sprachliche Innovation, die die Lektüre heute noch erfrischend macht, sowie die Notwendigkeit, die eigene Gegenwart kritisch zu hinterfragen, Kritik zu üben und unbequeme Gedanken nicht zu verdrängen. ; Hans Magnus Enzensberger with his poetry represents the artistic as well as the political developments of the first decades of the Federal Republic of Germany. His first volume of poetry ?in defense of the wolves? resonates anger, despair and radicalism, its general mood is aggressive and provocative. His outrage over the decadence of society released his full creative potential. He not only appealed to the masses to break out of the pokiness of consumer society with its alms given by the rich to the working class. The poet also went beyond the scope of tradition by violating traditional verse structures. ?Poetic distortion? became a means to create a new type of language and his imagery left behind the realms of the expected. Still, his youthful vigor and his overflowing anger diminished over the years. The texts analyzed within this thesis originate of three collections of poetry. They illustrate how Enzensberger slowly transformed from an outraged radical, an angry young man into a reflecting admonisher, even though his aggressive general tone never disappeared completely, but was only slightly dampened. ?in defense of the wolves? is a poetic outcry of anger, the collection of poems entitled ?Braille? on the other hand constitutes a more careful warning to his readers. Despite the seeming idyll of the economic miracle of the postwar period, he issues this desperate warning of the impending cataclysm to his people if it let drop its guard. Today?s youth learns about the conflict between the East and the West only in history lessons and the dwindling interest in politics makes it hard for young people to grasp the many dimensions of Enzensberger?s works. What remains is on the one hand the poetic innovation, which makes reading his poetry still refreshing, as well as the necessity to scrutinize the present, to criticize where it is necessary and not to repress awkward thoughts and memories. ; vorgelegt von Elvis Rroji ; Abweichender Titel laut Übersetzung der Verfasserin/des Verfassers ; Zsfassung in dt. und engl. Sprache ; Graz, Univ., Masterarb., 2011 ; (VLID)215511
BASE
Dieser Band ist Teil der historischen Buchbestände der Universitätsbibliothek Wien. Digitalisiert mit freundlicher Unterstützung des Instituts für Germanistik der Universität Wien.
BASE
In: http://mdz-nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bvb:12-bsb00040663-2
Albrecht Schöne ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- Z 61.707-21/31
BASE
In: Kleine Vandenhoeck-Reihe 228/229
In: http://hdl.handle.net/2027/uc1.b3742894
Thesis (M.A.)--Univ. of California. May, 1918. ; Bibliographie: p. 2-3. ; Mode of access: Internet.
BASE
Die Gestalt des Reiches in der politischen Lyrik der Jahre 1840 - 70
BASE
In: Politische Lyrik: Arbeitsbuch [Hauptbd.]
In the late 1960s, West Germany was swept over by a wave of student protest. The movement of 1968 hit the country especially hard because the young generation aimed to overcome the Nazi past of their parents once and for all. As their peaceful demonstrations did not have any success, some of the leftist activists decided to take violent measures. Among other terrorist groups, the Red Army Fraction was born. This article tries to bring to light, if and how far the political poetry of the German postwar period predicted and legitimized this process.
BASE
Revolutionäre Gewalt lässt sich als eine Form der Aggressivität auffassen; freilich als eine solche, die sich diesen Namen selten selbst zulegt. So ist auch von der politischen Lyrik, die die Revolution gutheißt, zu erwarten, dass sie eine direkte Darstellung aggressiver Verhaltensweisen meiden wird. Dies trifft auch auf die Gedichte Bertolt Brechts zu, auch wenn der Autor im Allgemeinen als ein von der Aggression Faszinierter gilt. Mit welchen Mitteln er die politisch konnotierte Aggressivität temperierte, wird im vorliegenden Aufsatz untersucht. Eines von ihnen ist die Verfremdung, die auf der Dekontextualisierung der Handlungen oder auf einem Wechsel der Gattungskonvention beruht. Ein anderes ist die Verdrängung, die sich der 'klassischen' Mittel der Verdichtung und Verschiebung bedient. Abschließend wird nach dem ästhetischen Konzept gesucht, das von den besprochenen Temperierungstechniken impliziert wird. ; Revolutionary violence may be defined as a form of aggressivity; one, however, that seldom calls itself by that name. It is therefore expectable that political poetry written in favour of the revolution will avoid direct presentation of aggressive behaviour. This applies also to the poems of Bertolt Brecht, even though this author is generally regarded as fascinated by aggression. The means by which he tempered the politically connotated aggressivity will be analysed in this paper. One of them is defamiliarization, consisting in de-contextualizing of actions or in a change of genre convention. Another is repression which makes use of the 'classical' means of condensation and displacement. Finally, it is discussed what aesthetic conception is implied by the presented techniques of tempering. ; Przemoc rewolucyjną można określić jako formę agresywności, taką jednak, która rzadko nadaje sobie samej to imię. Należy zatem oczekiwać, że także polityczna liryka popierająca rewolucję będzie unikać bezpośredniego przedstawiania agresywnych zachowań. Odnosi się to także do liryki Bertolta Brechta, mimo iż ogólnie uchodzi on za autora zafascynowanego agresją. Środki, jakimi temperował konotowaną politycznie agresywność, są przedmiotem analizy niniejszego artykułu. Jednym z nich jest defamiliaryzacja polegająca na dekontekstualizacji akcji lub zmianie konwencji gatunkowej. Drugim jest wyparcie, które posługuje się 'klasycznymi' środkami zagęszczenia i przesunięcia. Pracę kończy poszukiwanie estetycznej koncepcji implikowanej przez omówione techniki temperacji.
BASE
Revolutionäre Gewalt lässt sich als eine Form der Aggressivität auffassen; freilich als eine solche, die sich diesen Namen selten selbst zulegt. So ist auch von der politischen Lyrik, die die Revolution gutheißt, zu erwarten, dass sie eine direkte Darstellung aggressiver Verhaltensweisen meiden wird. Dies trifft auch auf die Gedichte Bertolt Brechts zu, auch wenn der Autor im Allgemeinen als ein von der Aggression Faszinierter gilt. Mit welchen Mitteln er die politisch konnotierte Aggressivität temperierte, wird im vorliegenden Aufsatz untersucht. Eines von ihnen ist die Verfremdung, die auf der Dekontextualisierung der Handlungen oder auf einem Wechsel der Gattungskonvention beruht. Ein anderes ist die Verdrängung, die sich der 'klassischen' Mittel der Verdichtung und Verschiebung bedient. Abschließend wird nach dem ästhetischen Konzept gesucht, das von den besprochenen Temperierungstechniken impliziert wird. ; Revolutionary violence may be defined as a form of aggressivity; one, however, that seldom calls itself by that name. It is therefore expectable that political poetry written in favour of the revolution will avoid direct presentation of aggressive behaviour. This applies also to the poems of Bertolt Brecht, even though this author is generally regarded as fascinated by aggression. The means by which he tempered the politically connotated aggressivity will be analysed in this paper. One of them is defamiliarization, consisting in de-contextualizing of actions or in a change of genre convention. Another is repression which makes use of the 'classical' means of condensation and displacement. Finally, it is discussed what aesthetic conception is implied by the presented techniques of tempering. ; Przemoc rewolucyjną można określić jako formę agresywności, taką jednak, która rzadko nadaje sobie samej to imię. Należy zatem oczekiwać, że także polityczna liryka popierająca rewolucję będzie unikać bezpośredniego przedstawiania agresywnych zachowań. Odnosi się to także do liryki Bertolta Brechta, mimo iż ogólnie uchodzi on za autora zafascynowanego agresją. Środki, jakimi temperował konotowaną politycznie agresywność, są przedmiotem analizy niniejszego artykułu. Jednym z nich jest defamiliaryzacja polegająca na dekontekstualizacji akcji lub zmianie konwencji gatunkowej. Drugim jest wyparcie, które posługuje się 'klasycznymi' środkami zagęszczenia i przesunięcia. Pracę kończy poszukiwanie estetycznej koncepcji implikowanej przez omówione techniki temperacji.
BASE
Für die einen ist der klassische Philologie, Homer-Übersetzer und Idyllendichter Johann Heinrich Voß der "eigentliche(.) Kleinstädter der deutschen Literatur" (Joseph von Eichendorff), für die anderen "der größte Bürger in der deutschen Literatur" nach Lessing (Heinrich Heine); den einen erscheint Voß als Sänger beschränkter Provinzialität; die anderen heben das sozial-politische Engagement des Dichters hervor. Beide Urteile akzentuieren, jeweils gegensätzlich konnotiert, die die idyllische Dichtung Vossens kennzeichnende Heterogenität – den Zusammenschluss von friedlich-idyllischem und polemischem Moment -, die sich nur schwer in das Paradigma des idyllischen Friedens als Vollglücks in der Beschränkung (Jean Paul) hat einfugen können. In der Arbeit wird die Frage nach der Eigenart der Vossichen Idyllik aufgeworfen: nach ihrem sich an dem Vorbild der Antike orientierenden, kunstvollen Realismus und dessen politischen Implikationen vor dem Hintergrund des lyrisch-idyllischen Œuvres des Dichters Voß ; Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu "Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia". Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00.
BASE
In: http://hdl.handle.net/2027/uva.x000723331
Reprint of the 1847 ed. published by A. Ruge, Leipzig. ; Mode of access: Internet. ; 2
BASE