Ukryta (symboliczna) nekrofilia. RealDoll, sexroboty i fembot, czyli w stronę nowej antropologii seksualności i antykulturoterapii

In: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia de Cultura, Volume 11, Issue 4, p. 90-107

Abstract

Celem artykułu jest opis fenomenu tradycyjnych sexlalek i nowoczesnych sex(ro)botów
przeznaczonych dla heteroseksualnych mężczyzn w kontekście głównych zmian cywilizacyjnych
i obyczajowych, które utorowały drogę nowym formom relacji człowiek – humanoidalny
obiekt. Zmiany te następowały sukcesywnie w krajach Europy Zachodniej i USA
od XIX wieku, najpierw jako pokłosie rozwoju społeczeństwa przemysłowego, następnie – od drugiej połowy XX wieku – na skutek dynamicznego rozwoju społeczeństwa konsumpcyjnego,
a od lat 80. – skokowego branży IT. Rewolucje przemysłowe i technologiczne wpłynęły
w sposób znaczący na relacje społeczne, w tym związki heteroseksualne, postawy mężczyzn
wobec kobiet oraz społeczeństwa wobec przedmiotów. Ukształtowały także w ubiegłym
wieku, przez światowy (głównie amerykański) przemysł kinematograficzny, reklamowy
i gier komputerowych, mentalny obraz idealnej partnerki. Wyobrażenia te, dotyczące idealnej
kobiety, przeniknęły następnie takie branże, jak: robotyka, automatyka, user experience
oraz weszły w obszar nowych mediów opartych na mechanizmie sztucznej inteligencji (AI)
czy interakcjach człowieka z maszyną w czasie rzeczywistym. W artykule zwraca się uwagę
na socjokulturowe uwarunkowania nowych form seksualności, które odwołują się do różnych
typów relacji i stosunków człowieka z humanoidalnym obiektem. Ten ostatni przypomina
kobietę na "poziomie cielesnym" (humanoidalny design), ale także – w odniesieniu do
sex(ro)botów – psychologicznym i komunikacyjnym. W rezultacie pojawia się konieczność
namysłu nad nowym kierunkiem badań poświęconych antropologii seksualności, gdzie
stroną relacji oprócz człowieka staje się "nie-człowiek", lecz sztuczny byt humanoidalny lub
wybrany atrybut kobiety generowany komputerowo (np. głos). Współczesna produkcja kulturowa
dostarczać może przestrzeni, strategii i narzędzi do utrwalania praktyk seksualnych
o charakterze parafilii, a w tym kontekście można wskazywać na jej antykulturoterapeutyczne
funkcje, struktury i mechanizmy prowadzące do społecznej alienacji człowieka.