Search results

The aim of this study is to present the opportunities for trade unions to influence the labor market in the EU. The economic crisis in the EU has affected its labor markets to varying degrees. In the analysis of selected examples it can be clearly seen that the countries that have survived the crisis in the labor market better are those where the labor market is flexible, i.e. where, although people can easily lose one job, they are relatively likely to find another. EU states undertake to make labor relations more flexible, to further diversify employment forms, or to move salary negotiations to lower levels, thus eliminating state intervention in labor markets. Local EU labor markets have become a part of a supranational system of free flow of workers. European integration has generated common problems in the labor market, where trade unions need to undertake joint efforts to increase the flexibility, mobility and efficiency of the labor force, to improve labor market programs and provide for more efficient collaboration of social partners. This also follows from the protective function trade unions are supposed to play in the unified European market, and from an attempt to solve the issue of whether the expansion of trade union activity to the European level is effective in looking for compromise on the labor market.

The study aims to underline the main aspects which mark, by similarity or by difference, the constitutional framework of two forms of association which, during the republican public life, often have shown contact points or even overlapping points: political parties and workers unions. In this perspective, starting from the examination of the articles 39 and 49 Const., the essay highlights the characteristics of the rights contained therein, as well as the different meaning that the concept of "implementation" can take with respect to each of them; on this last point, after noting how in both cases a supplementary and detailed intervention of the ordinary legislator is lacking and fragmentary, it investigates the reasons and it underlines the consequences. From all of the previous considerations, finally, the authoress draws some quick concluding observations, in which, among other things, it is stressed that the inability of the provisions contained in the last paragraphs of the art. 39 on collective labor agreements to establish themselves on the floor of the concrete life of the legal system, leaves more space to the assumptions and the wishes of their overall rethinking. ; Lo studio si propone di evidenziare i principali tratti che contraddistinguono, per similitudine o per differenza, la disciplina costituzionale di due forme associative che, nello svolgimento della vita pubblica repubblicana, hanno sovente mostrato punti di contatto o addirittura di sovrapposizione: partiti politici e sindacati dei lavoratori. In questa prospettiva, a partire dalla disamina degli artt. 39 e 49 Cost., si evidenziano le caratteristiche tipiche dei diritti in essi contenuti, nonché il diverso significato che il concetto di "attuazione" è suscettibile di assumere con riguardo a ciascuno di essi; a quest'ultimo riguardo, dopo aver constatato come in entrambi i casi sia carente e frammentario l'intervento integrativo e specificativo del legislatore ordinario, se ne indagano le ragioni e se ne rimarcano le conseguenze. Dall'insieme delle considerazioni svolte, infine, si traggono alcune rapide osservazioni conclusive nelle quali, tra l'altro, si sottolinea come l'incapacità delle previsioni contenute negli ultimi commi dell'art. 39 sui contratti collettivi di lavoro di affermarsi sul piano della concreta vita dell'ordinamento, lasci sempre più spazio alle ipotesi e agli auspici di un loro complessivo ripensamento. ; Celem niniejszego artykułu jest wskazanie głównych cech charakterystycznych, podobieństw i różnic, konstytucyjnego uregulowania dwóch form zrzeszeń: partii politycznych i związków zawodowych, które w państwie republikańskim nie tylko mają ze sobą styczność, ale działają często wręcz w tych samych obszarach. Z tej perspektywy Autorka dokonuje analizy artykułów 39 i 49 Konstytucji Włoskiej, zwracając uwagę na cechy charakterystyczne zawartych w nich praw, a także na odmienne znaczenie koncepcji "realizacji prawa", jakie może przyjmować w odniesieniu do każdego z nich; w tej ostatniej kwestii, po stwierdzeniu jak lakoniczna i fragmentaryczna jest w obu przypadkach integrująca i uszczegóławiająca interwencja ustawodawcy, Autorka bada przyczyny i wynikające z takiego stanu rzeczy konsekwencje. Z ogółu przeprowadzonych rozważań Autorka wyciąga wnioski końcowe, w których między innymi podkreśla problem urzeczywistnienia postanowień zawartych w ostatnim ustępie art. 39 w odniesieniu do zbiorowych układów pracy, co sugeruje coraz większą potrzebę całościowego przemyślenia tej regulacji.

The study aims to underline the main aspects which mark, by similarity or by difference, the constitutional framework of two forms of association which, during the republican public life, often have shown contact points or even overlapping points: political parties and workers unions. In this perspective, starting from the examination of the articles 39 and 49 Const., the essay highlights the characteristics of the rights contained therein, as well as the different meaning that the concept of "implementation" can take with respect to each of them; on this last point, after noting how in both cases a supplementary and detailed intervention of the ordinary legislator is lacking and fragmentary, it investigates the reasons and it underlines the consequences. From all of the previous considerations, finally, the authoress draws some quick concluding observations, in which, among other things, it is stressed that the inability of the provisions contained in the last paragraphs of the art. 39 on collective labor agreements to establish themselves on the floor of the concrete life of the legal system, leaves more space to the assumptions and the wishes of their overall rethinking. ; Lo studio si propone di evidenziare i principali tratti che contraddistinguono, per similitudine o per differenza, la disciplina costituzionale di due forme associative che, nello svolgimento della vita pubblica repubblicana, hanno sovente mostrato punti di contatto o addirittura di sovrapposizione: partiti politici e sindacati dei lavoratori. In questa prospettiva, a partire dalla disamina degli artt. 39 e 49 Cost., si evidenziano le caratteristiche tipiche dei diritti in essi contenuti, nonché il diverso significato che il concetto di "attuazione" è suscettibile di assumere con riguardo a ciascuno di essi; a quest'ultimo riguardo, dopo aver constatato come in entrambi i casi sia carente e frammentario l'intervento integrativo e specificativo del legislatore ordinario, se ne indagano le ragioni e se ne rimarcano le conseguenze. Dall'insieme delle considerazioni svolte, infine, si traggono alcune rapide osservazioni conclusive nelle quali, tra l'altro, si sottolinea come l'incapacità delle previsioni contenute negli ultimi commi dell'art. 39 sui contratti collettivi di lavoro di affermarsi sul piano della concreta vita dell'ordinamento, lasci sempre più spazio alle ipotesi e agli auspici di un loro complessivo ripensamento. ; Celem niniejszego artykułu jest wskazanie głównych cech charakterystycznych, podobieństw i różnic, konstytucyjnego uregulowania dwóch form zrzeszeń: partii politycznych i związków zawodowych, które w państwie republikańskim nie tylko mają ze sobą styczność, ale działają często wręcz w tych samych obszarach. Z tej perspektywy Autorka dokonuje analizy artykułów 39 i 49 Konstytucji Włoskiej, zwracając uwagę na cechy charakterystyczne zawartych w nich praw, a także na odmienne znaczenie koncepcji "realizacji prawa", jakie może przyjmować w odniesieniu do każdego z nich; w tej ostatniej kwestii, po stwierdzeniu jak lakoniczna i fragmentaryczna jest w obu przypadkach integrująca i uszczegóławiająca interwencja ustawodawcy, Autorka bada przyczyny i wynikające z takiego stanu rzeczy konsekwencje. Z ogółu przeprowadzonych rozważań Autorka wyciąga wnioski końcowe, w których między innymi podkreśla problem urzeczywistnienia postanowień zawartych w ostatnim ustępie art. 39 w odniesieniu do zbiorowych układów pracy, co sugeruje coraz większą potrzebę całościowego przemyślenia tej regulacji.

From January 1, 2019. Amendments to the Act of July 5, 2018 amending the provisions on trade unions and some other acts apply (almost in full). Amendments to the Polish act are a consequence of the Committee for the Freedom of Association, Labor Law Organizations and the judgment of the Polish Constitutional Tribunal. The main and expected effect of the amendment is the extension of coalition freedom in trade unions. This issue is important not only for the consistency of the legal system with international law, but also for social reasons. Concluding civil law contracts in the place of employee forms of employment is a common practice in Polish conditions. The main problem is that the civil law contract has a purpose other than the employment contract. Contracts of mandate and provision of services are the basis for the implementation of actual and legal activities. Besides, the legislator does not have any real actions aimed at eliminating the defective practice. The text is an attempt to synthetically summarize the motives of the amendment, as well as its effects and tests. ; Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują (niemal w całości) zmiany wprowadzone ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw. Zmiany w Polskiej ustawie są następstwem zaleceń Committee on Freedom of Association Labour Law Organizations i wyroku Polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Zasadniczym i oczekiwanym skutkiem nowelizacji jest poszerzenie wolności koalicji w związkach zawodowych. Kwestia ta jest istotna nie tylko ze względu na spójność krajowego systemu prawnego z prawem międzynawowym, ale także ze względów społecznych. Zawieranie umów cywilnoprawnych w miejsce pracowniczych form zatrudnienia jest częstą praktyką w polskich warunkach. Zasadniczy problem wiąże się z tym, że umowy cywilnoprawne mają inne przeznaczenie i cel niż umowa o pracę. Umowy zlecenia i świadczenia usług są podstawą realizacji czynności faktycznych i prawnych. Pomimo to, ustawodawca nie podejmuje żadnych realnych działań zmierzających do wyeliminowania wadliwej praktyki. Tekst jest próbą syntetycznego omówienia motywów nowelizacji, a także jej skutków. W prowadzonych badaniach zostanie wykorzystany dorobek literatury i orzecznictwa. Analiza obejmie projekt nowelizowanej ustawy i materiały legislacyjne, a także źródła prawa międzynarodowego.

From January 1, 2019. Amendments to the Act of July 5, 2018 amending the provisions on trade unions and some other acts apply (almost in full). Amendments to the Polish act are a consequence of the Committee for the Freedom of Association, Labor Law Organizations and the judgment of the Polish Constitutional Tribunal. The main and expected effect of the amendment is the extension of coalition freedom in trade unions. This issue is important not only for the consistency of the legal system with international law, but also for social reasons. Concluding civil law contracts in the place of employee forms of employment is a common practice in Polish conditions. The main problem is that the civil law contract has a purpose other than the employment contract. Contracts of mandate and provision of services are the basis for the implementation of actual and legal activities.Besides, the legislator does not have any real actions aimed at eliminating the defective practice. The text is an attempt to synthetically summarize the motives of the amendment, as well as its effects and tests. ; Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują (niemal w całości) zmiany wprowadzone ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz niektórych innych ustaw.Zmiany w Polskiej ustawie są następstwem zaleceń Committee on Freedom of Association Labour Law Organizations i wyroku Polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Zasadniczym i oczekiwanym skutkiem nowelizacji jest poszerzenie wolności koalicji w związkach zawodowych. Kwestia ta jest istotna nie tylko ze względu na spójność krajowego systemu prawnego z prawem międzynawowym, ale także ze względów społecznych. Zawieranie umów cywilnoprawnych w miejsce pracowniczych form zatrudnienia jest częstą praktyką w polskich warunkach. Zasadniczy problem wiąże się z tym, że umowy cywilnoprawne mają inne przeznaczenie i cel niż umowa o pracę. Umowy zlecenia i świadczenia usług są podstawą realizacji czynności faktycznych i prawnych. Pomimo to, ustawodawca nie podejmuje żadnych realnych działań zmierzających do wyeliminowania wadliwej praktyki. Tekst jest próbą syntetycznego omówienia motywów nowelizacji, a także jej skutków. W prowadzonych badaniach zostanie wykorzystany dorobek literatury i orzecznictwa.Analiza obejmie projekt nowelizowanej ustawy i materiały legislacyjne, a także źródła prawa międzynarodowego.

https://wuj.pl/ ; Tn der ersten Periode nach der Erschaffung des westdeutschen Staates ging die DGB von der Voraussetzung aus, dass viele für die Welt der Werktätigen wesentliche Probleme auf dem Wege der Machtübernahme durch die linken Parteien und der Einführung entsprechender Gesetzesregelungen gelöst werden könnten. Daher auch richteten sie ihre hauptsächlichsten Forderungen an die Adresse des Gesetzgebers. Jedoch die Machtübernahme durch bürgerliche Parteien sowie die Stärkung deren Position im Ergebnis der aufeinander folgenden Wahlen in das Bundesparlament bewirkte, dass eine Besserung der sozialen Existenzbedingungen der arbeitenden Massen grundsätzlich auf dem Wege von Tarifverträgen und Streikaktionen möglich wurde. Die ersten Massenstreiks von einem bedeutenden Ausmass wurden von der Gewerkschaft der IG-Metallindustrie im Jahre 1951 in Hessen, darauffolgend im Jahre 1954 in Bayern und an der Wende der Jahre 1956/57 in Schleswig-Holstein durchgeführt. Gefordert wurden vor allem höhere Löhne, eine Kürzung der Arbeitszeit, eine Erhöhung der Krankengelder sowie die Verlängerung der Zeitdauer ihrer Auszahlung, Gegen Ende der fünfziger und zu Beginn der sechziger Jahre kam es zu einer Umwertung der bisherigen programmatischen Voraussetzungen der Gewerkschaften sowie zu einer Änderung der Methoden und der Taktik ihrer Handlungsweise. Die bisher verkündeten Konzepte von marxistischen Umwandlungen des Systems wurden durch in der Praxis eines kapitalistischen Staates brauchbareren Voraussetzungen der Ökonomie von Keynes ersetzt. Das im Jahre 1963 als Ausdruck eines Kompromisses zwischen dem linken und dem rechten Flügel beschlossene fundamentale Program verkündete eine aktive Lohnpolitik und die Aufnahme anderei Schritte, deren Ziel die gerechte Teilung des gesellschaftlichen Produkts sein sollte. Diesen Bestrebungen widersetzten sich hauptsächlich Verbände der Arbeitgeber, die in einer Lohnsteigerung vor allem einen Faktor sahen, der die Investitionsmöglichkeiten der Unternehmer beschränkte, die Steigerung der Arbeitslosigkeit stimulierte, die Inflation antrieb. den ökonomischen Fortschritt und die Konkurrenzfähigkeit der deutschen Wirtschaft im internationalen Masstab schwächte und sogar hemmte. Dieser Standpunkt erhielt in der Regel Unterstützung durch die Staatsmacht, die mit Hilfe fiskaler Instrumente einen gestaltenden Einfluss auf den Inhalt der von den Gewerkschaften mit dem Verband der Arbeitgeber abgeschlossenen Tarifverträge haben konnte. Angesichts des Anwachsens und der Vertiefung der wirtschaftlichen Schwierigkeiten erwiesen sich diese Einflüsse als unzureichend. Nur rein fiskale Instrumente boten nämlich nicht solche Möglichkeiten der Wirtschaftssteuerung durch den Staat, die ihr Stabilisation und Entwicklung zusichern würden. Man begann daher nach neuen Formen einer Ingerenz in die Tarifbereiche zu suchen, die rechtlich die verfassungsmässig garantierte Autonomie der Gewerkschaften nicht beschränken würde. Mit dem Augenblick der Entstehung der Regierung der grossen Koalition, in der die durch das grosse und mittlere Kapital unterstützte CDU/CSU und die eine starke Unterstützung durch die Gewerkschaften besitzende SPD ihre Zusammenarbeit aufnahmen, wurde die Berufung einer Konzertierte Aktion möglich, als Ebene der Zusammenarbeit und Kopperation von Gewerkschaften. Arbeitgeberverbänden und der Regierung. Tatsächlich diente sie jedoch hauptsächlich der Regierung und den Arbeitgeberverbänden zur Ausübung eines Einflusses auf die Gewerkschaften mit dem Ziel, die sozialen und Lohnforderungen der werktätigen Massen zu beschränken und dank dem die geplanten Stabilisationsziele und einen Wirtschaftswachstum zu erreichen. Die über begründete Zeitrahmen hinaus verlängerte und diesen Zielen untergeordnete Politik der Selbstbeschränkung, die von der Leitung der DGB geführt wurde, rief spontane Proteste der Mitglieder der in ihr vereinten Organisationen hervor. Aus Furcht vor dem Zerreissen der Bande mit der Mitgliederbasis wurde die Leitung der DG3 zu einer Änderung dieser Politik gezwungen. Dagegen reagierten die Arbeitgeber öfter als in der Vergangenheit auf von Streiks unterstützte Forderungen der Gewerkschaften mit Aussperrungen. Die wachsende Spannung zwischen den Verbänden der Arbeitsgeber und den Gewerkschaften führte zu einem Austritt der letzteren aus der Konzertierte Aktion. Es wurden jedoch verschiedene andere Formen von Konsultationen und der Zusammenarbeit zwischen der Regierung, den Arbeitgebern und den Gewerkschaften beibehalten. In diesem Dreieck von gegenseitiger Abhängigkeit und Einflüssen mit dem Charakter von Rückkopplungen besitzen die Arbeitgeber eine vorherrschende Stellung. Jedoch vermochten die Gewerkschaften auf dem Wege von langjährigen Kämpfen. Zugeständnissen und Kompromissen trotzdem, wichtige Ergebnisse im Bereich einer Eesserung der Lohnbedingungen, Arbeitsverhältnissen sowie im Bereich sozialer Leistungen zu erlangen.