In the first part of the article, the author presents in a synthetic way the etymology of the concept of hybrid war, as well as its derivatives. It briefly describes the theory of hybrid war according to the views of American and Baltic theorists. In the following parts, he presents Russian views on waging a hybrid war, as well as selected aspects of its practical application with the use of a wide range of economic, social, military and political conditions. In conclusion, in a synthetic approach, it identifies the specificity of future wars in the confrontation with the war of 2022.
Artykuł prezentuje działania rządu kanclerza Olafa Scholza (koalicja SPD/Sojusz 90/Zieloni/FDP) w obszarze transformacji energetycznej podjęte na skutek agresji Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 r. ze szczególnym uwzględnieniem kwestii przyspieszenia rozbudowy odnawialnych źródeł energii (sektor energii elektrycznej). Aby ukazać jak wojna na Ukrainie zmieniła niemiecką politykę w tym obszarze przedstawiono również założenia i cele rządu koalicji SPD/Sojusz 90/Zieloni/FDP w odniesieniu do transformacji energetycznej formułowane przed wojną napastniczą Rosji przeciwko Ukrainie. Ponadto zaprezentowano dane statystyczne dotyczące rozwoju odnawialnych źródeł energii pod koniec rządów kanclerz Angeli Merkel i na początku rządów koalicji SPD/Sojusz 90/Zieloni/FDP, co pokazuje problematyczność postępów w osiąganiu celów energetycznych przez RFN.
The aim of the article is to analyze the impact of the war in Ukraine on European integration. In particular, bellicist theories will be analyzed. I pose the following research questions: Has the security threat resulting from Russian imperialism prompted the European Union to develop its own defense capabilities? Did it stimulate the development of state functions of this organization, e.g. centralization or federalization aimed at guaranteeing the security of member states, especially those located in the east of the EU? I am also trying to verify the reasons why the state-building of the EU encounters difficulties in the situation of the war in Ukraine. The study was conducted during the first two years of the full-scale war in Ukraine (2022–2023).
Wojna na Ukrainie powoduje zaburzenia łańcuchów dostaw i wzrost cen żywności na świecie. W krótkiej perspektywie nie powinna zagrażać światowemu bezpieczeństwu żywnościowemu, choć stawia w trudnej sytuacji szczególnie kraje rozwijające się, sprowadzające dotychczas kluczowe produkty z Ukrainy. Zmniejszenie importu z tego państwa można zrównoważyć zwiększeniem dostaw z rezerw innych państw. Sytuacja stanie się poważna, jeśli eksport żywności zatrzyma Rosja lub sankcje uniemożliwią transakcje z tym państwem. Największe problemy sprawi jednak przedłużająca się wojna na Ukrainie. Utrudni ona obsianie pól i zmniejszy kolejne zbiory, co może wpłynąć na utrzymanie wysokich cen. Ukraińskie ministerstwo rolnictwa szacuje, że do obsiania na wiosnę nadaje się 80% dotychczas wykorzystywanych pól uprawnych. Jeśli wojna będzie eskalować, areał ten będzie dalej ograniczany.Wyzwaniem dla państw rozwijających się stanie się dalszy wzrost cen żywności. Może to prowadzić do pogorszenia ich sytuacji gospodarczej (m.in. wzrostu inflacji i zadłużenia) oraz zwiększenia liczby osób żyjących w ubóstwie, niedożywionych i umierających z powodu głodu. Efektem tego będzie destabilizacja państw (przykładem mogą być protesty w Libanie, Peru czy na Sri Lance) i presja migracyjna. Wyzwaniem staje się też zapewnienie funkcjonowania pomocy humanitarnej.Mając powyższe na uwadze celem artykułu jest przedstawienie wybranych krajów afrykańskich w obliczu możliwych zawirowań związanych z niedostatecznymi dostawami zboża, oraz jego wpływu na migrację. Problem badawczy wyrażony został pytaniem: Jak konflikt na Ukrainie wpływa na eksport zbóż do krajów afrykańskich oraz wynikającą z sytuacji migracją? Raport koncentruje się również na sytuacji w Syrii oraz problemach związanych z dostarczeniem pomocy humanitarnej osobom przebywającym na obszarach północno-zachodnich oraz w Iraku, jak również możliwościom powstania fali migracyjnej, ponieważ Afrykańczycy w obliczu trudnej sytuacji gospodarczej mogą podjąć próby migracji w kierunku Unii Europejskiej. Metoda badawcza została oparta na modelu analityczno-empirycznym i obejmować będzie głównie metody jakościowe, w tym eksplorację pierwotnych i wtórnych dokumentów.
Celem badawczym jest ukazanie w jakich obszarach i w jaki sposób wojna na Ukrainie wpływa na Afrykę. Niektóre aspekty oddziaływania konfliktu na ten region są szeroko komentowane (dyplomacja, bezpieczeństwo żywnościowe). Inne są analizowane rzadziej. Należą do nich takie zagadnienia, jak: zmiany na rynku handlu bronią, polityka energetyczna Afryki, wpływ na pomoc rozwojową czy ewolucja aktywności militarnej mocarstw w Afryce. Pytania badawcze, na które próbowano odpowiedzieć to: na czym polegały ewentualne zmiany w tych obszarach i jakie mogą być konsekwencje tych zmian dla Afryki w przyszłości? W badaniach wykorzystano m.in. metodę analizy instytucjonalnej, systemowej i statystycznej. W badaniu wykorzystano dane wtórne dostępne do połowy lutego 2022 r.
The war in Ukraine has been going on for more than a year now and there is no indication that it will end soon. The causes of its outbreak are very complex. One of them was the victory of the counter-revolution and the collapse of socialism, followed by the collapse of the former Soviet Union in December 1991. At that time, fifteen independent republics were established to varying degrees – their disintegration took place not only ideologically and politically, but also economically. In many of them, nationalisms arose or were revived, including those based on religion, which included not only the main former union republics, but also numerous national minorities, particularly the Baltic states, the Caucasus, and the Volga region. Some of them turned into local wars. An important role in the disintegration of the countries of the former Soviet Union and the weakening of the Russian Federation was played by external forces, imperialist states, mainly the US, some European countries, NATO in general, and the rivalling with Russia European Union and other forces of international capital. The war in Ukraine has deeper causes, and in case of Russia's defeat, it will have further adverse consequences for it as a great power, and may even become the beginning of its disintegration. Hence, the result is the full determination of the Russian ruling forces to achieve victory. At the same time, Ukraine enjoys the support of the entire "global West", led by the US, NATO, and the European Union. The war was preceded by numerous growing contradictions and accompanying conflicts, which took the form of the 'Orange Revolution' in 2004, the so-called Revolution of Dignity and the Maidan coup, the declaration of independence by Crimea and the Donetsk and Luhansk Republics in 2014. It took another eight years for the conflict to escalate into a full-blown war, although Russia officially still defines it as a "special military operation".
Artykuł analizuje fenomen polityzacji na przykładzie obrazów Europy w politycznym dyskursie Polski w latach 1990–2016. Autorzy wychodzą od fazowego modelu polskiej polityki europejskiej (adaptacja, kontestacja, kooperacja, suwerenizm) i argumentują, że zmiana wewnątrzpolitycznych relacji władzy w Polsce nie jest wystraczającym wyjaśnieniem dla dynamiki faz polskiej polityki europejskiej. Z tego względu analizie poddane są obrazy Europy, z którymi związane są różne potencjały polityzacyjne. Po przedstawieniu konceptualizacji obrazów Europy przeanalizowane zostaną dwa przypadki znajdujące się w fazach konfrontacji i suwerenizmu, które to wykazują duży stopień polaryzacji politycznej: debata o europejskim traktacie konstytucyjnym (2005) oraz polityka wschodnia w trakcie wojny na Ukrainie (2014). Analiza potwierdza, że w przypadku Polski głównymi podmiotami polityzacji pozostają partie polityczne. Poprzez silną polaryzację obrazów Europy na poziomie elit politycznych odzwierciedlane są z jednej strony zróżnicowane nastroje społeczne. Równocześnie, silna polaryzacja powoduje, że nawet w ramach jednej partii politycznej widoczna jest silna dynamika polityzacyjna, a obrazy Europy cechują się wysoką niestabilnością. ; The chapter explores politicisation using the example of the images of Europe within the political discourse of the Third Polish Republic (1990 2016). Based on consecutive phases of Poland's EU politics (adaptation, contestation, cooperation and sovereigntism) the chapter argues that the phases cannot be explained with changing domestic power constellations alone. Therefore, the chapter scrutinizes the dynamics of the images of Europe in Poland, since these images can correlate with varying politicisation potentials. First, the chapter presents the theoretical approach focusing on the concept of the images of Europe. Next, two case studies with a high degree of polarisation are examined, as they can be attributed to the phases of confrontation and sovereigntism: the debate on the European constitutional treaty of 2005 and the Eastern policy in the course of the war in Ukraine in 2014. The case of Poland supports the hypothesis that political parties are the primary agents of politicisation. On the one hand, as a result of high polarisation of the images of Europe diverging political positions within the population can be reflected more visibly at the level of the political elites. On the other hand, polarisation can increase the volatility of the images of Europe even within one party, thus increasing the politicisation dynamics.
Artykuł analizuje fenomen polityzacji na przykładzie obrazów Europy w politycznym dyskursie Polski w latach 1990–2016. Autorzy wychodzą od fazowego modelu polskiej polityki europejskiej (adaptacja, kontestacja, kooperacja, suwerenizm) i argumentują, że zmiana wewnątrzpolitycznych relacji władzy w Polsce nie jest wystraczającym wyjaśnieniem dla dynamiki faz polskiej polityki europejskiej. Z tego względu analizie poddane są obrazy Europy, z którymi związane są różne potencjały polityzacyjne. Po przedstawieniu konceptualizacji obrazów Europy przeanalizowane zostaną dwa przypadki znajdujące się w fazach konfrontacji i suwerenizmu, które to wykazują duży stopień polaryzacji politycznej: debata o europejskim traktacie konstytucyjnym (2005) oraz polityka wschodnia w trakcie wojny na Ukrainie (2014). Analiza potwierdza, że w przypadku Polski głównymi podmiotami polityzacji pozostają partie polityczne. Poprzez silną polaryzację obrazów Europy na poziomie elit politycznych odzwierciedlane są z jednej strony zróżnicowane nastroje społeczne. Równocześnie, silna polaryzacja powoduje, że nawet w ramach jednej partii politycznej widoczna jest silna dynamika polityzacyjna, a obrazy Europy cechują się wysoką niestabilnością. ; The chapter explores politicisation using the example of the images of Europe within the political discourse of the Third Polish Republic (1990–2016). Based on consecutive phases of Poland's EU politics (adaptation, contestation, cooperation and sovereigntism) the chapter argues that the phases cannot be explained with changing domestic power constellations alone. Therefore, the chapter scrutinizes the dynamics of the images of Europe in Poland, since these images can correlate with varying politicisation potentials. First, the chapter presents the theoretical approach focusing on the concept of the images of Europe. Next, two case studies with a high degree of polarisation are examined, as they can be attributed to the phases of confrontation and sovereigntism: the debate on the European constitutional treaty of 2005 and the Eastern policy in the course of the war in Ukraine in 2014. The case of Poland supports the hypothesis that political parties are the primary agents of politicisation. On the one hand, as a result of high polarisation of the images of Europe diverging political positions within the population can be reflected more visibly at the level of the political elites. On the other hand, polarisation can increase the volatility of the images of Europe even within one party, thus increasing the politicisation dynamics. ; nr2/2017 ; 55 ; 78 ; Przegląd Politologiczny
W pierwszej części artykułu omówiono główne czynniki (wewnętrzne i zewnętrzne), które wpłynęły na procesy transformacji ustrojowej w europejskich i zakaukaskich krajach postkomunistycznych. W drugiej części artykułu skupiono się na czynnikach, które zadecydowały, że jak dotychczas proces transformacji ustrojowej na Ukrainie jest bardzo słabo zaawansowany.
