Suchergebnisse

Problematyka mniejszości narodowych analizowana jest już od wielu lat. Pomimo uwzględniania różnorodnych podejść nie wypracowano jednak dotychczas jednolitej, powszechnie obowiązującej definicji. Występuje bowiem szereg czynników, które skłaniają ustawodawców do ochrony określonych cech danych grup społecznych. W artykule przeanalizowano czynniki umożliwające uzyskanie kompleksowego obrazu tego, co oznacza status mniejszości, ochrona mniejszości, a także zakres rozwoju ich praw w XX w. Współczesny kształt międzynarodowego prawa ochrony mniejszości ukształtował się po I wojnie światowej. W wyniku powstania nowych państw, przesunięcia granic zaistniało szereg nowych mniejszości. Dlatego też nieuniknione było uporządkowanie ich sytuacji w ramach uregulowań międzynarodowych. Niewątpliwie doświadczenie I wojny światowej zmieniło stosunek do mniejszości. Po II wojnie światowej dokonana została swoista ewolucja tego podejścia. Akcenty przesunięte zostały z praw zbiorowych na prawa jednostki i prawa człowieka, a prawa mniejszości znalazły się na dalszym planie. Problem ten został omówiony na przykładzie sytuacji w Europie Środkowo-Wschodniej, przede wszystkim mniejszości polskiej i węgierskiej mieszkających na Ukrainie.

W niniejszej publikacji dokonano analizy sytuacji prawnej i faktycznej mniejszości polskiej w Republice Łotewskiej. Została ona przeprowadzona w oparciu o metody dogmatyczną i prawnohistoryczną. W jej toku ustalono, iż jej status prawny opiera się na nielicznych przepisach konstytucyjnych, w znacznej mierze bowiem wypływa z ustawodawstwa zwykłego i bilateralnych umów. Regulacje te wpisują się w pełni w zasadę demokratycznego państwa prawa. Mniejszość polska spotyka się przychylnym społecznym nastawieniem wobec swojej identyfikacji narodowej. Proces integracji jest oceniany jako wzorcowy i stanowi przeciwwagę dla wpływów rosyjskich. W publikacji zwrócono uwagę na kwestie związane z językiem, szkolnictwem i mediami – jako nośnikami kultury i wiedzy o państwie ojczystym. Zidentyfikowano następujące problemy z jakimi zmaga się mniejszość polska: trudna sytuacja ekonomiczna, zanik posługiwania się językiem polskim w przestrzeni prywatnej oraz brak wystarczającego wsparcia i zainteresowania losem Polaków na Łotwie ze strony polskich decydentów.

Azerbejdżan jest państwem, które zamieszkują liczne mniejszości narodowe i które szczyci się panującą w kraju tolerancją oraz realizowaną przez władze polityką "azerbejdżańskiego multikulturalizmu". Jako strona Konwencji ramowej o ochronie mniejszości narodowych Republika Azerbejdżanu musi spełniać określone standardy ochrony mniejszości i podlega monitoringowi, który wykazał między innymi, że państwo to zdaje się nie stwarzać odpowiednich warunków dla rzeczywistego uczestniczenia przez osoby należące do mniejszości narodowych w sprawach publicznych, zwłaszcza tych, które ich dotyczą. Głównymi założeniami niniejszej pracy są zatem ustalenie oraz ocena stanu zapewniania przez Azerbejdżan partycypacji mniejszości narodowych w sprawach publicznych. Analizowane będą przede wszystkim dokumenty związane z procedurami kontrolnymi Konwencji ramowej — tym samym zostaną one przybliżone na przykładzie Azerbejdżanu. Podjęcie tego zagadnienia zdaje się mieć również dużą wartość praktyczną w kontekście trwającego sporu o Górski Karabach i pojawiających się obaw o los zamieszkujących go Ormian w przypadku powrotu tego regionu pod kontrolę Baku.

W szanującym prawa człowieka demokratycznym państwie każdy obywatel ma prawo do uczestnictwa w życiu publicznym — dysponuje czynnym i biernym prawem wyborczym, ma dostęp do służby publicznej i co do zasady może uczestniczyć w kierowaniu sprawami publicznymi. Niektóre regulacje i dokumenty międzynarodowe formułują również w tym zakresie specjalne prawo mniejszości narodowych czy też osób do nich należących. Dla tych podatnych na marginalizację grup szczególnie ważne jest bowiem, także w kontekście korzystania z innych praw, zapewnienie im przez państwo możliwości efektywnego udziału w życiu publicznym, partycypacji we władzy i zabierania głosu w dotyczących ich sprawach. Realizacja tego prawa może jednak następować w różnych formach prawnych i prawnoustrojowych. W związku z tym warto poddać analizie regulacje przywołujące prawo mniejszości narodowych do uczestnictwa w życiu publicznym i tym samym odkryć charakter tego prawa oraz potencjalne formy jego urzeczywistniania przez państwa.

Rządy Państwa Islamskiego zaczęły się kończyć, gdy Globalna Koalicja przeciwko Państwu Islamskiemu rozpoczęła udaną kampanię. Po wyzwoleniu wielu części równin Niniwy pod koniec 2016 r. niektóre rdzenne społeczności regionu wyraziły chęć powrotu do swoich. To prawo do powrotu może jednak nic nie znaczyć, jeśli kilka wyzwań związanych z ich sytuacją w regionie nie zostanie skutecznie rozwiązanych. Artykuł omawia niektóre z praktycznych aspektów i analizuje główne wyzwania, przed którymi stoją mniejszości religijne, uniemożliwiając im skorzystanie z prawa do powrotu. Po pierwsze, w artykule rozważono prawo i politykę dotyczącą możliwości powrotu, uwzględniając międzynarodowe i krajowe standardy. Po drugie, w dokumencie przeanalizowano kilka wyzwań, przed którymi stanęli powracający, które mogą uniemożliwić im powrót, chyba że problemy zostaną odpowiednio rozwiązane, w tym m.in. kwestia odbudowy, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. W artykule analizuje się przypadek mniejszości chrześcijańskich tylko w Iraku, jednak wiele omawianych tu wyzwań zostanie podzielonych przez inne mniejszości religijne, które chcą wrócić do swoich domów po wysiedleniu w wyniku konfliktu.

The American Jewish Congress began its activities as an organization established to represent all Jews living in the United States during the Congress in Philadelphia. On December 15–18, 1918, a meeting of 400 delegates representing all Jewish political parties and social groups in the USA took place. It aroused great hopes because new opportunities were opening up for the Jews to resolve the Palestinian question, the main Zionist project, and to guarantee equal rights for Jewish minorities in East-Central Europe. The article answers questions about how the American Jewish Congress was convened. How did the main political groups of Jews in the USA respond to it? What was the subject of the debate? What decisions were made? And then how were they implemented and what was the future of the initiative launched in Philadelphia? Answers to these questions will allow us to draw a conclusion as to the importance of the December congress in the history of Jews in the USA and whether it fulfilled its tasks. ; Kongres Żydów Amerykańskich jako organizacja mająca na celu reprezentowanie wszystkich Żydów zamieszkujących Stany Zjednoczone zapoczątkował swoją działalność od zjazdu w Filadelfii. W dniach 15–18 grudnia 1918 r. doszło do spotkania 400 delegatów reprezentujących wszystkie żydowskie stronnictwa polityczne i grupy społeczne w USA. Budził on ogromne nadzieje, ponieważ przed Żydami otwierały się nowe możliwości co do rozwiązania kwestii palestyńskiej, głównego projektu syjonistów, a także zagwarantowania równych praw mniejszościom żydowskim w Europie Środkowo-Wschodniej. W artykule została udzielona odpowiedź na pytania o to, jak doszło do zwołania Kongre­su Żydów Amerykańskich. Jak ustosunkowały się do niego główne ugrupowania polityczne Żydów w USA? Co było przedmiotem obrad? Jakie decyzje podjęto? A następnie w jaki sposób je zrealizowano i jakie były dalsze losy inicjatywy zapoczątkowanej w Filadelfii? Odpowiedzi na powyższe kwestie pozwolą sformułować wniosek co do tego, jaką wagę miał grudniowy kongres w dziejach Żydów w USA oraz czy wypełnił stawiane przed nim zadania.

The American Jewish Congress began its activities as an organization established to represent all Jews living in the United States during the Congress in Philadelphia. On December 15–18, 1918, a meeting of 400 delegates representing all Jewish political parties and social groups in the USA took place. It aroused great hopes because new opportunities were opening up for the Jews to resolve the Palestinian question, the main Zionist project, and to guarantee equal rights for Jewish minorities in East-Central Europe. The article answers questions about how the American Jewish Congress was convened. How did the main political groups of Jews in the USA respond to it? What was the subject of the debate? What decisions were made? And then how were they implemented and what was the future of the initiative launched in Philadelphia? Answers to these questions will allow us to draw a conclusion as to the importance of the December congress in the history of Jews in the USA and whether it fulfilled its tasks. ; Kongres Żydów Amerykańskich jako organizacja mająca na celu reprezentowanie wszystkich Żydów zamieszkujących Stany Zjednoczone zapoczątkował swoją działalność od zjazdu w Filadelfii. W dniach 15–18 grudnia 1918 r. doszło do spotkania 400 delegatów reprezentujących wszystkie żydowskie stronnictwa polityczne i grupy społeczne w USA. Budził on ogromne nadzieje, ponieważ przed Żydami otwierały się nowe możliwości co do rozwiązania kwestii palestyńskiej, głównego projektu syjonistów, a także zagwarantowania równych praw mniejszościom żydowskim w Europie Środkowo-Wschodniej. W artykule została udzielona odpowiedź na pytania o to, jak doszło do zwołania Kongre­su Żydów Amerykańskich. Jak ustosunkowały się do niego główne ugrupowania polityczne Żydów w USA? Co było przedmiotem obrad? Jakie decyzje podjęto? A następnie w jaki sposób je zrealizowano i jakie były dalsze losy inicjatywy zapoczątkowanej w Filadelfii? Odpowiedzi na powyższe kwestie pozwolą sformułować wniosek co do tego, jaką wagę miał grudniowy kongres w dziejach Żydów w USA oraz czy wypełnił stawiane przed nim zadania.

Miejsca pamięci są materialnym dowodem zbrojnego konfliktu polsko-ukraińskiego na Podkarpaciu, który rozegrał się w latach 1944-50. To właśnie tutaj, na południowo-wschodnim pograniczu dochodzi do permanentnego konfliktu interesów społeczności lokalnych o różnej tożsamości historycznej. W celu upamiętnienia krwawych zajść i licznych ofiar po obu stronach, wznoszone są upamiętnienia na ziemiach polskich i ukraińskich, stanowiąc zarzewie konfliktów, zarówno w przeszłości, jak i obecnie. W artykule wykazałam wagę zależności pomiędzy pamięcią społeczności etnicznej, a specyfiką języka grupy, która dążąc do upamiętnienia ważnych dla siebie wydarzeń i miejsc pamięci, nie przestrzega istniejących przepisów prawa państwa Polskiego. Analiza podstaw prawnych wznoszenia upamiętnień pokazuje, że wymagana jest aktualizacja przepisów prawa. Powszechnie niedoceniana wartość warstwy mentalnej w kontekście wartości niematerialnej dziedzictwa kulturowego poszczególnych grup etnicznych doprowadza do sytuacji konfliktogennych, które wykraczają poza teren pogranicza, stając się konfliktami o zasięgu ogólnopolskim, a coraz częściej nawet międzynarodowym.

Memorial sites are a material proof of the Poland-Ukraine military conflict in the Podkarpacie Region, which took place in the years 1944-50. It is here, on the Poland-Ukraine borderland that there is a permanent conflict of interests of the local community of different historical identity. In order to commemorate bloody incidents and numerous victims on both sides memorial sites are erected both in Poland and in Ukraine causing conflicts in the past and present. In the article I have shown thesignificance of the dependence between the memory of the ethnical community and the specifics of the language of the group, which while aiming at the commemoration of events and memorial sites important for them, do not obey the regulations of Polish law. The analysis of the legal basis for erecting these commemorations shows that there is a need to update the law. The importance of the mental layer in context of the intangible value of the cultural heritage of individual ethnic groups, which is often underestimated, can lead to conflicts that reach beyond the border area becoming conflicts of nationwide or even international concern. ; Miejsca pamięci są materialnym dowodem zbrojnego konfliktu polsko-ukraińskiego na Podkarpaciu, który rozegrał się w latach 1944-50. To właśnie tutaj, na południowo-wschodnim pograniczu dochodzi do permanentnego konfliktu interesów społeczności lokalnych o różnej tożsamości historycznej. W celu upamiętnienia krwawych zajść i licznych ofiar po obu stronach, wznoszone są upamiętnienia na ziemiach polskich i ukraińskich, stanowiąc zarzewie konfliktów, zarówno w przeszłości, jak i obecnie. W artykule wykazałam wagę zależności pomiędzy pamięcią społeczności etnicznej, a specyfiką języka grupy, która dążąc do upamiętnienia ważnych dla siebie wydarzeń i miejsc pamięci, nie przestrzega istniejących przepisów prawa państwa Polskiego. Analiza podstaw prawnych wznoszenia upamiętnień pokazuje, że wymagana jest aktualizacja przepisów prawa. Powszechnie niedoceniana wartość warstwy mentalnej w kontekście wartości niematerialnej dziedzictwa kulturowego poszczególnych grup etnicznych doprowadza do sytuacji konfliktogennych, które wykraczają poza teren pogranicza, stając się konfliktami o zasięgu ogólnopolskim, a coraz częściej nawet międzynarodowym.

The analysis of the Governmental Program for Cooperation with the Polish Diaspora for the years 2015-2020 in scope of education policy of the Polish Government towards the Polish national minority in Ukraine. The paper refers to the analysis of of the Governmental Program for Cooperation with the Polish Diaspora for the years 2015-2020 in scope of education policy of the Polish Government towards the Polish national minority in Ukraine. This program was accepted by the government and it is a kind of purpose for beginning a dialog with a very diferenciated (from the point of view of social positions, political situation in the country, level of knowledge of the Polish language and identifying theirselves with Poland) group of the Polish diaspora and Poles living abroad. It is also an attempt to meet very differentiated needs of this community. Ukraine is a multinational country. Social position of the Polish national minority is comparable to economic and social situation of the other minorities. The Poles in Ukraine are treated as a national minority. The Polish national minority is in general elegible to cultural and national autonomy that is guaranteed by the law and excersises this right first of all by setting up cultural societies aiming to teach the Polish language, popularization of Polish culture and developing folk traditions.The strategic goals of the Governmental Program are: giving suport to teaching the Polish language, studies about Poland conducted in Polish, strengthening Polish identity and ensuring participation in Polish cultural life, consolidation of Polish communities abroad, giving suport to their return to Poland, encouraging people of Polish origin to settle themselves in Poland and multilevel development of their contacts with Poland.We can identify these goals in the following order:- improving the quality of the institutions infrastructure starting from their renovetion and repair, equiping them with stationery, methodological guidances and educational materials;- financial suport for extracurricular education (lessons in libraries, educational excursions, special activity groups);- strengthening motivation system in studying the Polish language for children who are ofthen forced to study foreign languages by their parents;- imrovement of the Polish language teachers qualifications by organizing specific cources and seminars both in Poland and Ukraine;- encouraging the young generation of the teachers to practice their profession as the teachers of the Polish language by creating a system of additional remunerations and increasing the prestige of this profession;- improvement of managing teams qualifications by organizing training activities and cources that meet the needs of these specific institutions;- enrichment of the grants range for pupils of all the levels of school education;- involvement of parents in the proces of education by their participation in educatinal performances.The Program assumptions are undoubtedly relevant to the needs of the educational system units. Considering increasing interest in learning the Polish language, the range of suport is the thing that remains a challenge while identyfying its forms is much more easy. ; Referat, dotyczy analizy Rządowego Programu Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą na lata 2015-2020 w zakresie polityki edukacyjnej Rządu RP w stosunku do polskiej mniejszości narodowej na Ukrainie. Przyjęty przez rząd program jest swoistą formą nawiązania dialogu z bardzo zróżnicowaną (status społeczny, uwarunkowania polityczne kraju zamieszkania, poziom znajomości języka polskiego i identyfikacji z Polską) grupą Polonii i Polaków za granicą i próbą odpowiedzi na równie różnorodne potrzeby tej społeczności. Ukraina jest państwem wielonarodowościowym. Status społeczny polskiej mniejszości narodowej jest porównywalny z sytuacją ekonomiczną i społeczną innych mniejszości. Polacy na Ukrainie zaliczają się do mniejszości narodowej. Polska mniejszość narodowa generalnie bez przeszkód korzysta z prawa do zagwarantowanej ustawodawstwem autonomii narodowo-kulturalnej, realizując ją przede wszystkim w postaci swobodnego zrzeszania się w stowarzyszeniach kulturalnych, mających na celu naukę języka ojczystego, krzewienie polskiej kultury, rozwój tradycji narodowych. Strategicznymi celami rządowego programu są: wspieranie nauczania języka polskiego, w języku polskim i o Polsce, umacnianie polskiej tożsamości i zapewnienie możliwości uczestniczenia w kulturze narodowej, wzmacnianie środowisk polskich za granicą, wspieranie powrotów Polaków do kraju oraz tworzenie zachęt do osiedlania się w Polsce osób polskiego pochodzenia, a także wielopłaszczyznowy rozwój kontaktów z Polską. Możemy zdefiniować je w następującym porządku: - podniesienie poziomu infrastruktury placówek, poczynając od wykonania prac remontowych, wyposażenia w materiały biurowe, metodyczne i edukacyjne;- dofinansowanie pozalekcyjnych form kształcenia (zajęcia w bibliotece, wycieczki edukacyjne, koła zainteresowań);- wzmocnienie systemu motywacyjnego do podjęcia nauki języka polskiego przez dzieci, które często podejmują naukę języka z inicjatywy rodziców;- podniesienie kwalifikacji nauczycieli języka polskiego poprzez organizację kursów, seminariów specjalistycznych zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie;- zachęcenie młodego pokolenia pedagogów do wykonywania zawodu nauczyciela języka polskiego poprzez wypracowanie systemu wynagrodzeń i nagród oraz podniesienie prestiżu zawodu nauczyciela;- podniesienie kompetencji kierowniczych kadry zarządzającej poprzez organizację szkoleńi kursów merytorycznie odpowiadających potrzebom danej placówki;- wzbogacenie pakietu stypendialnego dla uczniów wszystkich szczebli i poziomów nauczania;- włączenie w proces edukacji rodziców poprzez włączanie rodzicóww przedsięwzięcia o charakterze edukacyjnym .Założenia programu są niewątpliwie odpowiedzią na potrzeby podmiotów systemu edukacyjnego. Z uwagi na rosnące zainteresowanie nauką języka polskiego, wyzwaniem jest wciąż zakres pomocy, nie tyle wyznaczanie jej form