Suchergebnisse

One of the main causes of the anarchy in the political life of Karachay-Cherkessia is the lack of a genuine compromise between the ethnic communities concerning the questions of the political system of the republic. An attempt to develop such a compromise took place in June 1996 and ended by reaching a specific 'constitutional pact.' However, this compromise did not start a consolidation process among the elites on the basis of the constitution. On the contrary, it turned out to be short-lived and even expanded the field of conflicts. The republic was on the brink of civil war as early as in 1999. In the following decade, a state of permanent tensions continued. It resulted with alternating crises of power and an attempt to take over the parliament and government buildings by national minorities with the use of force. The author of this article tries to explain the causes of the political instability in Karachay-Cherkessia. He mainly focuses on the study of the constitutional fundaments of the legal and political order and its confrontation with the reality of political life in the republic. Out of this confrontation there emerges a 'loop transformation' syndrome, which poses a threat to the security and territorial integrity of Karachay-Cherkessia.

One of the main causes of the anarchy in the political life of Karachay-Cherkessia is the lack of a genuine compromise between the ethnic communities concerning the questions of the political system of the republic. An attempt to develop such a compromise took place in June 1996 and ended by reaching a specific 'constitutional pact.' However, this compromise did not start a consolidation process among the elites on the basis of the constitution. On the contrary, it turned out to be short-lived and even expanded the field of conflicts. The republic was on the brink of civil war as early as in 1999. In the following decade, a state of permanent tensions continued. It resulted with alternating crises of power and an attempt to take over the parliament and government buildings by national minorities with the use of force. The author of this article tries to explain the causes of the political instability in Karachay-Cherkessia. He mainly focuses on the study of the constitutional fundaments of the legal and political order and its confrontation with the reality of political life in the republic. Out of this confrontation there emerges a 'loop transformation' syndrome, which poses a threat to the security and territorial integrity of Karachay-Cherkessia. ; One of the main causes of the anarchy in the political life of Karachay-Cherkessia is the lack of a genuine compromise between the ethnic communities concerning the questions of the political system of the republic. An attempt to develop such a compromise took place in June 1996 and ended by reaching a specific 'constitutional pact.' However, this compromise did not start a consolidation process among the elites on the basis of the constitution. On the contrary, it turned out to be short-lived and even expanded the field of conflicts. The republic was on the brink of civil war as early as in 1999. In the following decade, a state of permanent tensions continued. It resulted with alternating crises of power and an attempt to take over the parliament and government buildings by national minorities with the use of force. The author of this article tries to explain the causes of the political instability in Karachay-Cherkessia. He mainly focuses on the study of the constitutional fundaments of the legal and political order and its confrontation with the reality of political life in the republic. Out of this confrontation there emerges a 'loop transformation' syndrome, which poses a threat to the security and territorial integrity of Karachay-Cherkessia.

The main objective of the paper is to present the issues of the protection of internal security and constitutional order in view of the tasks and activities of the Internal Security Agency in Poland. The author of the text seeks answers to the following questions. (1) To what extent does the lack of clear-cut frames for the ISA's activity influence the instrumental use of this agency? (2) Do over-generalised legal regulations on the ISA's activities lead to poorer efficiency of this agency's operations? (3) Does faulty regulation related to the ISA's range of activities result from inadequacies in Polish legislation, or maybe from the intention to endow the special services with greater freedom of action?In reference to the above questions, the author puts forward the following theses: (1) the selected and analysed legal instruments exert an infinitesimal influence on the scope of the application of "special measures", such as the operational control or access to telecommunications data. Art. 3 of the Bill of 2014 contains too many vague terms or expressions whose legal definitions are missing from Polish legislation; (2) it seems reasonable that the range of the ISA's activities has been restricted, e.g. as regards drug-related crime. However, other areas of the ISA's interest have witnessed few changes, and its impromptu involvement with specific threats and offences is left to the 'political decision' of the Head of the ISA and the Minister of the Interior; (3) the impractical solutions are partly a result of an inadequate 'legislative culture', in this case, at the level of the Ministry of the Interior. This shortcoming might be the result of excessive haste during work on the Bill; nevertheless, such works always carry a political load, which means that the interests of the services themselves, as well as of the state, played an enormous role in this project. ; Głównym celem artykułu jest przedstawienie problematyki ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego i porządku konstytucyjnego przez pryzmat zadań i działań Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Polsce. W tekście przedstawiono kilka pytań: (1)W jakim stopniu brak szczegółowego określenia zakresu działalności ABW wpływa na instrumentalne wykorzystanie tej służby specjalnej? (2) Czy dość ogólne regulacje prawne, w zakresie zadań ABW, wpływają na niższą efektywność działania tej służby specjalnej? (3) Czy niewłaściwy sposób regulacji kwestii związanych z zadaniami ABW wynika z niskiego poziomu legislacji polskiego legislatora, czy może z chęci pozostawienia służbom specjalnym dość dużej swobody działania?W związku z pytaniami przedstawiono następujące stwierdzenia: (1) wybrane i analizowane rozwiązania prawne nie zmieniają zbytnio, zakresu stosowania "specjalnych środków", takich jak kontrola operacyjna czy dostęp do danych telekomunikacyjnych. W art. 3 Projektu z 2014 r. znajduje się zbyt wiele zwrotów niedookreślonych oraz zwrotów, których definicji legalnych trudno szukać w polskim ustawodawstwie; (2) słusznie ograniczono zadania ABW w zakresie chociażby przestępczości narkotykowej, jednakowoż w innych wypadkach w zakresie działań ABW w zasadzie niewiele się zmienia, a nakierowanie na określony rodzaj zagrożeń i przestępstw będzie "decyzją polityczną" Szefa ABW, jak i Ministra Spraw Wewnętrznych; (3) część chybionych rozwiązań jest wynikiem niskiej "kultury legislacyjnej", w tym wypadku na poziomie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Możliwe, że uchybienia są wynikiem pospiesznych prac nad projektami, jednakowoż prace te mają zawsze "wymiar polityczny". W tworzeniu rozwiązań na pewno dużą rolę odegrały interesy samych służb i interes państwa.

Głównym celem artykułu jest przedstawienie problematyki ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego i porządku konstytucyjnego przez pryzmat zadań i działań Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Polsce. W tekście przedstawiono kilka pytań: (1) W jakim stopniu brak szczegółowego określenia zakresu działalności ABW wpływa na instrumentalne wykorzystanie tej służby specjalnej, (2) Czy dość ogólne regulacje prawne, w zakresie zadań ABW, wpływają na niższą efektywność działania tej służby specjalnej? (3) Czy niewłaściwy sposób regulacji kwestii związanych z zadaniami ABW wynika z niskiego poziomu legislacji polskiego legislatora, czy może z chęci pozostawienia służbom specjalnym dość dużej swobody działania? W związku z pytaniami przedstawiono następujące stwierdzenia: (1) Wybrane i analizowane rozwiązania prawne nie zmieniają zbytnio, zakresu stosowania "specjalnych środków", takich jak kontrola operacyjna czy dostęp do danych telekomunikacyjnych. W art. 3 Projektu z 2014r. znajduje się zbyt wiele zwrotów niedookreślonych oraz zwrotów, których definicji legalnych trudno szukać w polskim ustawodawstwie; (2) słusznie ograniczono zadania ABW w zakresie chociażby przestępczości narkotykowej, jednakowoż w innych wypadkach w zakresie działań ABW w zasadzie niewiele się zmienia, a nakierowanie na określony rodzaj zagrożeń i przestępstw będzie "decyzją polityczną" Szefa ABW jak i Ministra Spraw Wewnętrznych; (3) Część chybionych rozwiązań jest wynikiem niskiej "kultury legislacyjnej", w tym wypadku na poziomie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Możliwe, że uchybienia są wynikiem pospiesznych prac nad projektami, jednakowoż prace te mają zawsze "wymiar polityczny". W tworzeniu rozwiązań na pewno dużą rolę odegrały interesy samych służb i interes państwa. ; The main objective of the paper is to present the issues of the protection of internal security and constitutional order in view of the tasks and activities of the Internal Security Agency in Poland. The author of the text seeks answers to the following questions. (1) To what extent does the lack of clear-cut frames for the ISA's activity influence the instrumental use of this agency? (2) Do over-generalised legal regulations on the ISA's activities lead to poorer efficiency of this agency's operations? (3) Does faulty regulation related to the ISA's range of activities result from inadequacies in Polish legislation, or maybe from the intention to endow the special services with greater freedom of action? In reference to the above questions, the author puts forward the following theses: (1) the selected and analysed legal instruments exert an infinitesimal influence on the scope of the application of "special measures", such as the operational control or access to telecommunications data. Art. 3 of the Bill of 2014 contains too many vague terms or expressions whose legal definitions are missing from Polish legislation; (2) it seems reasonable that the range of the ISA's activities has been restricted, e.g. as regards drug-related crime. However, other areas of the ISA's interest have witnessed few changes, and its impromptu involvement with specific threats and offences is left to the 'political decision' of the Head of the ISA and the Minister of the Interior; (3) the impractical solutions are partly a result of an inadequate 'legislative culture', in this case, at the level of the Ministry of the Interior. This shortcoming might be the result of excessive haste during work on the Bill; nevertheless, such works always carry a political load, which means that the interests of the services themselves, as well as of the state, played an enormous role in this project.

Contemporary democratization process challenges the trends of regress or stagnation in the world. The Central European Countries face this problem as well, yet they differ in the depth of changes. The article addresses the problems of quality of democracy regarded as a political regime and the values of constitutional order of the Czech Republic and Hungary. As post-communist, the two countries have been regarded as democratic leaders for a long time. But the Czech Republic has the same Constitution from the beginning of democratization process, while Hungary passed the new Constitution in 2011. The Czech constitutional order reflects liberal democratic rules and values both in axiological and institutional dimension. The Hungarian one mirrors conservative and illiberal axiological values. In the institutional dimension both constitutions seem to maintain specific democratic regime, but in Hungary the executive power is dominant. The methods used in the research were: analysis, synthesis, institutional approach and comparative method. || Współczesny proces demokratyzacji na świecie napotyka od pewnego czasu na przeszkody prowadzące do jego stagnacji, czy nawet regresu. Tendencja ta widoczna jest także w państwach Europy Środkowej. Artykuł podejmuje analizę jakości demokracji rozumianej w sensie substancjalnym i proceduralnym, jaką odzwierciedlają czeska i węgierska konstytucje. Po 1989 roku przez długi okres czasu państwa te były określane mianem liderów demokratyzacji. Obecnie czeski porządek konstytucyjny opiera się na założeniach Konstytucji uchwalonej na początku procesu demokratyzacji (1992 r.), a węgierski porządek reguluje Konstytucja uchwalona po dwóch dekadach od rozpoczęcia tegoż procesu (2011 r.). W wymiarze aksjologicznym czeska Konstytucja opiera się na wartościach demokratycznych i liberalnych, natomiast węgierska na konserwatywnych, tradycyjnych, a nawet nieliberalnych. W wymiarze instytucjonalnym obydwie Konstytucje gwarantują funkcjonowanie reżimu demokratycznego, z tym, że w przypadku węgierskim mamy do czynienia z dominacją egzekutywy rządowej, a w Czechach z modelem parlamentarnym. Metodami stosowanymi w procesie badawczym były: analiza i synteza, podejście instytucjonalne i metoda porównawcza.

The following article describes the situation of political adult education in Germany and the challenges it is facing. The state of society is viewed as "unbounded". In light of this result, what can political adult education contribute to saving the cohesion of a society? In answering this question, four current foci will be described: 1. The development of society, 2. The discussion about an understanding of education and politics, 3. The professional self-concept and the job image of those who work for institutions of political adult education, 4. The contemporary political issues and social changes and the answers that political education may be able to give. ; Co jeszcze spaja społeczeństwo? Edukacja obywatelska w czasie bez czasuNiniejszy artykuł opisuje sytuację edukacji obywatelskiej dorosłych w Niemczech oraz wyzwania, przed którymi współcześnie stoi. Jesteśmy świadkami rozpadania się społeczeństwa i przewagi anomii, obojętności, egoizmu nad dążeniami do zachowania spójności. Co może wnieść edukacja obywatelska do tego, aby społeczeństwo stanowiło wspólnotę? W odpowiedzi na to pytanie w artykule są prezentowane cztery palące kwestie: 1. Sytuacja społeczna: żyjemy w niejasnych, sprzecznych czasach; nie ma analiz społecznych, które pozwalają spojrzeć na przyszłość z optymizmem; socjolodzy i politolodzy konstatują dezorganizację i wycofanie; Jacques de Saint Victor (2015) opisuje fenomen "antypolityki" w Europie; antyinstytucjonalny populizm i nienawiść wobec kast: polityków, przedsiębiorców, dziennikarzy, których nazywa się "zdrajcami" i "kłamcami"; "zatroskani obywatele" protestują w sieci i na ulicy, ale miejsce niezależności zajęła głupota, zamiast kultury mamy wulgarność, zamiast tolerancji – brak wyrozumiałości, zamiast otwartości – zamknięcie; spadło zaufanie wobec instytucji społecznych: na ostatnim miejscu są partie (23% zaufania społecznego), nieco wyżej kościół (31,1% zaufania społecznego), komercyjne radio i media społeczne (35%/36% zaufania społecznego); największym zaufaniem cieszy się policja (65,5%) oraz Trybunał Konstytucyjny (63,5%) (Decker, Kies, Brähler 2016, s. 60). 2. Dyskusja na temat rozumienia edukacji i polityki: pojęcia te coraz trudniej zdefiniować w pluralistycznym, zindywidualizowanym, podzielonym społeczeństwie świata; za kluczowe pojęcia edukacji uznaje się niezależność (Aufklärung) oraz odpowiedzialność (Mündigkeit); w edukacji politycznej chodzi o zrozumienie, że nie ma lepszego systemu niż socjalna demokracja, wiedzę na temat demokratycznych zasad i sposobów podejmowania decyzji, zaangażowanie na rzecz zachowania i obrony praw człowieka oraz odrzucenie ekstremizmów, totalitaryzmów oraz dyskryminacji; "Demokracja to jedyny polityczny porządek społeczny, którego trzeba się uczyć – ciągle na nowo, codziennie, aż po starość" (Negt 2010, s. 174); edu-kacji politycznej nie można wyjąć z kontekstu: gdzie żyjemy? jakie są aktualne uwarunkowania polityczne? 3. Rozumienie profesji i zawodu przez tych, którzy pracują w instytucjach edukacji dorosłych: kadra edukacji dorosłych w Niemczech pracuje bardzo często w różnych miejscach po prostu w zamian za otrzymywane honorarium, rzadko na podstawie umowy o pracę w jednej instytucji – to przynosi różnorodne problemy związane z tożsamością zawodową; badania dotyczące nauczycieli zajmujących się edukacją polityczną pokazują, że nauczyciel w instytucjach edukacji dorosłych oraz w szkole to dwa zupełnie różne zawody. Mimo tego w przypadku nauczycieli osób dorosłych można zidentyfikować wspólne profesjonalne standardy, tj. kompetencje, których każdy potrzebuje, aby profesjonalnie działać w analizowanym obszarze. Christine Zeuner zaliczyła do nich kompetencje merytoryczne, społeczne i refleksyjność (2013, s. 85), które nie są wcale oczywiste i dlatego muszą być ciągle dyskutowane, pielęgnowane i strzeżone. 4. Aktualne polityczne problemy i społeczne tendencje oraz odpowiedzi, których może udzielić edukacja obywatelska: miejsca, gdzie panuje demokracja, są lekcjami edukacji obywatelskiej; w nowoczesnych społeczeństwie zanikają głębokie struktury poznawcze (Ligaturen), które umożliwiają ludziom znaleźć swoją drogę w świecie różnych opcji – edukacja obywatelska może dać wsparcie w tym zakresie; edukacja obywatelska może przyczynić się do budowania spójności społecznej jako część edukacji etycznej, kulturalnej i innych obszarów edukacji humanistycznej; instytucje edukacji obywatelskiej mogą wspierać odwrót od wyobcowania dzięki ofercie oświecenia rozumu. Według Bertolda Brechta "Myślenie należy do największych przyjemności ludzkiej rasy" (1968, s. 35) – programy tv, typu talk show, banalizują społeczne problemy – edukacja obywatelska troszczy się o budowanie poglądów opartych na argumentach; edukacja obywatelska może być kompasem w złożonym środowisku życia, wartościową i pouczającą odpowiedzią na wszechobecną konsumpcję; postępująca globalizacja potęguje poczucie wyobcowania – edukacja obywatelska podejmując zagadnienia stereotypów i uprzedzeń może przeciwdziałać temu; społeczeństwo obywatelskie czerpie siły witalne z różnorodności biografii, pochodzenia, kultur – edukacja obywatelska służy tym wartościom poprzez obronę praw człowieka i szerzenie tolerancji; internet stwarza możliwości szerokiej komunikacji, która służy demokracji, jednak internet wyzwolił także solipsyzm i dał upust skrajnościom; edukacja obywatelska dzięki obecności w sieci wspiera polityczną refleksję i kwestionuje antypolityczne resentymenty.

The following article describes the situation of political adult education in Germany and the challenges it is facing. The state of society is viewed as "unbounded". In light of this result, what can political adult education contribute to saving the cohesion of a society? In answering this question, four current foci will be described: 1. The development of society, 2. The discussion about an understanding of education and politics, 3. The professional self-concept and the job image of those who work for institutions of political adult education, 4. The contemporary political issues and social changes and the answers that political education may be able to give. ; Co jeszcze spaja społeczeństwo? Edukacja obywatelska w czasie bez czasuNiniejszy artykuł opisuje sytuację edukacji obywatelskiej dorosłych w Niemczech oraz wyzwania, przed którymi współcześnie stoi. Jesteśmy świadkami rozpadania się społeczeństwa i przewagi anomii, obojętności, egoizmu nad dążeniami do zachowania spójności. Co może wnieść edukacja obywatelska do tego, aby społeczeństwo stanowiło wspólnotę? W odpowiedzi na to pytanie w artykule są prezentowane cztery palące kwestie: 1. Sytuacja społeczna: żyjemy w niejasnych, sprzecznych czasach; nie ma analiz społecznych, które pozwalają spojrzeć na przyszłość z optymizmem; socjolodzy i politolodzy konstatują dezorganizację i wycofanie; Jacques de Saint Victor (2015) opisuje fenomen "antypolityki" w Europie; antyinstytucjonalny populizm i nienawiść wobec kast: polityków, przedsiębiorców, dziennikarzy, których nazywa się "zdrajcami" i "kłamcami"; "zatroskani obywatele" protestują w sieci i na ulicy, ale miejsce niezależności zajęła głupota, zamiast kultury mamy wulgarność, zamiast tolerancji – brak wyrozumiałości, zamiast otwartości – zamknięcie; spadło zaufanie wobec instytucji społecznych: na ostatnim miejscu są partie (23% zaufania społecznego), nieco wyżej kościół (31,1% zaufania społecznego), komercyjne radio i media społeczne (35%/36% zaufania społecznego); największym zaufaniem cieszy się policja (65,5%) oraz Trybunał Konstytucyjny (63,5%) (Decker, Kies, Brähler 2016, s. 60). 2. Dyskusja na temat rozumienia edukacji i polityki: pojęcia te coraz trudniej zdefiniować w pluralistycznym, zindywidualizowanym, podzielonym społeczeństwie świata; za kluczowe pojęcia edukacji uznaje się niezależność (Aufklärung) oraz odpowiedzialność (Mündigkeit); w edukacji politycznej chodzi o zrozumienie, że nie ma lepszego systemu niż socjalna demokracja, wiedzę na temat demokratycznych zasad i sposobów podejmowania decyzji, zaangażowanie na rzecz zachowania i obrony praw człowieka oraz odrzucenie ekstremizmów, totalitaryzmów oraz dyskryminacji; "Demokracja to jedyny polityczny porządek społeczny, którego trzeba się uczyć – ciągle na nowo, codziennie, aż po starość" (Negt 2010, s. 174); edu-kacji politycznej nie można wyjąć z kontekstu: gdzie żyjemy? jakie są aktualne uwarunkowania polityczne? 3. Rozumienie profesji i zawodu przez tych, którzy pracują w instytucjach edukacji dorosłych: kadra edukacji dorosłych w Niemczech pracuje bardzo często w różnych miejscach po prostu w zamian za otrzymywane honorarium, rzadko na podstawie umowy o pracę w jednej instytucji – to przynosi różnorodne problemy związane z tożsamością zawodową; badania dotyczące nauczycieli zajmujących się edukacją polityczną pokazują, że nauczyciel w instytucjach edukacji dorosłych oraz w szkole to dwa zupełnie różne zawody. Mimo tego w przypadku nauczycieli osób dorosłych można zidentyfikować wspólne profesjonalne standardy, tj. kompetencje, których każdy potrzebuje, aby profesjonalnie działać w analizowanym obszarze. Christine Zeuner zaliczyła do nich kompetencje merytoryczne, społeczne i refleksyjność (2013, s. 85), które nie są wcale oczywiste i dlatego muszą być ciągle dyskutowane, pielęgnowane i strzeżone. 4. Aktualne polityczne problemy i społeczne tendencje oraz odpowiedzi, których może udzielić edukacja obywatelska: miejsca, gdzie panuje demokracja, są lekcjami edukacji obywatelskiej; w nowoczesnych społeczeństwie zanikają głębokie struktury poznawcze (Ligaturen), które umożliwiają ludziom znaleźć swoją drogę w świecie różnych opcji – edukacja obywatelska może dać wsparcie w tym zakresie; edukacja obywatelska może przyczynić się do budowania spójności społecznej jako część edukacji etycznej, kulturalnej i innych obszarów edukacji humanistycznej; instytucje edukacji obywatelskiej mogą wspierać odwrót od wyobcowania dzięki ofercie oświecenia rozumu. Według Bertolda Brechta "Myślenie należy do największych przyjemności ludzkiej rasy" (1968, s. 35) – programy tv, typu talk show, banalizują społeczne problemy – edukacja obywatelska troszczy się o budowanie poglądów opartych na argumentach; edukacja obywatelska może być kompasem w złożonym środowisku życia, wartościową i pouczającą odpowiedzią na wszechobecną konsumpcję; postępująca globalizacja potęguje poczucie wyobcowania – edukacja obywatelska podejmując zagadnienia stereotypów i uprzedzeń może przeciwdziałać temu; społeczeństwo obywatelskie czerpie siły witalne z różnorodności biografii, pochodzenia, kultur – edukacja obywatelska służy tym wartościom poprzez obronę praw człowieka i szerzenie tolerancji; internet stwarza możliwości szerokiej komunikacji, która służy demokracji, jednak internet wyzwolił także solipsyzm i dał upust skrajnościom; edukacja obywatelska dzięki obecności w sieci wspiera polityczną refleksję i kwestionuje antypolityczne resentymenty.