Suchergebnisse

Rad koji je pred nama, na posve znanstven način tematizira jednu od velikih mainstream religijskih tradicija i to, najprije, iz rakursa interpretativne/intelektualne tradicije islama, a koja je kao takva naslonjena na konstitutivne izvore vjere. U terminološkom smislu daje se određenje onoga što se podrazumijeva i razumijeva pod pojmom al-yahud.Posredstvom znanstvenog instrumentarija koji je nastao u okrilju muslimanske teologije religija kroz ovaj rad se problematizira pitanje autentičnosti i orginalnosti Svetoga pisma judaizma te najvažnijim doktrinarnim učenjima. Naime, ideja Božije Jednoće (tawḥīd), iz perspektive islama, predstavlja polazišnu tačku u percipiranju drugih religijskih tradicija i njihovih učenja. Na tim zasadama, muslimanski autori, a ponajbolji primjer su klasici poput Al-Māturīdīja, Al-Bāqillānīja, Al-Aš'arīja, Al-Ğuwainīja, Al-Bīrūnīja, Al-Bagdādīja, sagledavaju vjerodostojnost doktrina unutar drugih religijskih učenja. Nadalje, kroz povijesno-teološki diskurs predstavljene su najvažnije i najpoznatije sljedbe koje su nastale iz krila ove religijske tradicije. U tom pogledu, postoje mnoge doktrine i teološke interpretacije oko kojih se razilaze pomenute judaističke sljedbe, no ponajvažnije su sljedeće: mogućnost/dopustivost i nemogućnost ili poricanje abrogacije (nasẖa), dopuštenost antropomorfizma (tašbīh) i njegovo odbacivanje/poricanje, pitanje slobodne volje i prisile te mogućnost i nemogućnost proživljenja. Svim ovim prevažnim pitanjima, na jedan posve objektivam način, bavit će se klasični muslimanski autori u svojim djelima, a u kontekstu muslimanske teologije religija, koristeći se intertekstualnom dijaloškom formom kao potrebom vremena.

Nadrabin dr Simon Guttmann smatra da još od najstarijih vremena u svetskoj kulturnoj istoriji pitanje rata i mira zauzima jedno od najvažnijih mesta. Suština pitanja je šta je rat? Da li je rat neodvojivi deo ljudskog života ili je moguće i takvo stanje čovečanstva, u kom bi mogućnost ratovanja bila sasvim isključena. Ovoj temi se pristupalo sa filozofskog, političkog i etičkog gledišta. Dr Guttmann u tekstu o "Poreklu misli o miru" razmatra jevrejski moralni pogled na svet na osnovu biblijskih priča i zakona i na osnovu literarnih učenja posle Biblije. Kroz analizu o misli i duhu mira, o proročkoj i pesničkoj književnosti, a potom i o književnosti posle Biblije autor smatra da je Biblija knjiga čovečanstva čija učenja o težnji za mirom trebaju da prožimaju celokupno čovečanstvo. Kao rezultat dosadašnjeg istraživanja naglašava da je misao o miru vodeća misao Biblije i verske književnosti posle Biblije. ; Senior rabbi Dr. Simon Guttmann believes that the question of war and peace has occupied one of the most important places in the world's cultural history since the earliest times. The essence of the question is what is war? Is war an inseparable part of human life, or is such a state of humanity possible, in which the possibility of war would be completely ruled out. This topic was approached from a philosophical, political, and ethical point of view. In his text on the "Origin of the Thought of Peace," Dr. Guttmann discusses the Jewish moral view of the world based on biblical stories and laws and on literary teachings after the Bible. Through the analysis of the thought and spirit of peace, of prophetic and poetic literature, and then of literature after the Bible, the author believes that the Bible is a book of humanity whose teachings on the pursuit of peace should permeate all humanity. As a result of the research so far, he emphasizes that the thought of peace is the leading thought of the Bible and religious literature after the Bible

Nastanak i društveno-istorijski razvoj hrišćanskog identiteta u prva dva veka nove ere bio je inherentno vezan za etnički, religijski i politički antagonizam. Taj sukob bio je vidljiv na nekoliko različitih nivoa odnosa prvih hrišćanskih zajednica s njima savremenim religijskim i političkim akterima u divergentnom socijalnom pejzažu Rimske imperije. U slojevitoj mreži antagonizama i unutar labavo uspostavljenih početnih granica razvio se postepeno jedan sasvim Nov, transnacionalni i multietnički identitet, koji uskoro postaje i najveća, dominantna svetska religija. U ovom radu posebna je pažnja posvećena sukobu između hrišćanstva u nastajanju i dve glavne jevrejske religijsko-političke zajednice u prvom veku-sadukeja i fariseja, pri čemu su fariseji utrli put ka rabinskom judaizmu nakon 70. godine n. e. ; The main thesis of this work is that the emergence and social-historical formation of Christian identity in the first two centuries CE was inherently linked to ethnic, religious and political antagonisms. This conflict was manifested at several different levels of the relationship between early Christian communities and the coeval religious and political actors in a divergent social-historical landscape of the Roman Empire. The conflicts existed from the very outset: firstly, within the young Jesus movement (nascent Christianity) during its formative process; then in this movement's relationship with formative Judaism; finally, with the political establishment of the Roman Empire that treated Christianity as an extremely heterodox, adversary religion, exposed to occasional systematic persecutions. It is apparent that the social and ethnic identities are constructed and transformed both within communities themselves and in relation to their external social environments. Within that complex network of antagonisms and loosely defined initial boundaries, an entirely novel, transnational and multiethnic, Christian identity had been developed, becoming eventually a major and dominant world religion. In this paper, ...

U ovom radu preispituje se religijski, društveni i politički kontekst delovanja Isusovog pokreta u prvom veku, kao i socijalni ethos pripadnika tog pokreta. Razmatra se i teza o naziritskoj praksi (zavetu) Jovana Krstitelja, Isusovog brata Jakova Pravednog i samog Isusa. ; In this essay, the author examines the religious, social and political contexts of the Jesus movement in the first century, including the social ethos of its members. The thesis about the nazirite practices (vows) of John the Baptist, James the Just and Jesus himself has also been considered.

This article follows the development of religious anti-Judaism and anti-Zionism within Arab Muslim society in the twentieth century. Using the method of historical examination starts from the view that Muslim religious antagonism toward the Jewish political enterprise in Palestine did not exist prior to World War I. Only after Haj Amin al-Husseini became the Grand Mufti of Jerusalem was the early Islamic perception of Jews as religiously unfit for political rule introduced as a major issue in Muslim-Jewish relations. This article expounds on how the Mufti combined Islamic canonical anti-Judaism with Christian medieval folklore, the Protocols of the Elders of Zion, and European anti-Semitism. Thus was introduced the notion of the Jew despised and cursed by Allah, yet powerful enough to defy Allah's will of making that curse evident through his political, social, and economic humiliation. The pamphlet Islam and Judaism published in 1943 for an unorthodox Bosnian Muslim community has been used to demonstrate the Mufti's aberration from traditional Islamic views on Jews and the development of an eclectic anti-Judaism that today exists in many parts of the Muslim world. ; Ovaj članak prati razvoj vjerskog antijudaizma i anticionizma u arapskom muslimanskom društvu u dvadesetom vijeku. Korišćenje metode istorijskog ispitivanja polazi od pogleda da muslimanski vjerski antagonizam prema jevrejskom političkom poduhvatu u Palestini nije postojao prije Prvog svjetskog rata. Tek nakon što je Hadž Amin el-Huseini postao veliki muftija jerusalimski, rana islamska percepcija Jevreja kao vjerski nepodobnih za političku vlast uvedena je kao glavni pitanje u muslimansko-jevrejskim odnosima. Ovaj članak objašnjava kako je muftija kombinovao islamski kanonski antijudaizam sa hrišćanskim srednjovjekovnim folklorom, Protokolima sionskih mudraca i evropskim antisemitizmom. Tako je uveden pojam Jevreja prezrenog i prokletog od Allaha, a ipak dovoljno moćnog da prkosi Alahovoj volji da to prokletstvo učini evidentnim kroz svoje političko, socijalno i ekonomsko poniženje. Pamflet Islam i judaizam objavljen 1943. za neortodoksnu zajednicu bosanskih muslimana korišćen je da pokaže muftijino odstupanje od tradicionalnih islamskih pogleda na Jevreje i razvoj eklektičnog antijudaizma koji danas postoji u mnogim dijelovima muslimanskog svijeta.

Nadrabin, dr Rudolf Glück u svom radu analizira uticaje koje su Jevreji imali među većinskim i drugim narodima u rimskom, grčkom i egipatskom antičkom periodu. Uvodna analiza opisuje načine na koji su se ove države odnosile prema Jevrejima. Između ostalog, navodi okrutan primer sirijskog kralja Antioha Epifana koji je proganjao Jevreje i prisiljavao ih da se klanjaju helenskim bogovima. Deo rada posvećen je analizi uticaja judaizma na poznate ličnosti toga vremena - Platona, Pitagoru, Heraklita, Filona i Zenona. Poredeći odnos jevrejske i hrišćanske vere prema mnogoboštvu, dr Glück analizira razloge zbog kojih je dolazilo do preobraćenja u judaizam. Nakon iscrpne analize donosi zaključak da, iako su Grci najviše postigli u razvoju slobodne misli, nauke i umetnosti, Rimljani u stvaranju političkog i pravnog poretka, istorijska uloga Jevreja se pokazuje u očuvanju božanske objave koja im je poverena. Bog je Jevrejima dao religiozno, liturgijsko i političko zakonodavstvo, slao mu proroke, učitelje i oslobodioce. Bog je odabrao jevrejski narod da ga očuva od idolopoklonstva i da paganskom svetu bude primer. ; Senior rabbi Dr. Rudolf Glück in his work analyzes the influences that Jews had among the majority and other peoples in the Roman, Greek, and Egyptian ancient periods. The introductory analysis describes the ways in which these states treated Jews. Among other things, he cites the cruel example of the Syrian king Antiochus Epiphanes, who persecuted the Jews and forced them to worship the Hellenic gods. Part of the paper is dedicated to the analysis of the influence of Judaism on famous people of that time - Plato, Pythagoras, Heraclitus, Philo, and Zeno. Comparing the relationship of the Jewish and Christian faiths to polytheism, Dr. Glück analyzes the reasons for the conversion to Judaism. After an exhaustive analysis, he concludes that, although the Greeks achieved the most in the development of free thought, science, and art, the Romans in creating a political and legal order, the historical role of the Jews is shown in preserving the divine revelation entrusted to them. God gave the Jews religious, liturgical, and political legislation sent him prophets, teachers, and liberators. God chose Jewish people to protect them from idolatry and to be an example to the pagan world.