Suchergebnisse

Een telefonische opiniepeiling van 703 personen gehouden in december 1989, toont aan dat de helft van de populatie zich betrokken voelt met de pro- blematiek van de drugs.
Het is een feit dat her drugprobleem momenteel de publieke opinie roert en did vooral vanuit twee invalshoeken: 1. de armoede en de ellende van de gebruikers van verdovende middelen via inspuiting; 2. het illégale geldverkeer en het witwassen van het geld van de drugs. Volgens deze opiniepeiling wil de Zweitserse bevolking het druggebruik vooral voorkomen door: a) een preventiecampagne ten aanzien van adolescenten en hulpaan «jongeren in mieilijkheden» en door, b) een repressieve aanpak van de illégale handel en het witwassen van het geld. De meeste ouders zijn bewust van de aanwezigheid van verdovende middelen en van het gevaar dat deze drugs kunnen betekenen voor hun eigen kinderen; anderzijds, bespreken zij het drug- fenomeen in het gezin en zijn ze ervan overtuigd dat zij een preventieve rol kunnen opnemen. Bij deze groep van de bevolking is de boodschap van de dialoog («drugs bestaan, laten we erover spreken») reeds doorgedrongen. Wat de druggebruikers zelf betreft, zien we dat deze populatie zich vooral interesseert voor de verschillende hilpverleningsmaatregelen (hulp om te overle- ven en thérapie), maar ongunstig staan tegenover de politionele en gerechtelijke repressie. Ondanks het feit dat de meeste respondenten bewust zijn van de mogelijke criminaliteit die voortvloeit uit de noodzaak om zich met verdovende middelen te bevoorraden, meent slechts 11 % van de respondenten dat de druggebruikers opgesloten moeten worden enkel omwille van het feit dat zij drugs gebruiken. Verder antwoordde 86% van de Zwitserse populatie positief op de vraag voor verkoop of een ruime verspreiding van steriele injectienaalden, in de wetenschap dat de verdeling van injectienaalden gevaar oplevert voor de uitbreiding van aids. Deze dringende maatregel ter voorkoming van de uitbreiding van aids, werd in aile taalgemeenschappen gepropageerd, zowel op het platteland als in de stad en bij aile sociale milieus.

L'objectif des analyses présentées est de mieux comprendre le rôle des réseaux de soutien pendant la détention. En partant des caractéristiques du réseau social avant l'incarcération, nous mettons en évidence l'importance des relations proches (épouse, amie, parents) comme source de soutien aux personnes incarcérées. L'avocat joue également un rôle tout àt fait primordial. A l'intérieur de Champ-Dollon, ce sont tout d'abord les autres détenus et ensuite le personnel du Service médical qui assument un rôle d'aide et de soutien très important. Contrairement à notre hypothèse de départ, les détenus les mieux soutenus ne se portent pas toujours mieux en termes de santé mentale. Néanmoins, l'impression d'avoir bénéficié d'un soutien est dans l'ensemble plutôt favorable à celle-ci, mais entraîne paradoxalement une plus forte médicalisation. Les relations entre soutiens et santé mentale sont complexes et souvent contradictoires en raison de la signification très variable que les soutiens revêtent pour les différents sujets de cette population très hétérogène. Les prévenus socialement bien insérés tirent un bénéfice certain du soutien de leurs proches et de l'aide de leur avocat. En revanche, pour les personnes socialement et pénalement stigmatisées avant la présente détention, les soutiens, quels qu'ils soient, ne paraissent guère avoir d'effet salutaire. Enfin, les prévenus toxicomanes bénéficiant de visites régulières de leurs proches expriment beaucoup moins fréquemment des idées suicidaires, et sont moins sujets à la médicalisation.

In 30 investigated cities, business groups tend not to support leaders who favor poor- oriented redistributive policies, but the degree to which this is so varies greatly from city to city. Although business groups tend to be less supportive of leaders favoring redistributive policies than other city groups are, business groups sometimes support more moderate leaders in cities where organizational opposition to redistributively oriented leaders is strong. This suggests that preferences of organizations in cities should not be assumed, but studied empirically. Only then can the influence of such organizations on policy outputs be determined for a particular case.