Suchergebnisse

Celem artykułu jest opis wybranych zmian, jakie dokonały się w branży public relations oraz dziennikarskiej, w tym tych, które są związane z pandemią COVID-19. W opracowaniu podjęte zostały również rozważania na temat narzędzi wykorzystywanych przez specjalistów public relations do budowania pozycji podmiotów, w których są zatrudnieni, z uwzględnieniem w szczególności media relations. Kluczowym obszarem analizy stały się jednak konferencje prasowe, które opisano nie tylko na poziomie teorii, ale także na podstawie badań przeprowadzonych wśród dziennikarzy. Koncepcja/metody badań: badanie zostało zrealizowane przez Polską Agencją Prasową oraz zespół analityków Instytutu Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego pod kierownictwem merytorycznym autora publikacji. Przeprowadzono je w lipcu i sierpniu 2021 r. wśród dziennikarzy, których dane znajdują się w zasobach PAP. Operat badawczy stanowiło 2500 rekordów, wynikiem są 103 wypełnione ankiety. Zastosowano ilościową metodę badawczą i technikę CAWI. Wnioski: badania dowiodły, że konferencje prasowe, pomimo spadku zainteresowania tą formą kontaktów z mediami, nadal są organizowane, a podczas pandemii znaczna ich część odbywała się w sieci. Technika ta jest i nadal będzie wykorzystywana w działaniach media relations, szczególnie w celu prezentacji tematów skomplikowanych i wymagających. Oryginalność/wartość poznawcza: artykuł zawiera oryginalne wyniki badań, które dotykają tematów rzadko eksplorowanych, a także ważnych z punktu widzenia relacji, jakie zachodzą pomiędzy reprezentantami świata mediów i public relations.

Celem niniejszego artykułu jest identyfikacja i opis zmian, jakie zaszły w zawodzie dziennikarza w trakcie pandemii COVID-19. Metody badań: badania ilościowe przeprowadzone na próbie 316 dziennikarzy mediów funkcjonujących w Polsce, zaprojektowane i zrealizowane pod kierownictwem naukowym autora artykułu przy udziale ekspertów reprezentujących Polską Agencję Prasową oraz Instytut Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego. Wyniki i wnioski: pandemia spowodowała istotne zmiany w branży dziennikarskiej. Najważniejsze z nich dotyczyły budowy i utrzymywania przez dziennikarzy relacji z grupami docelowymi, stosowanych przez nich narzędzi oraz ich zaangażowania w nowe formaty dziennikarskie. Przestawienie się dziennikarzy na pozyskiwanie informacji z wykorzystaniem narzędzi online odbyło się bez większych problemów. Oryginalność i wartość poznawcza: praca ma charakter badawczy, zawiera szereg wniosków i analiz z przeprowadzonych badań ilościowych. Mogą być one wykorzystane w ocenie sytuacji związanej z pandemią COVID-19, a także do planowania kolejnych badań, szczególnie w obszarach wymagających szerokiej eksploracji.

Artykuł zawiera analizę wizerunkowej sytuacji kryzysowej, jaka dotknęła markę Tiger w roku 2017. Cel: Ocena skuteczności działań komunikacyjnych badanego podmiotu w zakresie komunikacji kryzysowej. Metody badań: Analiza materiałów pozyskanych z monitoringu mediów, a także desk research od analizowanej fi rmy. Wyniki i wnioski: Opracowanie pokazuje metody reagowania i działania podjęte przez firmę w analizowanym kryzysie. Wskazane zostały kluczowe determinanty kryzysu, a także czynniki, które przyczyniły się do właściwego rozwiązania sytuacji kryzysowej. Jednym z istotnych elementów składowych artykułu jest także analiza działań podjętych przez fi rmę po zakończeniu sytuacji kryzysowej. Opisanezostały również błędy popełnione przez fi rmę w zakresie zarządzania kryzysowego. Wartość poznawcza: Materiał zawiera spójny opis wydarzeń kryzysowych, które dotknęły markę, stanowi obiektywne spojrzenie na kryzys wizerunkowy, wraz z oceną zastosowanych metod i narzędzi.

Artykuł zawiera omówienie procedury zarządzania w sytuacjach kryzysowych. Są w nim prezentowane trzy kluczowe etapy tego procesu, a w tym: przeciwdziałanie sytuacjom kryzysowym; reagowanie w trakcie, gdy kryzys zaistnieje; działania po kryzysie. Omówiono przykład kryzysu z uwzględnieniem jego medialnych skutków oraz przedstawiono działania, które przyczyniły się do zmniejszenia negatywnych następstw kryzysu.

Pandemia COVID-19 i towarzysząca jej infodemia zmieniły sposób pracy dziennikarzy, także w zakresie weryfikowania informacji. Celem niniejszego tekstu jest ukazanie zmian, jakie zaszły w tym obszarze, czemu służy analiza wyników przeprowadzonego badania sondażowego. Metody badań: badanie zrealizowano techniką CAWI wśród dziennikarzy znajdujących się w bazach Polskiej Agencji Prasowej, w maju 2020 roku. Otrzymano 316 wypełnionych kwestionariuszy. Sprawdzono, czy dziennikarze deklarowali weryfikowanie uzyskiwanych informacji (w tym informacji przekazywanych im bezpośrednio przez firmy) oraz czy korzystali z serwisów fact-checkingowych. Wyniki i wnioski: dokładniejsza weryfikacja informacji pochodzących z różnych źródeł rzeczywiście miała miejsce, jednak stosunek dziennikarzy do fact-checkingu nie zmienił się. Oryginalność/wartość poznawcza: wartość poznawcza pracy wynika przede wszystkim z oryginalnych badań, które zostały w niej zaprezentowane.

Cel: w artykule przedstawiono najważniejsze wnioski z badań przeprowadzonych pod kierownictwem jednego z autorów publikacji. Metodologia: artykuł oparty został na wynikach szeregu badań ilościowych przeprowadzonych przez autorów publikacji. Wyniki i wnioski: publikacja zawiera prezentację nowej definicji kryzysu wizerunkowego, opierającej się na danych empirycznych. Dokonano opisu czynników determinujących bezpieczeństwo wizerunkowe organizacji, takich jak przygotowanie, wsparcie eksperckie, świadomość istnienia zagrożeń czy działania analityczne. Ten ostatni aspekt ujęto w schemat pokazujący elementy mające wpływ na to, w jaki sposób organizacja zostanie przygotowana na kryzys. W dalszej części artykułu zaprezentowany został cykl decyzji analitycznych warunkujących bezpieczeństwo wizerunkowe organizacji oraz model skuteczności reakcji w organizacji czułej na zdarzenia kryzysowe.

Cel: w artykule przedstawiono najważniejsze wnioski z badań przeprowadzonych pod kierownictwem jednego z autorów publikacji. Metodologia: artykuł oparty został na wynikach szeregu badań ilościowych przeprowadzonych przez autorów publikacji. Wyniki i wnioski: publikacja zawiera prezentację nowej definicji kryzysu wizerunkowego, opierającej się na danych empirycznych. Dokonano opisu czynników determinujących bezpieczeństwo wizerunkowe organizacji, takich jak przygotowanie, wsparcie eksperckie, świadomość istnienia zagrożeń czy działania analityczne. Ten ostatni aspekt ujęto w schemat pokazujący elementy mające wpływ na to, w jaki sposób organizacja zostanie przygotowana na kryzys. W dalszej części artykułu zaprezentowany został cykl decyzji analitycznych warunkujących bezpieczeństwo wizerunkowe organizacji oraz model skuteczności reakcji w organizacji czułej na zdarzenia kryzysowe.

Perspektywa podziału na branże daje możliwość zrealizowania bardziej zaawansowanych analiz dotyczących rodzaju oraz częstotliwości występowania kryzysów wizerunkowych. Cel: Prezentacja przykładowego sposobu wyselekcjonowania branż opresyjnych na podstawie modelu odnoszącego się do wiodących gałęzi polskiej gospodarki. Metody badań: Badania ilościowe za pomocą ankiety audytoryjnej przeprowadzone wśród specjalistów PR oraz analiza desk research, m.in. Listy 500 dziennika Rzeczpospolita. Wyniki i wnioski: Badania wykazały, że na rynku funkcjonuje pewna grupa branż, które są szczególnie narażone na występowanie komunikacyjnych sytuacji kryzysowych. Wyniki pokazują, że przedsiębiorstwa wchodzące w ich skład (np. reprezentujące sektor publiczny, spożywczy, farmaceutyczny czy telekomunikacyjny) silniej przyciągają do siebie kryzysy wizerunkowe i częściej są zmuszone nimi zarządzać. Dlatego działalność badanych firm została zanalizowana na zasadzie działania magnesu kryzysowego, który przyciąga wiele niekorzystnych zjawisk z otoczenia wewnętrznego i zewnętrznego organizacji. Wartość poznawcza: Zaprezentowane wyniki mogą stanowić wsparcie zarówno dla oceny efektów public relaions, jak i dla technik medioznawczych (np. analizy przekazu medialnego).

Jedną z kluczowych kwestii związanych z zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych jest świadomość, połączona z rzeczywistym stanem przygotowania. Nie zawsze świadomość idzie w parze z zasobami i dokumentacją, jaką posiada firma. Tego właśnie zagadnienia dotyczy analiza dokonana w ramach pola diagnostycznego, która jest próbą uchwycenia w obszarze jednej analizy dwóch kluczowych płaszczyzn w wizerunkowych sytuacjach kryzysowych: stanu faktycznego oraz deklarowanego przygotowania ze strony menedżerów.

Artykuł – oprócz kwerendy literatury w kontekście aktualnej sytuacji kobiet na rynku pracy ze szczególnym uwzględnieniu branży PR – obejmuje zagadnienia badawcze dotyczące struktury płci w branży public relations w Polsce wraz z analizą czynników warunkujących sytuację wyjściową. Jednostką analizy są dane demograficzno-zawodowe 1789 specjalistów ds. PR, które zostały zagregowane i poddane analizie statystycznej. Dane pochodzą z kilku projektów badawczych realizowanych przez autorów w latach 2017-2023. Kobiety stanowią w nich blisko 2/3 badanych, czyli jest to dominująca płeć, jeśli chodzi o zatrudnienie w branży PR. Dlatego w ujęciu ogólnej struktury zatrudnienia mamy do czynienia ze zjawiskiem feminizacji branżowej. Jednakże wysoki poziom sfeminizowania nie przekłada się na strukturę zarządczą. W tym wymiarze kobiety odgrywają już znacznie mniejsza rolę niż mężczyźni (22% względem 33%). To z kolei rodzi pytania o obowiązujące zasady równości płci, różnorodności i integracji, a także jest przyczynkiem do analizy poziomu doświadczenia środowiska zawodowego PR. W artykule opracowany został model mediacyjny, za pomocą którego autorzy starali się wyjaśnić zależności pomiędzy zajmowanym stanowiskiem, doświadczeniem zawodowym i płcią.

AbstractThe article provides an analysis of potential available in corporate social responsibility (CSR) in regard to other activities conducted by Polish public relations (PR) experts and professionals. Different outlooks on social responsibility and PR are also presented in this article, including stakeholder engagement, relationships and practical determinants between them, taking into account practical circumstances characteristic for Polish environment. The hypothesis presented in the article indicates that CSR projects are one of the elements of a wide offer of PR activities offered in Poland, but they do not lie in a specialisation of agencies and are underrated by PR advisors when it comes to their usefulness in image creation. This hypothesis is backed by three independent research projects realised in years 2016–2019, conducted on a group of 852 PR specialists in Poland, which represented different types of organisations. This article is based on in‐house research on PR sector in Poland. Research data was gathered by interview questionnaires using quantitative methodology.