Suchergebnisse

W Polsce prace nad budową narodowej teorii działań wywiadowczych były prowadzone w ograniczonym zakresie – rzadko wykraczały poza struktury wojskowych i cywilnych instytucji wywiadowczych. Kolejne wysiłki i osiągnięcia na tym polu mogą przyczynić się do zwiększenia efektywności polskich struktur wywiadowczych oraz zakresu wsparcia przez nie procesów decyzyjnych czynników polityczno-wojskowych, badanie literatury przedmiotu zaś może pozwolić zarówno na określenie elementów, na jakich można budować teorię działań wywiadowczych, jak również na wskazanie, w jaki sposób należy ją skonstruować oraz w jakiej mierze jej osiągnięcia będą mogły być wykorzystane w praktyce struktur rozpoznawczych i instytucji wywiadowczych. Z analiz wynika, że studia wywiadowcze powinny być prowadzone systematycznie i rozwijane jako samodzielna, stosowana dyscyplina badań naukowych. Budowa teorii działań wywiadowczych powinna polegać na definiowaniu relacji między tymi działaniami a polityką zagraniczną. W tym celu należałoby połączyć poszczególne scenariusze polityczne z elementami niezbędnych do ich materializacji działań wywiadowczych. Jeżeli uda się to osiągnąć, możliwe będzie zintegrowanie zagadnień polityki zagranicznej i wywiadu oraz osadzenie ich w ogólnym kontekście teoretycznym.