Using a theoretical model of political competition between two candidates who could differ in their (unverifiable) ability to produce public good, popularity, and ethics, I study the effectiveness of three commonly discussed anti-corruption reforms (higher salaries, higher penalties, and constitutional constraints on fiscal policy). In the model, each candidate proposes an income tax rate and a public good level. The difference between the collected taxes and the cost of public good is stolen by the elected politician. The voting decision is probabilistic. I show that under certain conditions each reform could increase the level of corruption or reduce the voter's welfare through other channels.
Published in a past issue of this journal, Hug (Public Choice 82:159--180, 1995) studies political competition among three vote-maximizing parties when voters cannot know exactly which policies the parties will adopt when elected. Contrary to what is claimed in Proposition 3, in the generic case the game has no Nash equilibrium in pure strategies. In this case, only a local Nash equilibrium (LNE) may exist, but due to an incorrect second order condition, the conditions in Proposition 3 do not characterize this LNE either. Adapted from the source document.
We study the effects of stochastic (probabilistic) voting on equilibrium locations, equilibrium vote shares and comparative statics in a setup with three heterogeneous candidates and a single-dimensional issue space. Comparing the equilibria with and without stochastic voting, we find that under an appropriate level of uncertainty about voter behavior, the model has a pure strategy Nash Equilibrium (PSNE) that is free from several non-plausible features of the PSNE under deterministic voting. This result is robust to extensions to asymmetric density and plurality maximization. Adapted from the source document.
Bu çalışma yolsuzluğun oy verme davranışına yerel ve genel seçimlerdeki etkilerini inceleyerek, seçmenin yolsuzluğa karşı verdiği tepkilerin bu seçimlerde nasıl farklılaştığını araştırmaktadır. Çalışmada iki temel araştırma sorusu bulunmaktadır: (i) Türkiye'de seçmenin politikacıları yolsuzluktan dolayı seçimlerde cezalandırması (politikacıların alacağı oy oranlarındaki azalma) yerel ve genel seçimlerde nasıl farklılaşmaktadır? (ii) Hâlihazırda yolsuzluğa bulaşmış mensubunu yeniden aday göstermek yerine seçimlere farklı bir adayla katılmak bir siyasi partinin oy oranını Türkiye'deki yerel ve genel seçimlerde nasıl etkilemektedir? Bu soruları seçmenden doğrudan toplanan bilgiyi kullanarak cevaplayabilmek için kısa tasvir (vignette) yöntemiyle tasarlanan bir anket, ikinci düzey İktisadi Bölge Birimleri Sınıflandırılmasına (İBBS) göre belirlenen 28 ilde, 3640 kişilik bir örneklem üzerinde uygulanmıştır. Bulunan ilk sonuç yolsuzluğun oy verme davranışına yerel seçimlerdeki etkisinin, genel seçimlere kıyasla daha az olduğunu göstermektedir. Adayın yolsuzluğa bulaşmış olmasını, seçmen yerel seçimlerde, genel seçimlere göre daha az önemsemektedir. Bir diğer sonuç, bir siyasi partinin yolsuzluk yapan seçilmiş bir mensubunun yerine bir sonraki seçimde başka bir aday göstermesinin, partinin alacağı oy oranını hem genel seçimlerde hem de yerel seçimlerde arttıracağıdır. Fakat, oy oranındaki bu artış, genel seçimlerde, yerel seçimlere göre daha yüksek olmaktadır. Sonuçların seçmenin cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, gelir seviyesi, çalışma durumu gibi demografik özelliklerine ve yaşadığı coğrafi bölgeye göre farklılık gösterip göstermediği de analiz edilmiş, bazı sonuçların farklılaştığı görülmüştür.
We compare the legislature quality under an exclusive, centralized selectorate (such as a party-principal) with that under an inclusive, decentralized selectorate (such as a party-primary). In our model, two parties compete over three districts: two are home districts of each party while the third is a battleground district characterized by weaker and uncertain policy preferences. We find that when home districts are 'safe,' and the parties' candidate pools are of comparable quality, an equilibrium legislature under party-primaries is always of higher quality than an equilibrium legislature under party-principals. When we extend the model to include a general number of districts with candidates of only high or low quality, we show that, as long as there are not too few nor too many highest-quality candidates, party-primaries still perform better than party-principals. [Copyright Elsevier B.V.]
