Suchergebnisse

Grup finansal tablolarının oluşabilmesi için yabancı ülkelerdeki iştiraklerin döviz cinsinden hazırlanmış tabloları, ana şirketin finansal tablolarıyla birleştirilmelidir. Bu durumda döviz cinsinden finansal tabloların, grubun raporlama para birimine çevrilmesi gerekmektedir. Çevrim işlemi çeşitli metotlar vasıtasıyla gerçekleştirilir. Çevrim yöntemleri iki gruba ayrılabilir. Birinci grup enflasyondan arındırma öngörmezken; ikinci grup, tabloların enflasyondan arındırılmasını da bir adım olarak içerir. Birinci gruba ait metotlar cari - cari olmayan yöntem, parasal - parasal olmayan yöntem, temporal yöntem, dönem sonu kuru yöntemi (sade dönem sonu kuru yöntemi ve geliştirilmiş dönem sonu kuru yöntemi) ve fonksiyonel yöntemden oluşmaktadır. Düzelt-Çevir, Çevir-Düzelt ve Düzelt-Çevir-Düzelt yöntemleri ise ikinci gruba ait yöntemlerdir. Bu yöntemlerin kullanımı sonucunda çeşitli çevrim farkları oluşmaktadır. Bu farklar bilanço ve gelir tablosunda farklı şekillerde düzenlenerek gösterilirler.Döviz cinsinden finansal tabloların çevrimi dünyada da çeşitli standartlar ve kanunlarla düzenlenmiştir. IAS/IFRS ve US-GAAP dünyadaki en önemli standartlardır ve fonksiyonel yöntemi kullanmaktadırlar. Bu yöntem yabancı ülkelerdeki yavru şirketleri bağımsız şirketler veya entegre şirketler olarak sınıflandırmaktadırlar. Bu sınıflandırmaya dayanarak bağımsız şirketlerin tabloları için geliştirilmiş dönem sonu kuru yöntemi, entegre şirketler için ise temporal yöntem kullanılır. Almanya'daki şirketler, istenilen yöntemin seçilmesine izin veren HGB kurallarına uymak zorundadırlar. Türkiye'de ise konuyla ilgili uyulması gerekli kanuni zorunluluk bulunmamaktadır. SPK tebliğleri ve TMS 12 standardı şirketlere yol gösterici niteliktedir. Farklı çevrim yöntemlerinin birbirinden son derece farklı çevrim sonuçlarına yol açabileceği gerçeğine özellikle dikkat etmek gerekmektedir. Uluslararası düzenlemeler birçok durumda grup yönetimlerine çevrim yöntemini seçme hakkını vermektedir. Bu seçme hakkı, şirketlerin gerçek durumunun ciddi bir biçimde manipüle edilebilmesi durumunu doğurmaktadır. Ayrıca birçok farklı yöntemin bulunması, farklı şirketlerin dönem sonu tablolarının karşılaştırılabilirliğini önemli ölçüde zayıflatmaktadır.Im Rahmen der Konzernrechnungslegung sind die Abschlüsse der ausländischen Tochtergesellschaften mit dem Abschluß des Mutterunternehmens zu konsolidieren. Dabei müssen die Einzelabschlüsse der ausländischen Tochtergesellschaften durch die Anwendung der Umrechnungsmethoden in die Konzernwährung umgerechnet werden. Die Umrechnungsmethoden können in zwei Gruppen unterteilt werden. Die erste Gruppe der Methoden sieht keine Inflationsbereinigung vor und besteht aus fünf Hauptmethoden: Fristigkeitsmethode, Nominalwert-/Sachwertmethode, Zeit-bezugsmethode, Stichtagskursmethode (reine und modifizierte Formen) und funktionale Methode. Die zweite Gruppe beinhaltet die Inflationsbereinigung der Abschlüsse und umfaßt drei Methoden: Restate-Translate, Translate-Restate und Restate-Translate-Restate Methode. Aus der Anwendung dieser Methoden entstehen Umrechnungsdifferenzen. Diese Differenzen können in der Bilanz oder GuV behandelt werden. IAS/IFRS und US-GAAP Standards sind die wichtigsten internationalen Standards über Währungsumrechnung. Sie akzeptieren die funktionale Methode. Diese Methode sieht eine Klassifizierung der ausländischen Tochtergesellschaften in selbständige und unselbständige Tochterunternehmen vor. Außer obengenannten Standards gibt es auch viele gesetzliche Regelungen oder Standards in Weltländern. Handelsgesetzbuch Regelungen in Deutschland oder das Türkische Kapitalmarkt Committee Verlautbarungen und Türkische Rechnungslegung Standards in der Türkei können als Beispiele angeführt werden. Es ist zu beachten, daß unterschiedliche Umrechnungsverfahren mit völlig verschiedenen Umrechnungsergebnissen resultieren. Die internationalen Regelungen und Standards lassen in vielen Geschäftssituationen, die Entscheidung über die Währungsumrechnungsmethode zum Konzernmanagement. Dieses Wahlrecht eröffnet wesentliche bilanzpolitische Manipulationsspielräume, die die aktuelle Lage des Unternehmens verzerren können. Außerdem schränkt diese Situation die Vergleichbarkeit der Konzernabschlüsse erheblich ein.