Suchergebnisse

Το άρθρο επιχειρεί να διερευνήσει τις φιλοσοφικές παραμέτρους του «αθεμελίωτου» της δημοκρατίας, καθώς επίσης να εξετάσει τις συνέπειες του σε σχέση με 1) την ανθρώπινη φύση, 2) το νόημα και την αλήθεια, και 3) το κράτος και τους θεσμούς. Θα πρέπει μάλλον να αναγνωρίσουμε ότι η δημοκρατία περικλείει, κατά τρόπο ουσιώδη, κάποιο στοιχείο «αθεμελίωτου» ή αλλιώς ότι «θεμελιώνεται» κατ' ανάγκη πάνω στην απουσία μιας υπερβατικής αρχής, απορρίπτοντας έτσι το ενδεχόμενο μιας ούτως ειπείν «δημαρχίας». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν νόμοι, κανόνες και (αυτο)περιορισμοί, αλλά ότι η δημοκρατία είναι αναγκασμένη να εκτίθεται διαρκώς στο απρόβλεπτο της επινόησης, τουτέστιν στη διακινδύνευση μιας απροϋπόθετης ρήξης με τον ίδιο της τον εαυτό.

The purpose of this paper is threefold: First, to bring up the necessity of long life learning for adults along with the development of programming skills for students, in order adults and children to be competitive in a rapidly changing market and business world. Second, to briefly state the educational activities and synergies of the Educational Content Methodology & Technology Laboratory (e-CoMeT Lab) of the Hellenic Open University (HOU) aiming on democratizing education and offering the chance for distance learning to students from rural areas, girls, refuges and migrants with fewer opportunities to learn. And last but not least, to present the aims and the implementation procedure of the project Junior Coding Academy, a project implemented by e-CoMeT and Intermedi@KT, a Non-Profit Organization in Greece, that is still active and available for teachers and their students in order to acquire and develop their programming skills.

Το άρθρο αυτό εξετάζει τα βιώματα των αυτιστικών μέσα σε συστήματα κοινωνικών σχέσεων που διέπονται από πολιτισμικές αναπαραστάσεις. Η έννοια του «πένθους», που συχνά περιγράφει τη συναισθηματική διαδικασία των γονέων σχετικά με τη διάγνωση των παιδιών τους και τη ζωή μαζί τους, αποκτά νόημα μέσα σε συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο. Σε αντιδιαστολή με τις αποπλαισιωμένες ιατρικές αντιλήψεις που επικρατούν στην προσέγγιση του αυτισμού, το άρθρο επικεντρώνεται στη διαφορετικότητα των σωματικών, αισθητηριακών, αντιληπτικών εμπειριών των αυτιστικών από τις κοινωνικά υποχρεωτικές συμπεριφορές, καθώς και στη δυσκολία να αναπαρασταθούν αυτές γλωσσικά. Η αναλυτική επεξεργασία της κοινωνικά μη αναμενόμενης διατάραξης ανάμεσα στη γλωσσική έκφραση και το σωματικό/ συν-αισθηματικό βίωμα επιδιώκει να συμβάλει στη συζήτηση για τη σχέση αναπηρίας και βλάβης, κοινωνίας και υποκειμένου. Προτείνεται το ότι η αποδοχή της διαφοράς των αυτιστικών σε έναν ορίζοντα σωματικής και νευρολογικής ποικιλομορφίας και όχι απόκλισης από τις νόρμες προϋποθέτει τον επαναπροσδιορισμό κατηγοριών που αφορούν την ταυτότητα, τον εαυτό, τη σωματοποίηση, τον πολιτισμό.

<p><em>Το παρόν άρθρο, με αφορμή την ενεργοποίηση του προγράμματος<strong> «</strong>Νέοι Αγρότες» (2014), σε συνδυασμό με τους στόχους της ΚΑΠ 2014-2020 για την ανασυγκρότηση της υπαίθρου, εστιάζει στους νέους που αναζήτησαν την εγκατάστασή τους στη γεωργία στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Βασιζόμενη στα αποτελέσματα έρευνας πεδίου που πραγματοποιήθηκε σε μια αγροτική περιοχή της Βόρειας Ελλάδας κατά το διάστημα 2008-10, η εργασία αυτή διερευνά τις κατηγορίες των νέων που αποφάσισαν ν' απασχοληθούν στη γεωργία εγκαταλείποντας, οι περισσότεροι, την πόλη, σε μια εποχή που η γεωργία φάνταζε ως ελκυστικό επάγγελμα. Το πρόγραμμα «Νέοι Αγρότες» της περιόδου εκείνης λειτούργησε για αρκετούς νέους προτρεπτικά, αλλά για άλλους αποτρεπτικά, καθώς γρήγορα έγιναν φανερά τα αδιέξοδα που δημιούργησε. Αξιοποιώντας αποτελέσματα εθνογραφικής έρευνας, καταγράφεται παράλληλα το πλαίσιο διαμόρφωσης του κοινωνικο-επαγγελματικού προφίλ των νέων μερικά χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στη γεωργία.</em><em> Η εργασία αυτή </em><em>συμβάλλει σε ένα γενικότερο προβληματισμό σχετικό με την αποτελεσματικότητα του προγράμματος και τη γενικότερη συζήτηση σήμερα για την επιστροφή των νέων στην ύπαιθρο και την εγκατάσταση στη γεωργία.</em></p>

Το άρθρο παρουσιάζει το σύστημα πεποιθήσεων (belief system) του κύπριου πολιτικού ηγέτη Σπύρου Κυπριανού, και εξετάζει την επίδραση των πεποιθήσεων του στον τρόπο λήψης αποφάσεων. Θα εξεταστούν τρεις κύριες αποφάσεις του: (α) η θέση του όσον αφορά το προτεινόμενο αμερικάνικο σχέδιο για λύση του κυπριακού το 1978· (β) η στάση του στις συνομιλίες για λύση του κυπριακού (1984-85), και (γ) ο τρόπος αντίδρασης του στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης (1986-87) για την αναγκαιότητα αίτησης ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην τότε Ευρωπαϊκή και Οικονομική Κοινότητα. Το άρθρο δεν εξετάζει την ορθότητα των αποφάσεων του Σπύρου Κυπριανού αλλά παρουσιάζει τη σύνδεση ανάμεσα στις θέσεις του και στο σύστημα πεποιθήσεων του.

ευρωπαϊκή οικονομική ολοκλήρωση προχώρησε με εντυπωσιακούς ρυθμούς μέχρι σήμερα. Αυξήθηκε σημαντικά η αλληλεξάρτηση των ευρωπαϊκών οικονομιών, ενώ πολλές από τις αρμοδιότητες μεταφέρθηκαν ήδη στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρόσφατο και ιδιαίτερα σημαντικό βήμα υπήρξε η αντικατάσταση των εθνικών νομισμάτων από το ευρώ. Στην πορεία, αναπτύχθηκε και το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, το οποίο στηρίζεται σε ευρεία συναίνεση και ενισχυμένες πλειοψηφίες. Είναι ένα αργό και συντηρητικό σύστημα, με περιορισμένη δημοκρατική λογοδοσία και κυρίως έμμεση νομιμοποίηση. Συνέπεια αυτών των εξελίξεων είναι ότι το χάσμα ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική συνεχώς αυξάνει, με σοβαρές επιπτώσεις στους θεσμούς, στη λειτουργία της δημοκρατίας και στην κατανομή των πόρων. Η παθητική συναίνεση στην οποία βασίσθηκε για πολλά χρόνια η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν είναι πλέον δεδομένη.

Η εργασία επιχειρεί να εξετάσει και να εξηγήσει την εξέλιξη της στάσης του ΑΚΕΛ απέναντι στο ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένου και του αντίκτυπου της στην Κύπρο, από τα τέλιη της δεκαετίας του 1980 έως και σήμερα. Λαμβάνει υπόψη τη σημασία των τοπικών και κομματικών ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ΑΚΕΛ, αλλά και τον διαχωρισμό μεταξύ πολιτικού προφίλ και προγραμματικών θέσεων. Έχοντας ως υπόβαθρο ένα επαναλαμβανόμενο θεωρητικό συμπέρασμα της βιβλιογραφίας σχετικά με τα κομμουνιστικά και ριζοσπαστικά κόμματα, η εμπειρική ανάλυση διεξάγεται υπό το πρίσμα του στρατηγικού διλήμματος ανάμεσα στην ιδεολογική συνέπεια και τον πολιτικό πραγματισμό, ένα δίλιημμα το οποίο αυτά τα κόμματα φαίνεται πως έχουν αντιμετωπίσει από την αρχή της πορείας τους.

Αξιοποιώντας το πλαίσιο της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου και ακολουθώντας την αρχή της αλληλεπίδρασης μεταξύ του μακρο-επιπέδου και του μικρο-επιπέδου, το παρόν άρθρο μελετά της γλωσσικές αναπαραστάσεις της ομάδας «εμείς» στο διάγγελμα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, κατά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος του 2015. Στη θεωρητική συζήτηση, κεντρικό ρόλο λαμβάνει η έννοια του φαντασιακού. Το προς ανάλυση υλικό προέρχεται από την επίσημη ηλεκτρονική σελίδα του Πρωθυπουργού. Εστιάζοντας στο μικρο-επίπεδο, αξιοποιούμε το πλαίσιο της συστημικής-λειτουργικής γλωσσολογίας και εφαρμόζουμε μια ανάλυση δομών μεταβιβαστικότητας σε αποσπάσματα του διαγγέλματος.

Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available