Suchergebnisse

Anahtar Kelimeler: Dış Türkler, Türk Dış Politikası, Akraba Devlet, Dış/Akraba AzınlıklarÖZETTÜRK DIŞ POLİTİKASI'NDA "DIŞ TÜRKLER":KARŞILAŞTIRMALI TEORİK BİR ÇALIŞMA Bu tez "Türkiye, dış politikada dış Türkleri ne zaman hatırlıyor, ne zaman unutuyor?" sorularına "akraba devlet" ve "dış/akraba azınlık" kavramlarından yola çıkarak erken Cumhuriyet, Soğuk Savaş ve Soğuk Savaş sonrası olmak üzere üç zaman dilimi içinde karşılaştırmalı bir yöntemle yanıt aramıştır. Bunun için öncelikle kavramsal ve kuramsal bir analiz çerçevesi oluşturarak akraba devlet politikalarına etki eden dört seviyede faktörler belirlemiştir. Bu faktörler etkisinde devletlerin bazen güç ve güvenlik kaygılarını ön planda tutarak "araçsal"; bazen de "duygusal" nedenlerle akraba devlet rolünü üstlendiklerini, bu nedenle kuramsal bir analiz için her iki yaklaşımın da birlikte değerlendirilmesi gerektiğini vurgulamıştır. Ardından bu çerçeveyi Türkiye örneğine uyarlayarak sınır değişimleri sonucu Ankara'nın komşu ülkelerinde azınlık konumunda kalan Türk kökenli grupları dış Türkler kavramının muğlâklığını gözeterek "dış Türkler" şeklinde tanımlamıştır. Taşıdıkları farklı özellikleri nedeniyle karşılaştırma yapılabilecek ve Ankara ile ilişkileri süreklilik içinde incelenebilecek Batı Trakya Türkleri, Bulgaristan'daki Türkler ve Irak Türkmenleri örnekleri üzerinden Türkiye'nin hangi koşullarda ve hangi politika araçlarını kullanarak "dış Türkleri" dış politikasında neden "hatırladığını";hangi koşullarda, neden "unuttuğunu" incelemiştir. Cumhuriyet'in kuruluşundan itibaren hem bu gruplarla paylaşılan ortak etnik bağın, hem de çıkarlarının Türkiye'nin akraba devlet rolünü üstlenmesine zemin hazırladığını ancak bu rolü belirli koşullar altında ve dış politika anlayışı çerçevesinde ihtiyatla yüklendiğini ortaya koymuştur. Böylece Soğuk Savaş'ın sonuna kadar dış Türklerle hiç ilgilenilmediği şeklindeki genel kanıya alternatif kavramsal ve kuramsal bir model çerçevesinde farklı bir bakış açısı sunmuştur. Keywords: Outside Turks, Turkish Foreign Policy, Kin-State, External/Kin MinoritiesABSTRACT"OUTSIDE TURKS" IN TURKISH FOREIGN POLICY: A COMPARATIVE THEORETICAL ANALYSISThis thesis analyzed the conditions when Turkey 'remembers' and 'forgets' outside Turks in her foreign policy on the basis of "kin-state" and "external/kin-minorities" concepts by a comparative approach in three periods; early Republican era, Cold War era and its aftermath. In order to do this, firstly a conceptual and theoretical framework has been developed and four group of factors affecting kin-state policies has been defined. It is asserted that under these factors states act as a kin-state in sometimes due to instrumental reasons or sometimes due to affective reasons. Therefore it is underlined that there need to take into account both approaches for a theoretical analysis. Secondly Turkey's case has been evaluated within this framework. Since outside Turks has been a fuzzy concept in the literature, it is preferred to use this term as "outside Turks" to define Turkish minority groups who become minority in Ankara's neighbours due to border changes. Turkish minorities living in Bulgaria, Western Thrace Turks and Iraqi Turkomans have been chosen as examples since they have different traits appropriate for comparison and their relations with Turkey can be analyzed in continuity. With the help of these cases, the thesis investigates under which conditions, why and with which tools Turkey remembers "outside Turks"; under which conditions and why forget these groups in her foreign policy agenda. It shows that since the establishment of Turkish Republic common ethnic ties with "outside Turks" and her national interests provide incentive to act as a kin-state however, Turkey takes this role cautiously under some conditions and within the framework of her foreign policy understanding. Hence, the thesis brings an alternative explanation to the common view that Turkey is not interested in outside Turks until the end of the Cold War within a different conceptual and theoretical framework.

20. yüzyılın ikinci yarısı, yaşanan savaşların meydana getirdiği yıkımın telafi edilebilmesi için ülkelerin yoğun çabasına sahne olmuştur. Ekonomik entegrasyonlar ve buna bağlı olarak dış ticaretin hızla gelişmesi, sanayi toplumlarının ve sanayileşme çabası içindeki ülkelerin adeta kurtarıcısı olmuştur. Bu sayede sanayileşmiş ülkeler, üretim fazlalarını daha kolay satabilme imkânı yakalarken, sanayileşme yolunda mesafe kat etmek isteyen ülkeler de yeni üretim imkânlarına kavuşma noktasında büyük kolaylıklara sahip olmuşlardır. Türkiye bu entegrasyonlardan biri olan Avrupa Ekonomik Topluluğuna (AET) katılmak için 31 Temmuz 1959 tarihinde başvuru yapmıştır. Konseyin önerdiği ortaklık anlaşması Ankara Anlaşması olarak 12 Eylül 1963 tarihinde imzalanmış ve 1 Aralık 1964 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Topluluğa üyelik sürecini düzenleyen Katma Protokol ise 1970 Aralık ayında imzalanmış ve 1973 yılında yürürlüğe girmiştir. Ortaklık Konseyinin 6 Mart 1995 tarihli ve 1/95 sayılı Kararıyla Türkiye ile Avrupa Birliği (AB) arasındaki Gümrük Birliği Anlaşması onaylanmış ve bu anlaşma 1 Ocak 1996 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Böylece Türkiye AB'ye üye olmadan GB'ye üye olan tek ülke olarak 22 yıl devam eden Geçiş Dönemi sürecini tamamlamış ve Ankara Anlaşması ile belirlenen, tam üyeliğe giden yolda son aşama olan Nihai Döneme geçmiştir. Bu çalışmada Türkiye ekonomisi açısından önemli bir dönem noktası olan Gümrük Birliği Anlaşmasının Türkiye'nin dış ticareti üzerindeki etkileri incelenmeye çalışılmıştır. Bu anlamda serbest ekonomi politikası uygulamasına geçişin başlangıcı olarak kabul edilen 24 Ocak 1980 Kararları, GB öncesi dönemin başlangıcı olarak seçilmiş, GB sonrası dönem ise 2019 yılının sonunu kapsayacak şekilde ele alınmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde ekonomik entegrasyonlar ve gümrük birliği teorisine yer verilmiş, ikinci bölümde ise Türkiye ile Avrupa Birliği arasındaki Gümrük Birliği süreci ve yapılan düzenlemeler ele alınmıştır. Çalışmanın üçüncü bölümünde dış ticaret teorilerine ait kuramsal çerçeve ...

In this study, the effect of selected economic indicators of 15 countries that Turkey exported the most between 1996-2019 on Turkey's exports was investigated by the panel data method. These economic indicators are the exports of the countries to which Turkey exports the most, the total output levels, the annual average value of their national currencies against the US dollar, their per capita incomes, manufacturing industry production and household consumption expenditures, These indicators are used by applying logarithmic transformation. According to the results, among the selected indicators of the trading partners, Turkey's exports are positively affected by the total output level and by the their exports of the trading partners., Turkey's exports, however, are more strongly affected by the level of total output represented by GDP. The depreciation of the national currencies of these trade partners against the US dollar and the manufacturing industry productions have a negative effect on Turkey's exports. Although the depreciation against the US dollar is compatible with expectations, the result for the manufacturing industry shows that the relationship between Turkey's export products and the manufacturing industries of its trading partners is favor substitution rather that supplementary. There is no statistically significant results for the per capita incomes and household consumption expenditures of trading partners. Key Words: International Trade, Turkish Economy, Export, Panel Data

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px 'Minion Pro'; min-height: 14.0px}
p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; text-align: justify; line-height: 10.1px; font: 10.0px 'Minion Pro'; color: #2d2829}
span.s1 {font: 12.0px 'Minion Pro'; color: #000000}



Marshall-Lerner hipotezi, ihracat ve ithalatın fiyat esnekliklerinin mutlak değer olarak toplamı birden büyükse, ulusal paranın değer kaybının ticaret dengesi üzerinde olumlu etkiye sahip olacağını belirtir. Bu çalışmada, Türkiye'nin önemli ticaret ortakları (Çin, Almanya, İtalya, Fransa, ABD, İspanya, İngiltere ve Rusya) arasındaki ticaret dengesinin uzun dönemde, Türk lirasının değer kaybı ile olumlu etkilenip etkilenmeyeceği ampirik olarak araştırılmıştır. Birleşmiş Milletlerden alınan 1993-2014 dönemine ait yıllık verilerle yapılan Westerlund hata düzeltmeye dayalı panel eşbütüleşme testi ve FGLS yöntemi sonuçları, Marshall- Lerner şartının geçerli olmadığını ifade etmektedir. Bununla birlikte, ulusal gelir artışı, pozitif gelir esnekliği nedeniyle ithalatı artırırken ticaret dengesi üzerinde olumsuz etkiye sahip olmaktadır.