Suchergebnisse

Tujuan penelitian ini adalah untuk mengetahui apakah variabel akuntabilitas, transparansi, partisipasi masyarakat dan profesionalisme berpengaruh terhadap kinerja instansi pemerintah. Dalam penelitian ini yang menjadi populasi adalah pemerintah desa yang berada di Kecamatan Rangsang, Kecamatan Rangsang Pesisir dan Kecamatan Rangsang Barat di Kabupaten Kepulauan Meranti yang terdapat 37 desa. Teknik pengambilan sampel yang digunakan adalah purposive sampling. Pengumpulan data dilakukan dengan menyebarkan kuesioner, respondennya adalah perangkat pemerintah desa. kepala, sekretaris desa, kepala urusan keuangan dan BPD (Badan Permusyawaratan Desa) yang berjumlah 148 orang. Hasil penelitian ini mempengaruhi kinerja instansi pemerintah pada akuntabilitas, transparansi, partisipasi masyarakat dan profesionalisme. The purpose of this research is to determine whether the variables of accountability, transparency, community participation and professionalism affect the performance of government agencies. In this study, the population was village government located in Rangsang District, Rangsang Pesisir District and West Rangsang District in Meranti Islands Regency which found 37 villages. The sampling technique used was purposive sampling. Data were collected by distributing questionnaires, the respondents were the village of government agencies. head, village secretary, head of financial affairs and the BPD (Village Consultative Agency) which collected 148 people. The results in this study influence the performance of government agencies on accountability, transparency, community participation and professionalism

Since the middle of the eighties changes have been taking place in relations between the state and higher education institutions. Legislative activity has been developing geared to create a new model of management of a higher education institutions. The article explains how scholars of higher education interpret the changes by means of the concept of the evaluating state and managerism. An attempt is also made to answer the question, whether despite the specific features of the historical development and traditional organisational Solutions of the higher educational system of various countries there are common tendencies of changes in management systems. The analysis was limited to the sector of universities and countries that are usually omitted in studies of this kind were used as examples, i.e. Denmark, Norway, Austria as well as the United Kingdom, where these changes started the earliest and are the most radical. ; W wielu krajach od drugiej połowy lat osiemdziesiątych zachodzą zmiany w stosunkach między państwem i szkołami wyższymi oraz rozwija się działalność legislacyjna nastawiona na stworzenie nowego modelu zarządzania szkołą wyższą. W artykule wyjaśniono, jak zachodzące zmiany są interpretowane przez badaczy problematyki szkolnictwa wyższego za pomocą koncepcji państwa ewaluacyjnego i menedżeryzmu. Autorka próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie, czy - mimo specyficznych cech rozwoju historycznego i tradycyjnych rozwiązań organizacyjnych szkolnictwa różnych krajów - zarysowały się wspólne tendencje do zmian systemów zarządzania. Analiza została ograniczona do sektora uniwersytetów i zilustrowana przykładami krajów zazwyczaj pomijanych w badaniach, tzn. Danii, Norwegii, Austrii oraz Wielkiej Brytanii, w której zmiany zaczęły się najwcześniej i są najbardziej radykalne.

W systemach autorytarnych (niedemokratycznych) władza pod wpływem nacisków oddolnych niezależnych ruchów ekologicznych może zweryfikować swoje stanowisko traktując postulaty ochrony środowiska jako quasi polityczne, a nie stricte polityczne. Systemy autorytarne respektują interesy ekologiczne pod wpływem nacisków oddolnych, a nieautorytarne w wyniku polaryzacji opinii społecznej, która przekształciła się w formę nacisku demokratycznego. Istotną cechą autorytaryzmu jest jego złożoność, syndromatyczność. Określone przekonania i tendencje nie występują w sposób wyizolowany. Większość badań wskazuje na silną korelację między poszczególnymi elementami autorytarnego syndromu u osób żyjących w różnych kulturach, aczkolwiek można zaobserwować pewną zmienność w zakresie najbardziej charakterystycznych jego rysów w różnych społeczeństwach. Jednym z istotnych rysów autorytaryzmu jest silne przekonanie o respektowaniu władzy i połączona z nim potrzeba podporządkowania się władzy. Autorytaryzm pozostaje w związku z poglądami i postawami dotyczącymi określonego systemu politycznego i nie jest z nim tożsamy (1). Stosunek państwo–obywatel to jedna z podstawowych kategorii w teoriach społeczeństwa obywatelskiego. W państwach autorytarnych, czy totalitarnych społeczeństwo walczy z państwem o swoje prawa.

W systemach autorytarnych (niedemokratycznych) władza pod wpływem nacisków oddolnych niezależnych ruchów ekologicznych może zweryfikować swoje stanowisko traktując postulaty ochrony środowiska jako quasi polityczne, a nie stricte polityczne. Systemy autorytarne respektują interesy ekologiczne pod wpływem nacisków oddolnych, a nieautorytarne w wyniku polaryzacji opinii społecznej, która przekształciła się w formę nacisku demokratycznego. Istotną cechą autorytaryzmu jest jego złożoność, syndromatyczność. Określone przekonania i tendencje nie występują w sposób wyizolowany.Większość badań wskazuje na silną korelację między poszczególnymi elementami autorytarnego syndromu u osób żyjących w różnych kulturach, aczkolwiek można zaobserwować pewną zmienność w zakresie najbardziej charakterystycznych jego rysów w różnych społeczeństwach. Jednym z istotnych rysów autorytaryzmu jest silne przekonanie o respektowaniu władzy i połączona z nim potrzeba podporządkowania się władzy. Autorytaryzm pozostaje w związku z poglądami i postawami dotyczącymi określonego systemu politycznego i nie jest z nim tożsamy (1). Stosunek państwo–obywatel to jedna z podstawowych kategorii w teoriach społeczeństwa obywatelskiego. W państwach autorytarnych, czy totalitarnych społeczeństwo walczy z państwem o swoje prawa ; W systemach autorytarnych (niedemokratycznych) władza pod wpływem nacisków oddolnych niezależnych ruchów ekologicznych może zweryfikować swoje stanowisko traktując postulaty ochrony środowiska jako quasi polityczne, a nie stricte polityczne. Systemy autorytarne respektują interesy ekologiczne pod wpływem nacisków oddolnych, a nieautorytarne w wyniku polaryzacji opinii społecznej, która przekształciła się w formę nacisku demokratycznego. Istotną cechą autorytaryzmu jest jego złożoność, syndromatyczność. Określone przekonania i tendencje nie występują w sposób wyizolowany.Większość badań wskazuje na silną korelację między poszczególnymi elementami autorytarnego syndromu u osób żyjących w różnych kulturach, aczkolwiek można zaobserwować pewną zmienność w zakresie najbardziej charakterystycznych jego rysów w różnych społeczeństwach. Jednym z istotnych rysów autorytaryzmu jest silne przekonanie o respektowaniu władzy i połączona z nim potrzeba podporządkowania się władzy. Autorytaryzm pozostaje w związku z poglądami i postawami dotyczącymi określonego systemu politycznego i nie jest z nim tożsamy (1). Stosunek państwo–obywatel to jedna z podstawowych kategorii w teoriach społeczeństwa obywatelskiego. W państwach autorytarnych, czy totalitarnych społeczeństwo walczy z państwem o swoje prawa

.