Suchergebnisse

Die val van die Romeinse Ryk in die Weste in die jaar 476 n.C. is vir baie eeue lank beskou as die grootste ramp wat die mensdom nog getref het.l Retrospektiewelik beskou besef 'n mens egter dat dit 'n noodsaaklike fase in die verloop van die geskiedenis was, en dat dit ook positiewe gevolge gehad het. Die absolute despotisme van die laat Keiserryk het politieke ontwikkeling totaal versmoor, en lank voor die val van die Ryk vind ons reeds op politieke, kulturele en ekonomiese gebiede 'n steriele en verstarde uitkyk op sake. Met die oorname van die Wes-Romeinse Ryk deur die barbare is hierdie wurggreep verbreek, en m1 die Middeleeue kon denkers met entoesiasme weer op die goeie fondamente van die Klassieke beskawing bou sonder dat hulle ingeperk was binne die mure van 'n eietydse kultuur.

When India was invented as a ""modern"" country in the years after Independence in 1947 it styled itself as a secular, federal, democratic Republic committed to an ideology of development. Nehru's India never quite fulfilled this promise, but more recently his vision of India has been challenged by two ""revolts of the elites"": those of economic liberalization and Hindu nationalism. These revolts have been challenged, in turn, by various movements, including those of India's ""Backward Classes"". These movements have exploited the democratic spaces of India both to challenge for power and to.

A justification for studying politics historically, not only for what it reveals about the roots of contemporary political affairs but what it teaches about politics as an ongoing activity in time, anytime. The authors survey past and current scholarship, attempting to outline a course of study for the future

Volhoubare ontwikkeling bly die wyds aanvaarde konseptuele hulpmiddel om die wêreldsamelewing die moeilike groei- en ontwikkelingsdoolhof te lei. Maar net soos in die res van die wêreld oorheers die politiek en neoliberale antroposentrisme die werklikheid in Suid-Afrika, en by afwesigheid van enige ander polities aanvaarbare konstruk wat nie met die heersende antroposentriese eise in stryd is nie, sal swak volhoubare ontwikkeling (in teenstelling met 'n ekosentriese vorm van sterk volhoubare ontwikkeling) waarskynlik vir die afsienbare toekoms die oorhand hê. Om die waarheid te sê, sterk volhoubare ontwikkeling het tot op hede weinig prioriteit geniet in die regs- en politieke werklikheid en dit is onwaarskynlik dat hierdie posisie in die afsienbare toekoms gaan verander. As voornoemde onvermydelikheid aanvaar word, is die sentrale vraag of volhoubare ontwikkeling nog steeds enige deurslaggewende rol kan speel in die handhawing van die oppergesag van die reg vir die omgewing in Suid-Afrika. In hierdie artikel doen ek aan die hand dat dit wel kan gebeur indien dit deur 'n grondwetlike lens beskou word. In Suid-Afrika is volhoubare ontwikkeling 'n integrale deel van die regsorde sedert die koms van demokrasie. Die land het 'n fundamentele omgewingsreg verskans in die Grondwet van die Republiek van Suid-Afrika 1996 en 'n omvattende korpus omgewingsreg aanvaar om uitvoering aan die breër beleide daarvan en die menigte grondwetlike oogmerke van die nuwe omgewingsreg te gee. Deur dié verskansing het volhoubare ontwikkeling dus in ons land 'n grondwetlike vraagstuk of aangeleentheid geword wat binne die konteks van omgewingskonstitusionalisme beskou moet word. As oorkoepelende doelstelling beoog die artikel om 'n bydrae te lewer tot die konseptuele ontwikkeling van die oppergesag van die reg in die Suid-Afrikaanse omgewingsregkonteks en die breër konteks van omgewingskonstitusionalisme, en om dan die rol van volhoubare ontwikkeling in dié verband te illustreer. Wat die sentrale navorsingsvraag betref, wil ek gevolglik ondersoek instel of die "flou" konsep van volhoubare ontwikkeling weer "bygebring" kan word deur dit grondwetlik in te klee, en of volhoubare ontwikkeling as 'n eienskap van omgewingskonstitusionalisme kan bydra tot die handhawing van die oppergesag van die reg vir die omgewing in Suid-Afrika op grond van die wyse waarop die Suid-Afrikaanse regsprekende gesag met volhoubare ontwikkeling omgegaan het.

G.J.P.M. Corten publiceert onder de titel 'Alignements Droits' een studie over de aanleg van het wegennet in het departement van de Nedermaas. Hij laat zien hoe moeizaam rond 1800 plannen tot verbetering van de economische infrastructuur van de beide Limburgen konden worden gerealiseerd. Corten's studie is van bijzonder belang, omdat de ontwikkeling van verkeer en vervoer en de openbare werken politiek in onze gewesten nog nimmer gedegen werden onderzocht.

A review essay on the following books: Uit de ketens van de vrijheid. Het debat over de sociale politiek in Belgie 1886-1914 (The Chains of Freedom. The Debate on Social Policy in Belgium 1886-1914) Jo Deferme (2007), Leuven: U Pers Leuven, and In naam van de sociale vooruitgang, de rol van de overheid in het sociaal overleg in Belgie (1944-1981) (In the Name of Social Progress, The Role of Government in Social Dialogue in Belgium [1944-1981]) Gregory Vercauteren (2007), Leuven/Voorburg: Acco.

A debate consisting of a main article on the paradigm of information and communication technologies for development, the so-called ICT4D-paradigm, stating that access to ICT can promote development, leading to a decrease in global socio-economic inequality. The author underlines the parallel with former modernisation paradigms, and the fact that basic market and power structures are ignored. In the first of two responding articles the authors point out possibilities in ICT interaction and participation, thus enabling developing countries to respond actively, not merely passive. Furthermore they plead for further investment in researching the positive impact ICT can have on social change and development. In the second article examples are outlined in which ICT empowered existing development processes with the inclusion of two requirements: participation of interested people, and capacity building locally. O. van Zijl