Suchergebnisse

Batı ülkelerinin kamu yönetimlerinin, kent devletinden imparatorluğa, buradan krallığa ve nihayet (ulus-)devlete doğru bir evrim yaşannuşken; Avrupa Birliği yapılanması dikkate alındığında, gelişen sürecin tekrar "imparatorluk"a doğru olduğu söylenebilir. Evrimleşme bu şekilde gerçekleşirse, söz konusu yapıda, demokratik temsil, katılım ve siyasal bir denge güç olması açısından "bölge (yerel) yönetimleri" temel kamu yönetimi birimlerinden biri olacaktır. Bu makale, Avrupa Birliği'nde belirtilen mantık çerçevesinde gelişme gösteren "bölge" olgusunu ele almaktadır. ; The public administrations in the Western European countries have evolued from the city-state to the empire and from the empire to the nation-state. However, given the progress made towards the creation of the EU, the process seems to go again towards the empire. Once the creation of the EU is completed, within this political sturucture regional (local) administrations will be one of the main public administration units in terms of democratic participation and their being an equilibrium political power against the centre. As regional administrations (such as federal states and autonomous regions) in the EU come to the fore and play a primary role in shaping the political and andministrative stuructures of the Union, this stady explains the development of regionalism in theEU.

Batı ülkelerinin kamu yönetimlerinin, kent devletinden imparatorluğa, buradan krallığa ve nihayet (ulus-)devlete doğru bir evrim yaşanmışken; Avrupa Birliği yapılanması dikkate alındığında, gelişen sürecin tekrar "imparatorluk"a doğru olduğu söylenebilir. Evrimleşme bu şekilde gerçekleşirse, söz konusu yapıda, demokratik temsil, katılım ve siyasal bir denge güç olması açısından "bölge (yerel) yönetimleri" temel kamu yönetimi birimlerinden biri olacaktır. Bu makale, Avrupa Birliği'nde belirtilen mantık çerçevesinde gelişme gösteren "bölge" olgusunun ele almaktadır. ; The public administrations in the western european countries has evolued from the city-state to the empire and from the Empire to the (nation)-state. However, given the progress made towards creation of EU, the process seems to go egain towards the empire. Once creation of EU is completed,iwrhin this political sturucture regional (local) administrations" will be one of the main public administration units in terms of democratic participation and their being an equilibrium political power against the centre. As regional administrations (such as federal states and autonomous regions) in EU come to the fore and play a primary role in shaping the political and andministrative stuructures of the Union, this stady explains the development of regionalism in the EU.

Discusses Turkey's integration into the global economy, political liberalization and democratization, political parties, European Union membership, and foreign policy, in light of Nov. 3, 2002 elections.

The typical view of the Turkish economy in the 1930s generally has been that it not only performed well while coping with the hardship brought about by the Great Depression, but that it also received a big boost from the state's industrialization program. This usually has been characterized as the success of the economic policies implemented by the new republic in the 1930s. These policies have been considered successful because the young republic not only recovered from the wounds it suffered during the turbulent transition period from the Ottoman Empire, but it also began to realize considerably higher growth rates-mainly in industry, but also across the national economic spectrum.

AbstractThis paper reviews the reform attempt that took place in the Ottoman Empire during the last years of Mehmed II (1451-81), which is generally referred to as a "land reform" in Ottoman historiography. First, it emphasizes that the freeholds, the main target of the said reform, were 'revenue-holdings' not land-holdings. Second, based on the examination of a tax register belonging to the Anatolian province of Amasya, it shows that the reform brought no fundamental change in the existing revenue holding system, let alone in the land relations, which remained entirely outside the scope of the reform. Finally, the article describes Mehmed II's attempt, insofar as reflected in north-central Anatolia, as no more than a somewhat superficial "fiscal" reform, which eventually resulted in failure upon his death, revealing the vulnerability of the positions of the sultans in their struggle for power against the centrifugal forces in the Ottoman Empire.

Gelişimini ancak, etkili politik güçlerin uluslar üstü imparatorluk devletlerine dönüştüğü aşamada tamamlayabilen yönetici kültü hakimiyetinin en fazla hissedildiği dönem, hiç şüphesiz Roma İmparatorluk Dönemi olmuştur. Roma'da Iulius Caesar diktatörlüğünden önce resmi olarak hiçbir insana tanrısal onurlandırma verilmemiştir. Bunun gibi bir kült, ön koşul olarak iktidarın sürekli ve mutlak olmasını gerektirmektedir ve bu da Caesar'dan önce kimse tarafından elde edilememiştir. Ancak bu durum, böylesi bir tapınım düşüncesinin Romalılardan önce kimsenin zihninde olmadığı anlamına gelmemektedir. Özellikle 'yöneticilerin tanrılar tarafından, dünyadaki vekilleri olmak üzere seçilen ölümlüler' olması ve 'tanrılar tarafından seçilen yöneticinin tanrısal özellikler taşıması' fikri noktasından hareketle, kökeninin Mezopotamya ve devamında Mısır'daki yönetici kültlerine dayandığı düşünülen yönetici kültünün, bu uygarlıklarda ve Yunan uygarlığındaki, gelişimi söz konusu çalışmanın özünü oluşturmaktadır.

Türkiye ile Yunanistan, birbirlerine komşu iki ülkedir. 1950'li yıllar iki ülkenin dostluğunun ilerlemesi açısından büyük önem arz etmektedir. 1952 yılı ise Türkiye ve Yunanistan arasında dostluk bağlarını en çok güçlendiren ve derinleştiren üst düzey karşılıklı ziyaretlerin yaşandığı yıl olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu ziyaretlerin ilki, Haziran ayında Yunanistan Kralı Pavlos'un Türkiye ziyareti, diğeri ise Kasım ayında Cumhurbaşkanı Celal Bayar'ın Yunanistan ve Batı Trakya ziyaretidir. Bu çalışmada söz konusu bu iki ziyaret her iki ülkenin basını ve kamuoyu üzerindeki etkileri ele alınarak incelenecek ve değerlendirilecektir.

AbstractFollowing decades-long inertia, many countries started reforming vocational education and training (VET). Yet, respective reform processes that entail certain traits of the German dual system face challenges linked to domestic constraints. Focusing on secondary education and drawing on the Turkish case, this article examines VET's transformation from a centralized, school-based, state-dominated system to a system based on school–industry collaboration. It suggests that effective adoption of VET reforms may be facilitated by bipartite coordination between government and employers' organizations representing small- and medium-sized enterprises (SMEs). It unveils how such coordination led an institutional transformation, fostered by a broad cross-class VET coalition formed in a polarized fashion. Highlighting the role of political ownership and organizational capacity in VET reforms, it traces how the Justice and Development Party (AKP) accommodated SMEs' demands, while sidelining labor. The article undertakes a power-distributional analysis tackling political conflicts and coalitions as drivers of institutional change and continuity.

Toprak anlaşmazlıklarının en önemlisi olan Dağlık Karabağ sorunu Ermenistan'ın Azerbaycan topraklarını işgal etmesiyle başlamış ve daha sonra sorun tüm bölgeyi etkileyen bir çatışmaya dönüşmüştür. Azerbaycan'ın topraklarının 'sinin işgal edilmesi Dağlık Karabağ sorununun uluslararası kapsamda değerlendirilmesine neden olmuştur. İşgal sonucunda oldukça fazla sayıda Azeri şehit olmuş ve büyük bir çoğunluğu kendi ülkelerinden göçe zorlanmıştır.Dağlık Karabağ sorunu Türkiye- Azerbaycan- Ermenistan ilişkilerinin temelini oluşturmuş ve birbirini etkilemiştir. Ateşkesten sonra Türkiye, Ermenistan ile ilişkilerde adımlar atmış ve protokoller imzalamıştır. Ancak 1993'te kapatılan sınır Ermenistan'ın konuya sert ve çözümsüz yaklaşımları yüzünden hala açılmamıştır. Bu kapsamda Türkiye- Ermenistan ilişkileri Dağlık Karabağ ile ilişkilendirilmeye devam edecektir. ; Nagorno-Karabakh Conflict, which is the most serious problem among all, began with the Armenian invasion of the Azerbaijan territories, and then the problem turned into a conflict which affected the whole region. Because of the invasion of 20% of the Azerbaijan territories, the Nagorno-Karabakh conflict is discussed within an international scope. As a result of the invasion, a large number of Azerbaijan citizens became martyr and great majority of them was forced to migrate from their own country. The Nagorno-Karabakh conflict provided a basis for Turkey-Azerbaijan-Armenia relations and influenced each other. After the ceasefire, Turkey has made progress on its relations with Armenia and has signed many protocols. However, the border which was closed in 1993 has not yet been opened because of Armenia's inflexible and uncompromising attitudes. In this context, Turkey-Armenia relations will continue to be associated with the Nagorno-Karabakh.