Modern universities, both at the level of science and at the level of student education, make a conscious choice of directions. Thus, their scientific and educational activities are being commodified in accordance with the expectations of the free market. It becomes interesting to analyze the issue of academic freedom, when the activities of universities and scientists are controlled by the forces of the free market. The text presented here analyzes the phenomenon of commodification of science and academic education from a meta-scientific, legal and geographical perspective. The whole is complemented by final conclusions.
The article attempts to analyse the educational policy of the Kyrgyz Republic in 2020 and 2021, which is in response to the challenges related to the SARS-CoV-2 virus pandemic. The aim of the study is to describe the problems faced by Kyrgyz education after the outbreak of the pandemic, the education policy pursued under restrictions and the difficulties related to the transition to distance learning. An additional aim of the analysis is to show the specificity of the Kyrgyz problems in the described area as development challenges for the post-Soviet state and to show how the situation in education translates into socio-political attitudes in the context of the growing power crisis in the state.
Artykuł przestawia wyniki badań przeprowadzonych w celu oceny stopnia skuteczności komunikacji w zakresie kontaktów ludzi młodych ze strukturami Kościoła katolickiego. Z ich analizy wynika, iż wciąż najbardziej pożądanym narzędziem w zakresie budowania przestrzeni dialogu pomiędzy ludźmi młodymi a liderami w Kościele pozostaje kontakt bezpośredni. Wskazywałoby to na potrzebę ukazywania wpływu Boga na ludzką egzystencję, świadectwa własnego życia i powołania osób duchownych i świeckich liderów w otoczeniu Kościoła. Równocześnie budowa platformy bezpośredniego spotkania – szczególnie w badanej grupie obejmującej ludzi młodych – wiedzie przez media, w szczególności nowe media. Wyniki przeprowadzonej ankiety potwierdzają opinie tych badaczy, którzy sugerują, iż przestrzeń internetu to pole skutecznych procesów preewangelizacyjnych. Nowe media, nade wszystko media społecznościowe, w opinii badanych stanowią nie tylko źródło wiarygodnej i szybkiej informacji, wymiany opinii, miejsce dialogu, ale mogą być początkiem spotkania we wspólnocie Kościoła
For many years computers have an increasing influence on changes in the functioning of societies. Informatics as a field of knowledge integrates with almost all other fields and becomes their inseparable element. Developing the IT competences of children and youth is one of the priority directions of the educational policy in Poland. Early contact with informatics at school should introduce children to the possibilities of using this field and arouse interest in information technology, so that schoolers entering professional and adult life are prepared to take on the responsibilities and challenges of the 21st century. Core curriculum for classes I-III of the primary school contains detailed requirements in the field of IT education. The article presents the content of IT education, the effects that a student should achieve at the end of early childhood education and the methods of conducting IT classes.
Korzystanie z cyberprzestrzeni może służyć dobrym celom, ale także być poważnym zagrożeniem. Poruszanie się w cyberprzestrzeni powoduje, że przyswajane wiadomości, jak i umiejętności są tylko powierzchowne. Zmniejszenie intensywności pracy mózgu oraz zatracanie gotowości do zapamiętywania jest spowodowane odciążaniem pamięci poprzez wykorzystywanie cyfrowych mediów. Jednym z poważniejszych zagrożeń w sieci jest cyberprzemoc. W Internecie dość częstym zjawiskiem jest agresja, czyli zachowanie, które ma sprawiać ból i cierpienie. Pojawia się w formie słownej, jak i ukrytej. Poza tym Internet staje się narzędziem sekt, które poprzez sieć werbują nowych członków. Uzależnienie od cyberprzestrzeni może prowadzić do wielu konsekwencji psychologicznych, jak i fizjologicznych. Obecnie dużym zagrożeniem okazuje się być sama ochrona naszych danych, których używać musimy do poruszania się w cyberprzestrzeni. Każdemu użytkownikowi tej sfery przysługuje wszak tzw. "prawo do zapomnienia", które nie jest respektowane. Artykuł porusza więc wszelkiego rodzaju kwestie, odnoszące się do zagrożeń wynikających z przebywania w cyberprzestrzeni.
W Republice Włoskiej zarządzanie systemem oświaty zostało podzielone pomiędzy Ministerstwo Edukacji, Szkolnictwa Wyższego i Nauki i jego delegatury w dwudziestu włoskich regionach, a ponadto – częściowo – przez władze regionów, 94 prowincji oraz gmin (o wysoce zróżnicowanym potencjale demograficznym i gospodarczym). Konstytucja Republiki Włoskiej z 1947 r. w art. 34 zobowiązuje władze państwowe oraz regionalne i lokalne (w prowincjach i gminach) do zapewnienia równego dostępu do szkół. Prawo włoskie ustanawia obowiązek szkolny w wymiarze co najmniej ośmiu lat nauczania. Gwarantuje w tym zakresie bezpłatne nauczanie na poziomie podstawowym i ponadpodstawowym. Nakazuje zarazem usunięcie praktyk dyskryminujących. Zdolnej młodzieży ustawy gwarantują wsparcie finansowe i rzeczowe w dostępie do instytucji edukacyjnych do poziomu uczelni wyższych włącznie. Gwarancja ta jest realizowana przez system stypendiów i zasiłków, w czym partycypować mogą też regiony oraz społeczności (i władze) lokalne.
Od roku 2019 w szkołach włoskich, po latach zmiennej uprzednio praktyki, elementem obowiązkowego nauczania jest z mocy ustawy edukacja obywatelska prowadzona w wymiarze co najmniej 33 godzin w danym roku szkolnym. Program tego wyodrębnionego przedmiotu obejmuje cztery główne segmenty tematyczne: a) wiedzę o prawach i obowiązkach człowieka i obywatela, b) wiedzę o instytucjach władzy publicznej na poziomie ogólnopaństwowym, regionalnym i lokalnym, c) wiedzę o środowisku naturalnym i instrumentach jego ochrony, d) wiedzę o instytucjach Unii Europejskiej i o uprawnieniach wynikających z jednolitego obywatelstwa europejskiego. Edukacja obywatelska jako wyodrębniony i poddany ocenom efektów nauczania przedmiot prowadzona być winna we wszystkich szkołach publicznych oraz w obu występujących we Włoszech typach szkół niepublicznych (przy pewnej ich autonomii co do metod nauczania i sekwencji jego treści).
The following debate took place on September 24, 2019 at the Warsaw School of Economics. Its subject was the issues of upbringing / moral education in schools. On the other hand, the aim was to outline a diagnosis of the situation in this respect, i.e. how schools cope with the implementation of educational functions and moral formation of students. At the beginning, the educational functions of schools were distinguished from the didactic functions (transmission of knowledge from teachers to students), leaving the latter to be discussed on another occasion. The issue of ways of creating a better balance in schools between the two functions they perform: education and transfer of knowledge (didactics) was also discussed.
Esej zbiera i systematyzuje uwagi na temat wpływu pandemii koronawirusa na pracę polskich uczelni. Autor korzystając z własnego doświadczenia, doniesień medialnych oraz pierwszych, mniej usystematyzowanych analiz naukowych, stara się zebrać najważniejsze skutki oraz przeanalizować różnego rodzaju słabości systemowe, które obnażyła pandemia. Tłem dla wyszczególnionych problemów w sferze kształcenia akademickiego autor uczynił problemy organizacyjne i wyzwania naukowe, jakie w tym czasie stanęły przed polskimi uczelniami. Artykuł zawiera propozycje zmian jak również wskazuje te obszary działalności uczelni, które wymagają szczególnej uwagi na przyszłość.
W drugiej połowie XX w. przedstawiciele nauki, jak i środowiska medycznego w USA i Europie Zachodniej zauważyli, iż profesja lekarska przeżywa kryzys [Hafferty, Castellani 2009: 20]. Pod wpływem różnych czynników zewnętrznych (rozwój technologii, uzależnienie od firm farmaceutycznych) i wewnętrznych (pragnienie osiągnięcia wysokiego statusu materialnego) lekarze zaczęli odchodzić od wartości, które były dotąd ważne, a które odwoływały się do tzw. profesjonalizmu tradycyjnego. To wszystko przyczyniło się do stopniowego spadku zaufania społecznego do lekarzy na całym świecie. Chcąc przeciwdziałać tym negatywnym tendencjom, na Zachodzie rozpoczęto badania naukowe dotyczące profesjonalizmu medycznego, a także wprowadzono szkolenia dla studentów medycyny w zakresie profesjonalizmu. Zrozumiano jednak, iż nie da się nauczyć przyszłych lekarzy profesjonalizmu jedynie podczas obowiązkowych wykładów (ang. formal curriculum) i że najważniejsza jest obserwacja personelu medycznego (ang. informal curriculum), który zachowuje się w sposób profesjonalny. W artykule podjęta została problematyka profesjonalizmu i jego nabywania przez studentów medycyny w procesie formalnej i nieformalnej edukacji przeddyplomowej przy założeniu, że odbudowa profesjonalizmu może być kluczem do zwiększenia zaufania społeczeństwa do profesji lekarskiej. Proces ten jednak nie jest łatwy, bowiem wzorcem dla obecnych studentów są ich starsi mistrzowie, którzy nie zawsze prezentują zachowania i postawy uznane za profesjonalne. W artykule przedstawione zostały wyniki badania przeprowadzonego w 2020 r. na grupie 239 studentów ostatniego roku studiów na kierunku lekarskim Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Badanie dotyczyło oceny edukacji medycznej w zakresie nauczania profesjonalizmu, do którego należy zaliczyć zarówno twarde (np. wiedzę), jak i miękkie wskaźniki (np. komunikację z pacjentem).
Liczne badania nad funkcjonowaniem demokracji w Polsce wskazują na jej słabość, polegającą między innymi na niskich wskaźnikach społecznego uczestnictwa, których przyczyną jest niski poziom ważnych dla demokracji cech osobowych i więzi prospołecznych. Według Piotra Sztompki najważniejsze z tych więzi to: zaufanie, lojalność i solidarność. Podczas prac nad konstrukcją autorskiej skali do pomiaru ich poziomu prze-prowadzono ten pomiar między innymi wśród próby liczącej 265 studentów. Wstępne wyniki wskazują, że studenci nie odróżniają się w tej kwestii od populacji dorosłych Polaków, wykazując zwłaszcza niski poziom zaufania. Zdaniem autora różne aspekty edukacji akademickiej stwarzają możliwość pożądanego oddziaływania na te więzi, zwłaszcza zaufanie i lojalność. Namysłem objęto wybrane wymiary życia akademickiego, zarówno wynikające z interakcji nauczycieli akademickich ze studentami, jak i organizacyjno-instytucjonalne. W pierwszej grupie omówiono: komunikację, sprawiedliwość, promowanie współpracy oraz aktywność badawczą studentów, zaś w drugiej – sprawę demokratycznych procedur, aktywność stowarzyszeniową w uczelni oraz kwestię wpływu studentów na przebieg studiów.
