DOŚWIADCZENIA POLSKI I INNYCH KRAJÓW EUROPY ZACHODNIEJ DOTYCZĄCE ODPOWIEDZIALNOŚCI SPOŁECZNOŚCI LOKALNYCH ZA FUNKCJONOWANIE SYSTEMU PENITENCJARNEGO

In: International journal of new economics and social sciences, Band 21, Heft 5, S. 9-29

Abstract

Na przełomie XX i XXI wieku prawo winno optować za rozwiązaniami uwzgledniającymi myślenie poznawcze w kategoriach paradygmatu całości a nie części oraz paradygmatu rozwiązującego w sposób realny racjonalny, materialno-duchowy i systemowy problemy związane z odpowiedzialnością karną i realizacją praktyki penitencjarnej – a nie poddawaniem tych zagadnień wnioskowaniu i wartościowaniu na poziomie ocen sądów i wyobrażeń właściwej inteligencji subiektywnej. Podstawową zmianą powinna być dywersyfikacja sprawiedliwości każącej, poprzez wprowadzenie do ustawodawstwa i polityki kryminalnej dywersyfikacji środków penalnych z uwzględnieniem kar średniej mocy, kar wolnościowych czy sankcji społecznych. Tego rodzaju przewartościowania epistemologiczne w prawie pozwalają realizować koncepcję stosowania kar poprzez procedurę resocjalizacji z udziałem społeczeństwa. Wizja wprowadzenia resocjalizacji z udziałem społeczeństwa pozwala na poziomie orzecznictwa a nade wszystko wykonywania środków karnych dokonywać jakościowych zmian wiążących się z procesami: deizolacji wewnętrznej i zewnętrznej oraz udziału osób trzecich jako profesjonalistów w sferze praktyki penitencjarnej.