Przysposobienie wojskowe w polskich szkołach w latach 1918–1939
In: Historia i polityka: HiP = History and politics, Heft 45 (52), S. 99-112
Abstract
Na początku lat 20. XX wieku koła rządowe II Rzeczypospolitej w trosce o bezpieczeństwo państwa i przysposobienie obywateli do jego obrony postanowiły zorganizować w szkołach średnich tzw. hufce szkolne. Zrzeszały one chłopców klas starszych, którzy pod doświadczonym kierownictwem mieli przechodzić szkolenie rekruckie lub podoficerskie. Podsumowaniem szkolenia był egzamin, którego wynik miał wpływ na dalszą służbę wojskową absolwenta. W planach przysposobienia wojskowego w szkołach średnich uwzględniono również dziewczęta. Celem żeńskich hufców szkolnych było przygotowanie dziewcząt do pełnienia w razie wojny pomocniczej służby wojskowej w dziedzinie sanitarnej, oświatowej, gospodarczej, kancelaryjnej i łączności. Na równi z wyszkoleniem wojskowym postawiono wychowanie fizyczne. Uczestnictwo w żeńskich hufcach, podobnie jak w męskich, na terenie szkoły było dobrowolne. Warunkiem przyjęcia do hufca było ukończenie 16 lat i dobry stan zdrowia zaświadczony przez lekarza.
Verlag
Uniwersytet Mikolaja Kopernika/Nicolaus Copernicus University
ISSN: 2391-7652
DOI
Problem melden