«Crisis», «anomy» and society: preliminary comments

In: Epitheōrēsē koinōnikōn ereunōn: ˜Theœ Greek review of social research, Band 134, Heft 134

Abstract

<span>Ο γοητευτικός λόγος του Durkheim φαίνεται πως εξακολουθεί να μαγεύει πολλά και διαφορετικά ακροατήρια, με τρόπο, όμως, που οδηγεί τη θεωρία της «ανομίας» σε ατραπούς κατάχρησης, αν όχι κακοποίησης, από τον σύγχρονο δημόσιο λόγο. Έτσι, πολύ συχνά, άκριτα και αδιάκριτα προβάλλεται ως παν-περιεκτικό εργαλείο ερμηνείας τόσο της κοινωνικής ανυπακοής και απειθαρχίας όσο και της σχέσης ενδοκρατικών πολιτισμικών συγκρούσεων και παρέκκλισης εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Τη στιγμή που η έμφαση στον ατομικισμό του δράστη έχει εδώ και δεκαετίες αντικατασταθεί από την έμφαση στη συμπεριφορά των αρχών παρά των παραβατών, η εμφατική αναβίωση κλασικών θεωριών δεν νοείται ανεξάρτητα από το ιδεολογικό περίβλημα του νεοσυντηρητισμού που ανακάμπτει. Στη σύγχρονη ιστορική στιγμή της πλανητικής κυριαρχίας διεθνών, και εν πολλοίς ετέρων προς την εσωτερική κοινωνική πραγματικότητα ρυθμιστικών κανόνων και ελέγχου, που διαρκώς εντείνεται, ίσως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με περισσότερη φαντασία την κατανοητική δυνατότητα εργαλείων που αναμφίβολα προσφέρονται για την ερμηνεία ενδοκρατικών συγκρούσεων στη σύγχρονη ιδεολογική ανάκαμψη της κοινωνικής άμυνας.</span>