Suchergebnisse

Includes bibliographical references. ; Number of sources in the bibliography: 289 ; Thesis (Ph. D.) -- University of Cyprus, Faculty of Economics and Management, Department of Economics, 2016. ; The University of Cyprus Library holds the printed form of the thesis. ; Από την έναρξη της Κινέζικης οικονομικής μεταρρύθμισης το 1978, η κινεζική οικονομία έχει γνωρίσει τεράστια βελτίωση. Η κυβέρνηση έχει επεκτείνει την επένδυση στο κεφάλαιο των υποδομών, από 7 δισεκατομμύρια δολάρια το 1979 σε 1196 δισεκατομμύρια δολάρια το 2012. Αυτή η διδακτορική διατριβή αναμένει να διερευνήσει τις επιδράσεις της χρηματοδότησης υποδομών από το δημόσιο, στην οικονομική επίδοση της Κίνας μετά την Κινεζική Οικονομική μεταρρύθμιση το 1978. Αρχικά, εκτιμούμε ταυτόχρονα ένα σύνολο από εξισώσεις που προέρχονται από ένα δυναμικό πλαίσιο μεγιστοποίησης κερδών. Παρουσιάζουμε τις ελαστικότητες της προσφοράς εκροών και ζήτησης εισροών ως προς το δημόσιο κεφάλαιο, όπως επίσης και τις αποδόσεις στις δημόσιες υποδομές βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα για όλες τις κινεζικές μεταποιητικές βιομηχανίες. Βρίσκουμε ότι οι ελαστικότητες εκροών ως προς το δημόσιο κεφαλαίο είναι θετικές και αυξάνονται από βραχυπρόθεσμα σε μακροπρόθεσμα σε όλες τις βιομηχανίες. Επιπλέον, το δημόσιο και το ιδιωτικό κεφάλαιο είναι συμπληρωματικά για όλους τους χρονικούς ορίζοντες, ενώ το δημόσιο κεφάλαιο και η εργασία είναι υποκατάστατα σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, αλλά γίνονται συμπληρωματικά μακροχρόνια. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ακόμα, ότι οι εισροές εργασίας και ιδιωτικού κεφαλαίου είναι συμπληρωματικά αγαθά, λόγω των αυξουσών τάσεων της ελαστικότητας της εργασίας και του ιδιωτικού κεφαλαίου από βραχυχρόνια σε μακροχρόνια βάση. Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, αν και το κεφάλαιο υποδομών έχει υπερεπενδυθεί σε ολόκληρο τον τομέα της μεταποίησης σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, το ιδιωτικό κεφάλαιο προσαρμόζεται στο βέλτιστο επίπεδο και οι διαφορές μεταξύ των αποδόσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο και στο δημόσιο κεφάλαιο μειώνονται. Για ορισμένες βιομηχανίες μάλιστα, οι διαφορές αυτές εξαλείφονται. Στη συνέχεια διερευνούμε τη σχέση μεταξύ της κατασκευής των δημόσιων υποδομών και των οικονομικών επιδόσεων στις κινέζικες περιφερειακές οικονομίες. Το κεφάλαιο τέσσερα εκτιμά ταυτόχρονα μια translog συνάρτηση κόστους και τα μερίδια εισροών. Από τα αποτελέσματα συνεπάγεται ότι: 1) Οι επενδύσεις σε δημόσιες υποδομές μειώνουν το κόστος σε όλες τις περιοχές. 2) Τα δημόσιο κεφάλαιο αποτελεί υποκατάστατο αγαθό για την εργασία και το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ είναι υποκατάστατο αγαθό για τις ενδιάμεσες εισροές σε ορισμένες περιοχές, και συμπληρωματικό αγαθό για τις ενδιάμεσες εισροές σε άλλες περιοχές. 3) Οι αποδόσεις του δημόσιου κεφαλαίου είναι ως επί το πλείστον υψηλότερες από το μακροχρόνιο επιτόκιο της Κεντρική Τράπεζας. Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η επένδυση σε δημόσια κεφάλαια είναι πιο παραγωγική από την επένδυση σε ιδιωτικά κεφάλαια για τις περισσότερες κινεζικές περιοχές. 4) Όσο χαμηλότερο είναι το υπάρχον δημόσιο κεφάλαιο μιας περιοχής, τόσο υψηλότερο είναι το κόστος ελαστικότητας. Τέλος θα συζητήσουμε τις επιπτώσεις της παραγωγικότητας, του χρηματοδοτούμενου από το δημόσιο κεφαλαίου, του εμπορικού ισοζυγίου και των όρων των εμπορικών συναλλαγών στην τεχνική αλλαγή και την παραγωγικότητας της εργασίας της κινεζικής εθνικής οικονομίας για την περίοδο 1979-2012. Χρησιμοποιώντας τη συνάρτηση εγχώριων πωλήσεων ως προσέγγιση πρώτης τάξεως, διασπάμε τη συνάρτηση συνολικής τεχνικής αλλαγής σε παραγωγικότητα, όρους εμπορίου, έλλειμμα εμπορίου και των δεικτών δημόσιων υποδομών. Βρίσκουμε ότι η επίδραση της παραγωγικότητας εξηγεί 84,44% των συνολικών τεχνικών αλλαγών και παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο. Το δημόσιο κεφάλαιο αντιπροσωπεύει το 32,30% του συνόλου των τεχνικών αλλαγών, ενώ οι όροι του εμπορίου και το έλλειμμα εμπορίου επηρεάζουν αρνητικά τη συνολική τεχνική αλλαγή. Επιπλέον, με τη χρήση της προσέγγισης πρώτης τάξης μπορούμε να διασπάσουμε την ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας σε παραγωγικότητα, όρους εμπορίου, ανάπτυξη πρωτογενών εισροών, ελλείμματος εμπορίου και δείκτες δημόσιου κεφαλαίου. Παρατηρούμε ότι ο ρυθμός αύξησης των πρωτογενών εισροών είναι ο παράγοντας που επηρεάζει περισσότερο την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Η επίδραση των δημόσιων υποδομών είναι 11,66%, και οι όροι εμπορίου και το έλλειμμα εμπορίου εξακολουθούν να επηρεάζουν την ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας αρνητικά. Η απόδοση του δημόσιου κεφαλαίου είναι 32.64% ετησίως για το σύνολο της κινεζικής οικονομίας και είναι υψηλότερη από την απόδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο (7,31%). Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επενδύονται περισσότερα σε δημόσιες υποδομές σε όλη την Κινεζική οικονομία. Εν κατακλείδι, αναμένουμε να παρέχουμε μια συνολική εικόνα για τις επιδράσεις των χρηματοδοτούμενων από το δημόσιο υποδομών, στην οικονομική επίδοση στην Κίνα, μέσα από διαφορετικές προοπτικές. ; Since the initiation of China's Economic Reform in 1978, the Chinese economy has witnessed a huge improvement, with the government expanding their investment in infrastructure capital, from 7 billion dollars in 1979 to 1196 billion dollars in 2012. This doctoral dissertation intends to explore the effects of publicly funded infrastructure on economic performance in China after its Economic Reform in 1978. Firstly, we estimate simultaneously a set of equations derived from a dynamic profit maximizing framework, and present elasticities of output supply and input demands to public capital and the returns to public infrastructure for short, intermediate, and long-run for all Chinese manufacturing industries. We find that the output elasticities of public capital are positive and increase from short-run to long-run in all the industries. Moreover, public capital and private capital are complements for all the industries in all the time horizons, whereas public capital and labor are substitutes in the short-run, but complements in the long-run. The results also reveal that labor and private capital inputs are complement goods to each other due to increasing trends of elasticities of labor and private capital from short-run to long-run. Last but not the least, infrastructure capital is over-invested to the whole manufacturing sector in the short-run, but as private capital adjusts to its optimal level, the gaps between returns to private capital and returns to public capital decrease, and even disappear for some industries. Next we explore the relationship between construction of public infrastructure and economic performance in Chinese regional economies. Chapter four estimates simultaneously the translog cost function and the input shares, and the results imply that 1) investment in public infrastructure reduces cost in all the regions; 2) public capital is a substitute good for labor and private capital, being a substitute good for intermediate input in some regions, and a complement good for intermediate input in other regions; 3) the returns to public capital are mostly higher than the central bank's long-term interest rate, which indicates that it is more productive to invest in public capital than private capital for most Chinese areas; 4) the lower the existing public capital of a region is, the higher the cost elasticity is. Finally, we discuss the effect of technical change, publicly financed capital, trade balance, and terms of trade on TFP and labor productivity of the Chinese economy over 1979-2012. Taking a domestic sales function in use of first order approximation approach, we decompose the unadjusted TFP function into technical change, terms of trade, trade deficit and public infrastructure effects. We find that the technical change effect plays the most important role, accounting for 84.44% of TFP; public capital accounts for 32.30% of TFP, whereas terms of trade and trade deficit affect TFP negatively. Moreover, we decompose labor productivity growth in use of first order approximation into technical change, terms of trade, capital deepening, trade deficit and public capital effects. We notice that capital deepening effect is the biggest factor to explain labor productivity growth. Public infrastructure effect is 11.66%, and terms of trade and trade deficit still affect labor productivity growth negatively. The return to public capital is 32.64% per year for the whole Chinese economy, which is higher than the rate of return to private capital - 7.31%; this shows that more public infrastructure should be invested for the whole Chinese economy. In conclusion, we expect to provide a comprehensive view of the effects of publicly financed infrastructure on economic performance in China through different perspectives.

Konstantinos Kavoulakos, Oeffentlicher Gebrauch der Geschichtsschreibungund kollektive Identitaet. Ideologische und politische Aspekte des «HistorikerStreits)) in DeutschlandIn diesem Essay werden zunaechst die verschiedenen Straenge der Argumentationrekonstruiert, die waehrend des «Historikerstreits» um dieEinzigartigkeit der nationalsozialistischen Judenvernichtung entwickeltwurde. Der Historikerstreit wurde durch Habermas' polemische Kritikan den apologetischen Tendenzen der deutschen Geschichtsschreibungausgebest. Die sogenannten Revisionisten haben vom Anfang an versucht,den wissenschaftlichen Charakter ihrer Versuche die nationalsozialistischeVergangenheit Deutschlands unter ein neues Licht zustellen, zu verteidigen. Habermas arbeitete dagegen die politische Motivedes Revisionismus heraus. Die Historisierung der nationalsozialistischenVergangenheit ist kein blosses wissenschaftliches Anliegen. Sie moechtevielmehr der Stiftung eines vereinheitlichen Geschichtsbildes und daherder Staerkung einer konventionellen nationalen Identitaet dienen, dienach Auschwitz fuer die Deutschen nicht mehr moeglich zu sein schien. Der Geschichtsrevisionismus richtet sich gegen das kritische Geschichtsbewusstsein,das Hand in Hand mit einer postkonventionellen kollektivenIdentitaet geht. Zentraler Kern dieser Identitaet koennen nun nur nochdie universalistischen Prinzipien eines ((Verfassungspatriotismus» sein.In seinen Beitraegen machte uns Habermas darauf aufmerksam, dassunsere Einstellung gegenueber einer ambivalenten nationalen Vergangenheitund unsere Entscheidungen fuer die Zukunft zusammenhaengen. ; Konstantinos Kavoulakos, Oeffentlicher Gebrauch der Geschichtsschreibungund kollektive Identitaet. Ideologische und politische Aspekte des «HistorikerStreits)) in DeutschlandIn diesem Essay werden zunaechst die verschiedenen Straenge der Argumentationrekonstruiert, die waehrend des «Historikerstreits» um dieEinzigartigkeit der nationalsozialistischen Judenvernichtung entwickeltwurde. Der Historikerstreit wurde durch Habermas' polemische Kritikan den apologetischen Tendenzen der deutschen Geschichtsschreibungausgebest. Die sogenannten Revisionisten haben vom Anfang an versucht,den wissenschaftlichen Charakter ihrer Versuche die nationalsozialistischeVergangenheit Deutschlands unter ein neues Licht zustellen, zu verteidigen. Habermas arbeitete dagegen die politische Motivedes Revisionismus heraus. Die Historisierung der nationalsozialistischenVergangenheit ist kein blosses wissenschaftliches Anliegen. Sie moechtevielmehr der Stiftung eines vereinheitlichen Geschichtsbildes und daherder Staerkung einer konventionellen nationalen Identitaet dienen, dienach Auschwitz fuer die Deutschen nicht mehr moeglich zu sein schien. Der Geschichtsrevisionismus richtet sich gegen das kritische Geschichtsbewusstsein,das Hand in Hand mit einer postkonventionellen kollektivenIdentitaet geht. Zentraler Kern dieser Identitaet koennen nun nur nochdie universalistischen Prinzipien eines ((Verfassungspatriotismus» sein.In seinen Beitraegen machte uns Habermas darauf aufmerksam, dassunsere Einstellung gegenueber einer ambivalenten nationalen Vergangenheitund unsere Entscheidungen fuer die Zukunft zusammenhaengen.

Δεν παρατίθεται περίληψη στα ελληνικά. ; Photini Danou, The words of the voiceless Did ordinary men and women in pre-modern England have an opinion about politics? What was "politics" for the common people at a time when they had not any say in choosing who would rule them? Was popular engagement in state politics only to secure subsistence? Were "knife and fork" politics of the masses so separate from issues of "high politics" of the State? Was pre-modern commoners' mentality, "pre-political" as well? This paper discusses early modern popular political awareness. I argue that commoners in Tudor England pursued their own political agenda, by exploiting the sovereign's self-image as the "protector of the poor". However, as I set out to show, in pursuing their political agenda commoners also raised issues on the content of Englishness, common good, patriotism, legitimate governance and the right of resistance. The political identity of the lower strata was not an entity fixed in its essence. On the contrary, plebeian political identity was rather shifting, changeable, and always constituting its content in particular historical contexts. The commoners' commitment to the ideal of the"nation", their loyalty to the government, their allegiance to their Queen, their obedience to her laws, or their active participation in the enforcement of state policies were not unconditional. The ways they practiced their political identity was interrelated to their superiors' behavior and draw its legitimacy from the public transcript of the English Common wealth. Common prosperity, reciprocity, solidarity and, in general, protection of the poorer and weaker members of English society were ideals that constituted the meaning of "common wealth" in the plebeian mind. Those ideals were prerequisites for their giving of devotion and loyalty to the state. Thus, the commoners' political mentality and behavior ranged from national loyalty to indifference or even animosity to state officials; from cooperation and acquiescence to covered or overt forms of opposition and active resistance.

E-Government is nowadays one of the fastest growing sectors of the new economy, as it provides information services and transactions between the government and the citizens of a country. The results of the introduction of this technological revolution are now visible to every citizen, which consist of the daily settlement with public services. Investigations have been made, after the entrance of e-Government in the stronger economies in the world and have shown that technological support of governments have significantly strengthened productivity in the public sector, which operates more efficiently and with greater transparency against corruption. At the same time, the sense of ordinary citizens for dealing with public services has been improved. The thesis refers to the ways in which e-Govemment helps achieving better quality and means for faster serving towards citizens by using reorganization procedures.

Το παρόν άρθρο επιχειρεί να παρουσιάσει τοδημόσιο λόγο των κυβερνήσεων για την ευελιξίακαι ασφάλεια (ευελασφάλεια) στην αγορά εργα-σίας, όπως αυτός αποτυπώνεται στις σελίδες τουποιοτικού ευρωπαϊκού τύπου. Ο δημόσιο αυτόςλόγος των κυβερνήσεων έχει ως σκοπό να δι-καιολογήσει και να νομιμοποιήσει την ανάγκηκαι σκοπιμότητα των μεταρρυθμιστικών τουςπρογραμμάτων. Στην πρώτη ενότητα συζητείταιη σημασία του (δια)λόγου για την αλλαγή μέσωμεταρρυθμίσεων και στη δεύτερη παρουσιάζε-ται, εν συντομία, η ιστορία της ευελασφάλειαςκαι η ιδιαίτερη σημασία του (δια)λόγου στοπλαίσιο αυτής. Ακολουθεί η παρουσίαση τουλόγου σε τρία κράτη μέλη της ΕΕ, Ελλάδα, Πορ-τογαλία και Ην. Βασίλειο, τα οποία δεν έχουνκορπορατιστική παράδοση. Η τελευταία ενότηταεκθέτει τα συμπεράσματα του άρθρου. ; The aim of the paper is to present the flexicuritydiscourse as it unfolds in European qualitypress columns, through which governmentscommunicate to the public the need and appropriatenessof their reform program, thereby attemptingto legitimize it. Section one discussesthe importance of discourse to (reform driven)change. Section two presents a short history ofthe concept and the policy of flexicurity, discussesthe contents of the flexicurity discourseand emphasizes its importance. Section threeoutlines the flexicurity discourse in three EUmember states with no corporatist tradition,namely Greece, Portugal and the UK, as it unfoldsin national quality press columns. The lastsection concludes.

Includes bibliographical references (p. 231-242). ; Number of sources in the bibliography: 200 ; Thesis (Ph. D.) -- University of Cyprus, Faculty of Engineering, Department of Architecture, 2019. ; The University of Cyprus Library holds the printed form of the thesis. ; Οι πόλεις και η μορφή που σχηματίζουν αποτελεί βασικό αντικείμενο μελέτης σε διάφορους κλάδους. Αν και οι πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο διαφέρουν ως προς την κοινωνική και χωρική τους δομή, είναι γνωστό ότι οι δημόσιοι χώροι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη δημόσια ζωή της πόλης και, κατά συνέπεια, είναι απαραίτητο συστατικό στη ζωή των κατοίκων της (Madanipour, 2010). Η φύση και η αντίληψη του δημόσιου χώρου και της δημόσιας ζωής συσχετίζονταν πάντα με τη συλλογική συμμετοχή και την κοινωνικοποίηση - με άλλα λόγια, την ικανότητα των ατόμων να ζουν μαζί. Σήμερα αυτοί οι συσχετισμοί αμφισβητούνται και καθίστανται προβληματικοί, και αρκετές φορές οδηγούν στο ερώτημα, κατά πόσο ο δημόσιος χώρος εξακολουθεί να έχει σημασία στη δημόσια ζωή. Οι σύγχρονες πόλεις συχνά συνδέονται με θέματα αποξένωσης, κατακερματισμού, διαχωρισμού, ιδιωτικοποίησης κτλ. Το νόημα, η φύση και ο ρόλος του δημόσιου χώρου έχει αλλάξει ριζικά, καθώς ο δημόσιος χώρος αντανακλά τις κοινωνικές πραγματικότητες και τους τρόπους με τους η κοινωνία δομείται, και σχηματίζεται από τον άνισο καταμερισμό δυνάμεων της εξουσίας και των πόρων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν σε εντάσεις και συγκρούσεις, όπως και σε συνεργασίες και συμβιβασμούς (Madanipour, 2010). Τα πιο πάνω θέματα των σύγχρονων κοινωνιών, επηρεάζουν τις πόλεις παγκοσμίως, και κατά συνέπεια και τους κάτοικους τους. Οι κεντρικοί δημόσιοι χώροι στις πόλεις διαδραμάτιζαν πάντα σημαντικό ρόλο στην αστική εμπειρία και εξακολουθούν να έχουν σημαντικό ρόλο, και συχνά περιγράφονται ως χώροι συνάντησης πολιτισμών, πολιτικής, κοινωνικών και ατομικών τροχιών (Braunfels, 1988; Gehl, 1996; Worpole, 2000; Moughtin, 2003). Ωστόσο, σπάνια κατανέμεται η ίδια αξιόλογη σημασία στους δημόσιους χώρους των γειτονιών και των προαστίων, στους οποίους εκτυλίσσεται η καθημερινή ζωή των πολιτών. Αυτή η ερευνητική εργασία κατανοεί το δημόσιο χώρο, όχι μόνο ως προς τη δόμη-μορφή του, αλλά και ως προς τους κοινωνικούς του συσχετισμούς και τις κοινωνικές δράσεις των ατόμων ή των κοινωνικών συνόλων. Κατανοείται ως ένα χώρος ο οποίος συνεχώς αμφισβητείται, επαναπροσδιορίζεται και ανακατασκευάζεται. Αυτή η διατριβή υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των παραγόντων που εμπλέκονται με την παραγωγή, τον μετασχηματισμό και τη χρήση του δημόσιου χώρου. Το ερευνητικό ερώτημα που θέτει η παρούσα εργασία είναι: Ποιοι είναι οι συνθετικοί μηχανισμοί, οι οποίοι διαμορφώνουν τους δημόσιους χώρους στις γειτονιές; Πιο συγκεκριμένα, ποιοι είναι οι μηχανισμοί, οι οποίοι εμπλέκονται με την παραγωγή ή την αναπαραγωγή του δημόσιου χώρου, σε κατοικημένες περιοχές, και ειδικότερα στην πόλη της Λεμεσού, μια παραλιακή πόλη της Κύπρου, η οποία γνώρισε μιαν περίοδο ταχείας αστικοποίησης και ανάπτυξης, και βίωσε μιαν σειρά από κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, οι οποίες επηρέασαν την κοινωνική και χωρική αστική της μορφή. Υπό το πρίσμα ενός θεωρητικού πλαισίου, το οποίο βασίζεται πάνω στην σχεσιακή αντίληψη, γίνεται προσπάθεια να προσδιοριστεί η σχέση μεταξύ των παραγόντων που εμπλέκονται στην παραγωγή, χρήση και μετασχηματισμό των δημόσιων χώρων, σε τρία διαφορετικά κοινωνικο-χωρικά περιβάλλοντα στις γειτονιές της Λεμεσού. Η κατανόηση των μηχανισμών που επηρεάζουν την παραγωγή και χρήση αυτών των χώρων, θα διευκολύνει ενδεχομένως τη βελτίωσή τους και, ενδεχομένως, τη βελτίωση της δημόσιας ζωής στις αστικές γειτονιές. Η μελέτη αυτή εισάγει τα βασικά θέματα που σχετίζονται με τις χωρικές και κοινωνικές διαστάσεις του δημόσιου χώρου μέσω δύο αλληλένδετων αξόνων (κάθετου και οριζόντιου), τους οποίους συνθέτουν οι παγκόσμιες και τοπικές τάσεις, οι φορείς που εμπλέκονται στο δημόσιο χώρο μέσω διαφορετικών τρόπων και καθημερινών πρακτικών/ακτιβισμός κοινωνικών ομάδων ή ατόμων, η διαδικασία-χρόνος, η σχέση του μέρος με το όλον, και τέλος η χωρική διάσταση του δημόσιου χώρου. Η ανάλυση δείχνει ότι η διαδικασία παραγωγής, χρήσης και ανάπτυξης του δημόσιου χώρου, διαφέρει αναλόγως του χωρικού και του κοινωνικού περιβάλλοντος. Τα βασικά στοιχεία παρουσιάζονται ως αλληλένδετα και επηρεάζουν με ποικίλους τρόπους την παραγωγή το μετασχηματισμό του δημόσιου χώρου αναλόγως των αλληλεπιδράσεων. Κάθε αλληλεπίδραση επηρεάζει με διαφορετικό τρόπο τους δημόσιους χώρους και ανάλογα με το κοινωνικό περιβάλλον του κάθε χώρου, κάθε αλληλεπίδραση αντιδρά με διαφορετικούς τρόπους. Αναλόγως της σύνθεσης των στοιχείων, κάθε δημόσιος χώρος διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται με διαφορετικό τρόπο, έχει διαφορετικό ρόλο σε διαφορετικά περιβάλλοντα. ; Cities and the form that settlements take, are a main object of study within many disciplines (Le Galès, 2002). Although cities across the world differ in terms of their social and spatial structures, it is acknowledged that their public spaces play a significant role in the public life of the city and, therefore are a necessary part in the life of its residents (Madanipour, 2010). The nature and conceptualization of public space and public life have always been associated with collective participation and socialization – in other words, the capacity to live together among strangers. Today, these associations seem to be challenged and problematic, and often end in questioning whether public space still matters in our public life. Modern cities are often associated with issues of alienation, fragmentation, segregation, privatization among others. The meaning, nature and role of public space has radically changed as public space reflects social realities and the ways in which a society is structured, shaped by unequal distribution of power and resources, that in many cases lead to tensions and conflicts as well as collaboration and compromise (Madanipour, 2010). The above issues faced by contemporary societies, currently affect cities globally and in turn their urbanites. Central public spaces in cities have always played an important role in urban experience, and continue to have a city-wide significance, and are often described as the meeting spaces of cultures, politics, social and individual trajectories (Braunfels, 1988; Gehl, 1996; Worpole, 2000; Moughtin, 2003). However, peripheral and/or neighborhood public spaces where the everyday life of citizens unfolds, rarely enjoy any of this significance. This study sets out to explore public space not only by its form-structure, but in relation to social relations and the social actions of individuals or social groups; as a place that it is constantly contested, redefined and reformulated. The thesis highlights the complexity of the factors involved in the production, transformation and use of public space and informs the search of the theoretical framework of this thesis. The research question that underpins this thesis is therefore: what are the synthesizing mechanisms, which shape public spaces in cities' neighborhoods? Most particularly, what are the mechanisms, which are involved in the production and transformation of a public space in residential areas, and most specifically in the case of Limassol, a port-city in Cyprus, which has experienced a period of rapid urbanization and transformation. Limassol is a particularly suitable case study for this thesis because it has experienced a range of social, economic and political conditions that have affected its social and spatial urban form. In the light of a theoretical framework, which builds on a relational perspective an attempt is made to identify the relation between the number of factors underpinning the production, use and transformation of public spaces in three different socio-spatial environments in Limassol's neighborhoods. Understanding the mechanisms influencing the production and use of such spaces, will potentially facilitate their improvement and thus, the improvement of the public life in the urban neighborhoods. This study proposes key factors related with the spatial and social dimensions of public space, through two interrelated axes (vertical and horizontal) which, include the global and local socio-spatial realities, the actors/stakeholders (power relations) involved with public space in a variety of ways and the everyday practices of social groups or individuals, the temporal dimension, the part-whole relationship, and the spatial dimension of public space. The analysis shows that the production, use and development of public spaces in different spatial and social environments differ. The key factors introduced in the thesis are interrelated and affect, in a diversity of ways, the production and transformation of the public space according to temporal interactions. Depending on the synthesis of these factors, each public space is formed and is reformed in various ways, playing a different role in different contexts.

Includes bibliography (p. 186-205). ; Number of sources in the bibliography: 292 ; Thesis (Ph. D.) -- University of Cyprus, Faculty of Social Sciences and Education, Department of Social and Political Sciences, 2021. ; The University of Cyprus Library holds the printed form of the thesis. ; Η διατριβή παρουσιάζει μια φεμινιστική ανάλυση σκοπιάς (standpoint) για την κατασκευή της πολιτικής συμμετοχής μέσω του blogging γυναικών. Το κύριο ερευνητικό ερώτημα ασχολείται με το ρόλο του φεμινιστικού blogging στην υπέρβαση των τοπικών/εθνικών ορίων/περιορισμών για πληροφόρηση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για κινητοποίηση συλλογικής δράσης. Εντοπίζω και αναλύω τους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους το blogging ως φεμινιστική πρακτική (ανα)κατασκευάζει, (ανα)νοηματοδοτεί και διευρύνει την έννοια της πολιτικής συμμετοχής στην ψηφιακή εποχή. Διερευνώ τις διαφορετικές στρατηγικές του φεμινιστικού blogging στον αγώνα για πρόσβαση στη δημόσια σφαίρα. Η κριτική φεμινιστική μου ανάλυση λόγου επικεντρώνεται σε blogs δέκα γυναικών από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (ΜΕΝΑ)-Αίγυπτο, Λίβανο, Συρία, Τυνησία και Υεμένη-στο πλαίσιο των Αραβικών εξεγέρσεων του 2011. Τα δεδομένα από 269 blog posts, αποκαλύπτουν πώς το φεμινιστικό blogging παράγει φεμινιστική γνώση, ταυτότητες και πρακτικές που αμφισβητούν και διαταράσσουν τον ηγεμονικό αυταρχικό, νεοφιλελεύθερο, νέο-αποικιακό και πατριαρχικό λόγο. Συνδυάζοντας τη θεωρία της φεμινιστικής σκοπιάς και την κριτική ανάλυση λόγου ως μέρος του θεωρητικού, αναλυτικού και μεθοδολογικού πλαισίου, προβάλω μια βαθιά κριτική φεμινιστική ανάλυση των δομικών και θεσμικών ανισοτήτων που ενυπάρχουν στα αυταρχικά και καταπιεστικά συστήματα. Αυτή η ανάλυση αποκαλύπτει τις κρίσιμες οπτικές των περιθωριοποιημένων ομάδων που φέρνουν στρατηγικά τα μίκρο-μεσο-και-μάκρο επίπεδα (φωνή, χώρος και ισχύς) σε διάλογο. Αυτά τα συνυφασμένα επίπεδα στο νοηματικό μου πλαίσιο αναδεικνύουν την εναλλακτική πολιτική δύναμη του blogging από το περιθώριο στο προσκήνιο και στην παγκόσμια κινητοποίηση. Η πρωτότυπη συνεισφορά αυτής της διατριβής έγκειται στην ανάπτυξη ενός Νέου Σχήματος Ανάλυσης των blogs για την πολιτική συμμετοχή. Το Σχήμα αναδεικνύει τη δυναμική και την στρατηγική διαδικασία στην οποία το φεμινιστικό blogging μπορεί να: οργανώνει την πολιτική δράση στο μίκρο-επίπεδο, υπερβαίνοντας τους δημόσιους χώρους και τα εθνικά σύνορα, συμμετέχει σε διαδικτυακές πλατφόρμες προάσπισης στο μέσο-επίπεδο και επηρεάζει τη δημιουργία διακρατικών φεμινιστικών συμμαχιών στο μάκρο-επίπεδο. Αυτό το Σχήμα βασίστηκε στην έννοια της Wendy Harcourt «glocality» την οποία επεκτείνω στη φεμινιστική μπλογκόσφαιρα, στο πώς, από την εξορία και το περιθώριο στην πρώτη γραμμή των αλληλένδετων γλωσσικών αντιπαραθέσεων, αναδεικνύεται ο αγώνας για κοινωνική αλλαγή. Αυτό το Σχήμα μπορεί να αποτελέσει εργαλείο μελλοντικής ανάλυσης των blogs που εστιάζονται στην πολιτική συμμετοχή. Η διατριβή συμβάλλει επίσης στη βιβλιογραφία για τη Φεμινιστική Θεωρία, τις Γυναικείες Σπουδές, τις Σπουδές των Μέσων Επικοινωνίας, καθώς και στην Πολιτική Κοινωνιολογία διερευνώντας νέους τρόπους αμφισβήτησης των δομών εξουσίας, ειδικά στο πλαίσιο ενός συνεχώς συρρικνωμένου περιβάλλοντος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και αυταρχικών τάσεων που αναβιώνουν παγκοσμίως. Επιπλέον, η μελέτη συνεισφέρει στους κοινωνικοπολιτικούς και ιστορικούς αγώνες των γυναικών στην περιοχή MENA και αποδεικνύει το πώς οι δυτικοκεντρικές, ανδροκεντρικές αντιλήψεις για τη δημόσια σφαίρα αποκλείουν τις πραγματικότητες περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων. Παράγοντες όπως: ο δημόσιος λόγος και η αναγνώρισή του, η διεκδικητική ρητορική, η αφήγηση και οι γνώσεις που παράγονται από συγκεκριμένη κοινωνική θέση, επιτρέπουν την εκδήλωση εναλλακτικών μορφών πολιτικής δράσης που επεκτείνουν την έννοια της πολιτικής δημόσιας σφαίρας. Αυτές οι «glocal» κοινότητες φέρνουν στο προσκήνιο τις στρατηγικές συνδέσεις μεταξύ των φεμινιστριών bloggers και των εργαλείων αντίστασής τους, καθώς και τη μεταμορφωτική, ανατρεπτική και επαναστατική δύναμη που έχουν στην κινητοποίηση διεθνικών φεμινισμών. Η πολιτική σημασία του φεμινιστικού blogging που (ανα)κατασκευάζει την πολιτότητα και την πολιτική πρακτική, επιτρέπει στις γυναίκες να εκφράσουν τις γνώσεις τους και να κινητοποιήσουν συλλογική δράση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία. ; This thesis presents a feminist standpoint analysis of the construction of political participation through women's blogging. My primary research question deals with the role of feminist blogging in transcending local boundaries to inform global audiences about human rights violations and to mobilise for collective action. I identify and analyse the multiple discursive ways in which blogging as a feminist practice (re)constructs and (re)conceptualises political participation in the digital era. I explore the diverse strategies of feminist blogging in the struggle over the public sphere. My critical discourse analysis focuses on blogs of ten women in the MENA region–Egypt, Lebanon, Syria, Tunisia and Yemen–in the context of the 2011 Arab uprisings. Data from 269 blog posts reveal how feminist blogging produces feminist knowledge, identities and practices that challenge and disrupt hegemonic authoritarian, neoliberal, neo-colonial, and patriarchal discourses. By bringing together feminist standpoint theory and critical discourse analysis, as part of an integrated theoretical, analytical and methodological framework, I offer a deep critical feminist analysis of the structural and institutional inequalities inherent in authoritarian and oppressive systems. This integrated analysis reveals the critical perspectives of marginalised groups strategically bringing the micro, meso and macro levels (voice, space and power) into dialogue. These levels in my conceptualisation and contextualisation interweave to show the alternative political power of blogging from margin to center and global mobilisation. The original contribution of this thesis lies in the development of a new Blog Analysis Schema for political participation. The Schema demonstrates a dynamic and strategic process in which feminist blogging can organise from grassroots political action (micro level), transcend public space(s) and national boundaries, engage in online advocacy platforms (meso level), and influence transnational coalition-building (macro level). This Schema builds upon Wendy Harcourt's concept of 'glocality' to apply to the feminist blogosphere that is, from exile and margin to the forefront of interwoven glocal counterpublics, thus driving the struggle for social change. This Schema may thus constitute a model for future analysis of blogs focusing on political participation. This thesis also contributes to the literature on feminist theory, media and women's studies, as well as political sociology by exploring new ways to challenge power structures, especially in the context of an ever-shrinking human rights environment and the current resurgence of authoritarianism across the globe. In addition, this study contributes to the socio-political and historical accounts of women's struggles in the MENA region and furthermore it demonstrates how Westernised, male-centred understandings of the public sphere exclude the realities of marginalised social groups. Factors such as: greeting and public address, affirmative rhetoric, narrative and situated knowledges, enable alternative forms of political action to expand the notion of political public sphere. These glocal communities bring to the forefront the strategic connections between feminist bloggers and their vehicles of resistance, as well as the transformative power they hold for mobilising transnational feminisms. The political importance of feminist blogging reconceptualising citizenship and political practice allows women to express their situated knowledges, and mobilise collective action for human rights and democracy.