Resistance is an inside job: Liquid surveillance within the context of dispositif, subject and lines of flight ; Direniş içerinin işidir: Dispozitif, özne ve kaçış çizgileri bağlamında akışkan gözetim

In: https://hdl.handle.net/20.500.12469/3888

Abstract

Despite the growing human rights and privacy concerns, liquid surveillance machine is now capable of moving with lightning speed in all areas of our lives. Governments and huge transnational companies exploit the data that are gathered from our physical and digital activities with highly questionable methods and purposes. While governments legitimize their efforts by relying on national security discourse and companies on so-called customer satisfaction, now we face an unprecedented privacy crisis which also generates ethical and ontological concerns about human dignity. However, ordinary people who voluntarily participate in liquid surveillance machine, especially within the consumer realm, are as responsible as afore-mentioned actors since they provide the required data and make that machine work and expand. That's why it is meaningless to attribute all the responsibility to the Big Brother who sees everything. Hence, the thesis argues that liquid surveillance is a dispositif of the societies of control and the subject that is the product of the relationship between that dispositif and living beings is the nihilistic last man. The study tries to explore lines of flight from the societies of control within the context of liquid surveillance. In the light of that theoretical framework, the thesis analyzes activities of the Electronic Frontier Foundation (EFF) which is a non-profit, anti-surveillance organization that promotes digital privacy, free speech at digital platforms and innovation. The study builds a theoretical methodology that enables a comprehensive analysis of the EFF's activities within the contexts of liquid surveillance as the dispositif, nihilistic last man as the subject and counter-information as incarnation of lines of flight. ; Büyüyen insan hakları ve mahremiyet endişelerine rağmen, akışkan gözetim makinesi artık hayatımızın her alanında ışık hızı ile hareket etme kabiliyetine sahip. Hükümetler ve devasa ulus-aşırı şirketler, fiziksel ve dijital aktivitelerimizden topladıkları verileri son derece şüpheli yöntemler ve amaçlar ile istismar etmekteler. Devletler bu girişimlerini ulusal güvenlik, şirketler ise sözde müşteri memnuniyeti söylemine dayandırırken, insanlık onuru hakkında etik ve varoluşsal endişeler üreten eşi benzeri görülmemiş bir mahremiyet krizi ile karşı karşıyayız. Ancak, bu makinenin çalışması için gerekli verileri sağladıkları düşünüldüğünde, akışkan gözetime, özellikle tüketim alanında, gönüllü olarak katılan sıradan insanlar da önceki aktörler kadar sorumludur. Bu sebeple, tüm sorumluluğu her şeyi gören bir Büyük Birader'e atfetmek anlamsızdır. Bu yüzden tez, akışkan gözetimin denetim toplumlarının bir dispozitifi, bu dispozitif ve canlı varlıklar arasındaki ilişkinin ürünü olan öznenin ise nihilist son insan olduğunu iddia ediyor. Çalışma, akışkan gözetim bağlamında denetim toplumlarından kaçış çizgileri keşfetmeyi amaçlıyor. Bu teorik çerçevenin ışığında tez; dijital mahremiyet, dijital platformlarda ifade özgürlüğü ve inovasyon savunucusu, kar amacı gütmeyen bir gözetim karşıtı kuruluş olan Elektronik Sınır Vakfı'nın (ESV) çalışmalarını analiz ediyor. Çalışma, inşa ettiği teorik metodoloji ile ESV'nin çalışmalarını bir dispozitif olarak akışkan gözetim, özne olarak nihilist son insan ve kaçış çizgilerinin tecessüdü olarak karşı-enformasyon bağlamlarında inceliyor.