Search results

Στην παραδοσιακή θεωρία, που χωρίζει σαφώς φιλοσοφία και επιστήμη, ηθική και οικονομία, θεωρία και πράξη, κανονιστική και περιγραφική θεωρία, είναι διαδεδομένη η άποψη ότι η μαρξική θεωρία στερείται μιας κανονιστικής διάστασης. Ωστόσο, η «φιλοσοφική κοινωνική θεωρία» του Marx δεν είναι «ηθικολογούσα κριτική», αλλά ως εμμενής κριτική του καπιταλιστικού κοινωνικού σχηματισμού βρίσκει τα εμμενή κριτήριά της, το κανονιστικό της στοιχείο μέσα στην ίδια την κοινωνική πραγματικότητα. Ο Μαρξ καταφάσκει αρχικά στα αιτήματα του καντιανού πρακτικού Λόγου, για να αποδείξει στη συνέχεια ότι στον καπιταλιστικό κοινωνικό σχηματισμό πραγματοποιούνται μόνο φαινομενικά, γι' αυτό τα αντιστρέφει εμμενώς. Μέσω της ύστερης θεωρίας της αλλοτρίωσης του Μαρξ καταδεικνύεται πως στη μαρξική θεωρία οι κυρίαρχες κανονιστικές ιδέες της σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας (λ.χ. δικαιοσύνη, ελευθερία) μετατίθενται από τη σφαίρα του δικαίου στη σφαίρα της πολιτικής οικονομίας και πως αυτές οι τυπικές, φορμαλιστικές νόρμες της αστικής κοινωνίας μετασχηματίζονται σε υλικές (λ.χ. κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική ελευθερία).

Contribution to the Symposium "Everyday Europe: Social transnationalism in a unsettled continent'

Peer reviewed ; This is an Accepted Manuscript of an article published by Edinburgh University Press in Scottish Affairs. The Version of Record is available online at: https://www.euppublishing.com/doi/abs/10.3366/scot.2006.0002. In the subsequent sections, the notion of 'dual identity' is reviewed in relation to decentralization in Britain and Spain regarding the Scottish and Catalan cases. A brief account of the use of the so-called 'Moreno question' in Scotland twenty years ago serves the purpose of putting into perspective the merits and limitations of this methodological tool. A second part of this article deals with the process of Europeanization and how the 'Moreno question' may be relevant to improve our knowledge about multiple identities within the European Union. References to sub-sate cosmopolitan localism and the supra-state Europe's social model are aimed at discussing new lines of research. These would focus on identity formation and the conciliation of citizens' attachments to the various institutional layers of governance in Europe.

Στόχος του άρθρου είναι να παρουσιάσει και να εξηγήσει τις πολιτικές επιλογές των κατοίκων της περιοχής της Καστοριάς κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο. Μέσω της μελέτης των εκλογικών αποτελεσμάτων, του τοπικού Τύπου, αρχειακού υλικού και συνεντεύξεων με κατοίκους της περιοχής, διερευνάται το «βάρος» των εμπειριών του Μεσοπολέμου και της δεκαετίας του 1940 πάνω στις πολιτικές συμπεριφορές των δύο βασικότερων ε- θνοτικών ομάδων του νομού, των «Ντόπιων» και των Ποντίων. Το βασικό επιχείρημα αυτής της εργασίας είναι ότι οι κοινωνικές και οικονομικές παράμετροι (ιδίως σχετικά με τον ανταγωνισμό για τη γη) της ρήξης των δύο εθνοτικών ομάδων σε συνδυασμό με τη μνήμη του πρόσφατου παρελθόντος (ιδίως της έντονης ανασφάλειας που βίωσαν κατά τη δεκαετία του 1940) ήταν αποφασιστικής σημασίας για τον πολιτικό προσανατολισμό τους κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο.

A reflection on the Macedonian-Greek controversy around the so-called 'name dispute'. This research, tracing the origins and delinaments of litigation, sheds light on how toponymy can be transformed into an identity emblem when it is mobilised by political actors for whom the affirmation of belonging requires symbolic marking of spaces. The reconstruction of the dispute also suggests the complexity of the creation of Macedonian identity, which, beyond relations with Greece, also questions the factory of Macedonian society and inter-community relations within it. ; Une réflexion sur la controverse macédono-grecque autour de ce qu'il est convenu d'appeler la 'querelle du nom'. Cette recherche, retraçant la genèse et les délinéaments du contentieux, éclaire la manière dont la toponymie peut se muer en emblème identitaire lorsqu'elle est mobilisée par des acteurs politiques pour qui l'affirmation de l'appartenance passe par un marquage symbolique des espaces. La reconstitution de la dispute suggère en outre la complexité d'une élaboration identitaire macédonienne qui, par-delà les relations avec la Grèce, interroge également la fabrique de la société macédonienne et les relations intercommunautaires en son sein.

Δεν διατίθεται περίληψη / no abstract available

Στο τέλος του δέκατου όγδοου αιώνα, οι κανόνες της κοινοτιστικής ζωής είναι πλέον ασύμβατοι με τις φιλελεύθερες πολιτικές πεποιθήσεις και τον βιομηχανικό καταμερισμό της εργασίας. Η Γαλλική Επανάσταση οριστικοποιεί την αποσύνθεση των παραδοσιακών μορφών αλληλεγγύης. Παράλληλα, όμως, θέτει σε νέες βάσεις το ζήτημα της συγκρότησης του κοινωνικού δεσμού. Τα πολιτικά ρεύματα και οι διανοούμενοι δίνουν τις δικές τους απαντήσεις, καθώς συμμετέχουν στις ιδεολογικές και επιστημονικές αντιπαραθέσεις της εποχής. Ανάλογα με τις επιδιώξεις τους και τις περιστάσεις, εννοιολογούν διαφορετικά την αλληλεγγύη. Στο άρθρο αυτό αναδεικνύουμε αφενός το πολιτικό φορτίο που «κουβαλά» η έννοια της αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, αφετέρου τη σημασία της για τη συγκρότηση της κοινωνιολογίας.

Μολονότι η τύφλωση αποτελεί συχνή μορφή αναπηρίας, οι σωματικές εμπειρίες, η εικόνα σώματος και η κοινωνική ταυτότητα των τυφλών δεν έχουν ερευνηθεί εκτεταμένα. Πραγματοποιήθηκε ποιοτική έρευνα με συνεντεύξεις σε επτά τυφλούς και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η αίσθηση ταυτότητάς τους είναι ισχυρά δομημένη, χωρίς στιγματισμό και χωρίς προβλήματα στην κοινωνικοποίησή τους. Οι τυφλοί αρνούνται τη διαφορετική αντιμετώπιση και βασίζονται στις αισθήσεις τους μόνο για την καθημερινή επιβίωση. Οι σωματικές εμπειρίες είναι βασικές για την αναγνώριση του περιβάλλοντός τους και η εξωτερική εμφάνιση αποτελεί συστατικό στοιχείο της εικόνας εαυτού. Τα άτομα με προβλήματα όρασης δεν εμφανίζουν αβεβαιότητα και δυσαρέσκεια για το σώμα τους και δεν έχουν προβλήματα με την ανάπτυξη και διατήρηση της θετικής εικόνας του σώματος. Τα αποτελέσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πληρέστερη ψυχοκοινωνική φροντίδα τους.